Αρκετό καιρό πριν διακόμισα έναν ηλικιωμένο ασθενή στο εξωτερικό. Τον συνόδευε ο γιος του. Η κατάσταση του ήταν πολύ βαριά. Η 8ωρη διακομιδή παρά τη δυσκολία, ήταν επιτυχής και ο ασθενής παραδόθηκε βελτιωμένος. Πριν από αρκετές μέρες λαμβάνω ένα τηλεφώνημα από το γιο του ασθενή που με ενημέρωσε ότι ο πατέρας του έφυγε ήσυχα, αφού κατάφερε να δει για τελευταία φορά την οικογένεια του.
" Από εδώ και στο εξής, είσαι μέλος της οικογένειας μας " μου είπε.

Ένα μικρό ακατάστατο δωμάτιο, που το φώτιζε ελάχιστα μια λάμπα στο ταβάνι, ίσα ίσα για να μπορείς να διακρίνεις ότι ο άνθρωπος που ήταν ξαπλωμένος διαγώνια στο κρεβάτι ήταν ήδη νεκρός....

Έξω άρχιζε να πέφτει το φως της μέρας....

Ήταν νωρίς το απόγευμα... Φτωχικό σαν τα έπιπλα του δωματίου και το σπίτι,μια μικρή μονοκατοικία λίγο έξω από την συμπρωτεύουσα....
Με δυό ανθρώπους να το κατοικούν...
Η μεσόκοπη κυρία γύρω στα 65 και ο σύζυγός της που ήδη είχε κάνει μυδρίαση, στην κρεβατοκάμαρα...

Αχ... ρε παιδιά, κάθε χρόνο τέτοια μέρα με πιάνει κάτι σαν παράπονο, να γιατί μεγάλωσα έτσι γρήγορα, όλο τον υπόλοιπο χρόνο μ' αρέσει που μεγάλωσα, μου αρέσει που διδάχτηκα από τα λάθη μου και πλήρωσα τα πάθη μου, ζω την εποχή μου, αλλά είναι δυο-τρείς μέρες τον χρόνο που θέλω να κάνω παιδικές σκανταλιές, να ανοίξω άλλων γράμματα που δεν είναι δικά μου, να ξύσω με το νύχι μου την μπογιά από την φρεσκοβαμμένη βάρκα και να ανακαλύψω το πραγματικό της όνομα. Όχι δεν είναι ότι θέλω να ξαναγίνω παιδί, θέλω μόνο να κρυφοκοιτάξω από την κλειδαρότρυπα,

Σήμερα θα μιλήσουμε για την κορεκτιλα.

Σύντροφοι, αριστεροί με τα όλα σας, συμφωνούμε μαζί σας. Ο αλκοολισμός είναι μεγάλο λούκι για όποιον το βιώνει και κάθε μέρα είναι μια μεγάλη μάχη. Έχουμε σταθεί κι εμείς δίπλα σε συνανθρώπους μας που τον αντιμετωπιζουν κάθε μέρα και κάποιοι από μας, βρεθήκαμε πολύ κοντά στο να γίνουμε οι ίδιοι αλκοολικοί, σε φάσεις της ζωής μας.

Έχετε χαϊδέψει ποτέ τα μαλλιά ενός ξένου όταν είναι άρρωστος και του είπατε ότι θα είναι εντάξει, παρόλο που ξέρετε τι σημαίνουν οι αριθμοί στην οθόνη; Το να κρατάς το χέρι κάποιου ενώ κλαίει και να σου λέει ότι φοβάται, προκαλεί ρίγη στη σπονδυλική σ στήλη. Έχετε φωνάξει ποτέ κάποιον με όνομα σε ένα περιβραχιόνιο αλλά αναρωτηθήκατε αν έτσι τον αποκαλεί η οικογένειά του; Έχετε δει ποτέ κάποιον να κλείνει τα μάτια του και να αναρωτιέστε αν θα τα ξανανοίξει ποτέ; Έχετε ξεχάσει ποτέ τι χρώμα έχουν τα μάτια κάποιου; Υπήρξατε ποτέ ο κάτοχος της θέσης για

Οικογένεια φίλων γύρω στα 60 με δύο παιδιά γύρω στα 20.
Φανατικοι αντιεμβολιαστές, μου εξηγούσαν κατά καιρούς τους λόγους που δεν κάνουν το εμβόλιο.
Η σύζυγος προϊσταμένη σε μεγάλο ασφαλιστικό οργανισμό και ο σύζυγος υπάλληλος σε υπουργείο. Στις 10/8 εμφανίζει ήπια συμπτώματα. Μου ζητούν ν τους βρω αντιεμβολιαστη γιατρό π δεν πιστεύει στον "κοροδοϊο", τους απαντώ να ψάξουν στο ίντερνετ, θα βρουν πολλούς.
16/8 τα συμπτώματα πυρετό, βήχα, δυσπνοια, υποξία. Σ συνεννόηση μ τον φαρμακοποιό τς φέρνουν οξυγόνο στο σπίτι

Case report :
Κλήση : Άνδρας ασθενής 20 ετών, χωρίς γνωστό παθολογικό ιστορικό, με αναφερόμενους σπασμούς και χωρίς επαφή.
Το ασθενοφόρο που αφίχθει πρώτο, ενημερώνει για κωματώδη κατάσταση και ότι ο πατέρας στην προσπάθεια του να "ανοίξει" το στόμα, τοποθέτησε κουτάλι, το οποίο έσπασε & τμήμα έμεινε μέσα.
Άφιξη ΚΙΜ1 :
Προσέγγιση κατά ABCDE
A : κάτω γνάθος σε σπασμό, αδύνατη διάνοιξη με χειρισμό jaw thrust
Β : αναπνέει, Sat 95%
C : HR= 125/min, BP= 175/95mmHg
D : Aνισοκορία 5/2 > δεξιάς, με νοθρή αντίδραση στο φως,
GCS 4/15 (V2-M1-E1)

Εμείς αγόρι μου, είμαστε δρακογενιά.
Κοιμηθήκαμε πάνω στο χιόνι κι ανάμεσα στα σκίνα,
δεχτήκαμε ιατρικές επεμβάσεις χωρίς αναισθητικό,
ζήσαμε στα ξερονήσια και τις φυλακές,
μάθαμε ν” αντέχουμε.
Δεν προλάβαμε να βγούμε στην κοινωνία και βγήκαμε
στην Αντίσταση. Τα οράματα ερχόντουσαν από μόνα τους να σε συναντήσουν.

Υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν παραγράφονται, που δεν γερνούν καν. Και το δίκαιο είναι ένα από αυτά.

Εάν εσύ ζήσεις, μη με ξεχάσεις. Εάν εσένα δεν σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο θα λες καλημέρα