۱۰ سالم که بود فکر میکردم ۲۰سالگی یعنی دیگه آدم بزرگ شده و کامل. ۲۰ سالم که شد فکر میکردم بعد از ۲۵ دیگه فرصتی نیست و تا اون موقع باید همه چیز زندگیم معلوم باشه. ۲۵ فکر میکردم از ۳۰ سالگی زندگی و لذتهاش تو سراشیب سقوطه./
و وقتی ۳۰ سالم شد فکر میکردم از ۳۵ به بعد انقدر همه چیز بورینگه که دیگه حتی راست نمیکنم.
الان ۳۵ رو هم رد کردم و فقط یه چیز میدونم: این حرفا همه مزخرفه. در واقع ورودیهای غلطی که از بچگی تا هر زمانی به ذهنمون وارد میشه این تصورات خندهدار رو میسازه./