۱- از چرندیات تریبون‌های رسمی کشور که بگذریم، تقریبا همیشه به واژگانی مانند "پدرسالاری" و "مردسالاری" طوری پرداخته می‌شود که گویی مردهای معمولی سازندگان اصلی نظام تبعیض علیه زنان بوده‌اند و مردان جوان نیز آن را بازتولید می‌کنند یا حداقل از هدایای سیستم بهره‌مند می‌شوند. راستی؟ ۲- در طول تاریخ چیزها و امور زندگی اجتماعی انسان‌ها چندان آگاهانه به دست افراد ساخته و حفظ نشده‌اند. مثلا اینطور نبوده که مردها آگاهانه برنامه‌ای تهیه کنند و تصمیمی بگیرند که نظمی را بسازند تا زنان قربانی شوند. این ماجرا شامل حال جوامع "مادرسالار" و "زن‌سالار" تاریخ هم می‌شود.

۱- صندوق رای، انتخابات و همه‌پرسی برای عموم افراد پدیده‌ای بسیار محسوس است. پس آن را آسان بعنوان ویژگی یا ابزار اصلی تحقق آزادی و دموکراسی شناسایی می‌کنند؛ خطای بزرگیست. نهاد و سازوکاری مهم هست که پیش از انداختن رای به صندوق کار می‌کند. مانند وجود احزاب گوناگون مستقل از دولت. ۲- اگر از قدرت هر گروه یا جریانی در فردای ایران و حتی پای صندوق انتخابات بیم دارید، یک راهش تشکل پیدا کردن شما و ایجاد رسانه با افراد همسو است. اینکه انفرادی به جریانی حمله کردید یا حتی در یک انتخابات نسبتا آزاد شرکت کنید، نمی‌تواند احتمال پاسداری از منافع شما را بسیار بالا ببرد.

۱- من پادشاهی‌خواه نیستم. اما بیشتر نقدهایی که به سلطنت‌طلبی ایرانیان می‌شود، از دو فرض نادرست تغذیه می‌کنند؛ نخست اینکه آنچه در گذشته سرنگون شده اکنون فقط مربوط به گذشته است و دیگری آنکه با واژگون شدن یک نظام‌ سیاسی توانایی‌های نهادهای سیاسی آن به کل از میان می‌رود. راستی؟ ۲- جمهوری، مشروطه، دموکراسی و نود درصد واژگان یا مفاهیم سیاست روزگار ما از دل تاریخ و تجربه اروپایی بیرون آمده. البته که بدیهی نداستن امور و فرض‌ها در دنیای سیاست بر همه و بویژه اروپایی‌ها و ایرانی‌ها واجب است. اما جهان سیاست به یک معنا اروپایی شده. پس تجربه‌ی اروپا سخن می‌گوید.