Με αφορμή την νέα #γυναικοκτονία, θυμήθηκα την περίπτωση της Μ: Πριν χρόνια, σε μία από τις πολυήμερες νοσηλείες της μαμάς, βρεθήκαμε στο ίδιο θάλαμο (δημόσιου νοσοκομείου) με μια γυναίκα από επαρχία σακατεμένη από το ξύλο που της έδινε ο σύζυγος της, ούτε και θυμάμαι πόσα χειρουργεία είχε κάνει τέτοιο βαθμό κακοποίησης είχε υποστεί κι όταν γυρνούσε τα ίδια και χειρότερα κάθε φορά. Ο γιατρός της αυτή τη φορά την κράτησε παραπάνω στο νοσοκομείο για εξετάσεις, αλλά κυρίως γιατί δεν ήθελε να την αφήσει να φύγει μέχρι να βρει ασφαλή διαμονή μακριά από

Ανοίγει άσχετος φάκελος έμαθα. Ωραία. Ας μάθουμε λίγα περισσότερα για τον #Φουρθιωτης
Καλή ανάγνωση!

Τα διάφορα πρόσωπα του ρατσισμού.
Υπερήλικας, γιος προσφύγων ο ίδιος, αρχίζει να μιλάει απαξιωτικά για πρόσφυγες και μετανάστες. Οι γονείς σου ήταν πρόσφυγες! λέω. Εκείνοι δεν ήρθαν έτσι, απαντά. Του θυμίζω τις συνθήκες και τον ρατσισμό που αντιμετώπισαν οι Μικρασιάτες. Δεν είναι το ίδιο, εκείνοι ήταν Έλληνες! (το είπε με στόμφο αυτό). "Τουρκόσπορους" τους έλεγαν και πολλά άλλα, ξεχνάς την ιστορία και τι πέρασαν οι ίδιοι οι γονείς σου.
"Δεν είμαι ρατσιστής!"
Ναι, το είπε και το πιστεύω ότι δεν θέλει να είναι ρατσιστής χωρίς δεν αντιλαμβάνεται