توی کل ۲۰۰هزار خط کد کدلیتا (@theCodelita) این ۳۹ خط کلاس SelfAwareDeferred یکی از محبوب‌ترین و قدرتمندترین قسمتاشه. و حتی به زندگی و بلوغ فکری هم ربط داره!

سعی می‌کنم به‌زبون غیر #برنامه‌نویسی و ساده توضیحش بدم و بگم چرا هم زیبا و جذابه، هم خودآگاهیش عین زندگی آدماس!

#رشتو👇 توی هر کدی خیلی از اتفاقاتی که می‌افته بلافاصله (هم‌زمان، synchronous) نیست. و ممکنه اتمامش چندین ثانیه طول بکشه (ناهم‌زمان، Asynchronous).

مثلاً وقتی یوزرنیم و پسورد تایپ می‌شه و بعد دکمه سابمیت کلیک می‌شه ممکنه ۰.۳ الی ۵ ثانیه طول بکشه تا سرور بگه «احسنت!» یا «پسورد غلطه.»

۱۴ توصیه درباره سلامت روان توی این اوضاع جنگی ایران و اسرائیل:
👇 ۱. بله، سلامت روان مهمه.

قرار نیست بی‌تفاوت یا اسماً سوسول باشه آدم. اما مهمه که از خودش مراقبت کنه. چون بالاخره یه صبح و یه پایان می‌رسه و ۹۹.۹۹٪ زنده می‌مونیم. و لازمه که برای این احتمال ۹۹.۹۹٪، که خیلی بیشتر از ۰.۰۱٪ هست، تا اون صبح سعی کنیم هزینه‌ی قابل‌اجتناب اضافه ندیم.

توی فرندز یه‌جا جویی خیاطش رو به چندلر معرفی می‌کنه. بعد که چندلر میره پیش یارو، موقع اندازه‌گیری درز داخلی شلوار، خیاطه با اندام چندلر ور میره. چندلر بعدش میاد به جویی می‌گه خیاطت خیلی آدم کثافتیه! و جویی می‌گه: «راس، به چندلر بگو که همه خیاطا همین‌جور اندازه می‌گیرن!»
#رشتو
۱/۸ حکایت خیلی از زخم‌ها و گره‌های روحی آدم‌ها دقیقاً همین خیاطه‌س.

جویی از ۱۶ سالگی پیش خیاطه می‌رفته. و چون فقط همین یه‌ مدل رو دیده بوده، احساس می‌کرده این نُرم داستانه و همیشه همینه!

ما هم، چون فقط همین یه زندگی رو داشته‌ایم، گاهی فکر میکنیم «زندگی با مشکلات روحی» همینه که هست!

نکات و پیشنهادات برای نگاه بهتر و بهره‌وری مفیدتر از تراپی:

#رشتو 1️⃣ پیش‌مقدمه:

۱. من تراپیست نیستم. اما در حوزه سلامت روان و روانشناسی بسیار فعالم و با تراپیست خودم هم خیلی در مورد تراپی حرف می‌زنم.

۲. هفته پیش سری اخیر جلسات تراپی من تموم شد. این نکات صرفاً پیشنهادهای شخصی منن ولی تقریباً همه‌شون رو با تراپیستم مطرح کردم و موافق بودن.

نشانه‌ی موفقیت سالم اغلب وجود تلاشه. اما تلاش همیشه نشانه‌ای از سلامت اوضاع نیست. چون گاهی خیلی از تلاش‌ها نه برای موفقیت، بلکه برای بقاست.

مثلاً کودکی که می‌شنوه «اگه درساتو نخونی، دیگه دوس‌ت ندارم!»، تلاش می‌کنه. اما در راستای کسب عشق مشروط و ناامن. ایضاً پارتنری که 👇

۱/۶ ... مدام برای اثبات خودش و لایق بودنش در رابطه باید تلاش کنه و چون «خود واقعی» و بودن/beingش برای ثبات عشقش کافی نیست، باید مدام در تکاپو باشه. یا شهروندی که باید صب تا شب بدوئه دنبال یه لقمه نون و ته ماه لنگ اجاره خونه باشه.

اینا تلاش برای موفقیت نیست، اینا تلاش برای بقاست.

مفهوم حفظ «استریک» (تعداد روزهای متوالی سر زدن به یک اپ، مثل دولینگو) یکی از بامزه‌ترین پدیده‌های ملموس روانشناسی دنیای مدرنه!

چرا؟ و چند پیشنهاد 👇

https://twitter.com/iam_vee/status/1730566169772327282

1️⃣ خوبیای Streak:
۱. تکرار و تمرین، به یادگیری کمک می‌کنه
۲. انگیزه می‌ده شل نکنی
۳. حس برتری و سنجیده شدن می‌ده‌ حس خفن‌تر و حرفه‌ای‌تر از بچه‌مچه‌های تازه‌کار بودن!
۴. حس رضایت‌مندی شخصی می‌ده. و نگاه کردن بهش جای افتخار و بادی به غبغب انداختن و سمبل پشتکار دونستنش داره.

یه #رشتو مهم در زمینه زبان‌ها و فریم‌ورک‌های #برنامه‌نویسی، خصوصاً برای انتخاب در ابتدای کار.

خیلیا، اول راه، سر انتخاب زبان (پایتون یا جاواسکریپت یا جاوا یا سی یا ...) و یا فریم‌ورک (ری‌اکت، انگولار، ویو، ...) یه وسواس شدیدی به خرج می‌دن که قابل درکه، ولی غلطه! 🙅

چرا؟ 👇

۱/۸ احتمالاً نزدیک‌ترین مشابه ذهنی، برای کسی که تازه می‌خواد وارد دنیای برنامه‌نویسی بشه، یادگیری زبان‌های انسانیه. و درسته که مثلاً برای ژاپنی، این که سارا مسلط به ترکی استانبولی باشه، نسبت به مهسا که ترکی بلد نیست (و هر دو میخوان ژاپنی یاد بگیرن) برتری خیلی خاصی شاید نداره.

اما...

یه مستند نتفلیکس بود که توش با کلی آدم مصاحبه می‌کردن و تحقیق می‌کردن که رایج‌ترین فاکتور «جذابیت/attractiveness» چیه. و تهش به این نتیجه رسیدن که حس آشنایی/familiarity (در ناخودآگاه حتی) خیلی از مواقع دلیل این هست که ما جذب کسی می‌شیم.

حالا توی رابطه ...

#رشتو #فاز
۱/۸ ... هم این اتفاق زیاد می‌افته. ما به افرادی که گذشته و رفتار مشترک بامون دارن بیشتر گرایش پیدا می‌کنیم.

یه دلیلش شاید در خودآگاه این باشه که حرف مشترک داریم و همو می‌فهمیم، اما در بطن ناخودآگاه شاید دلیلش اعتماد و نترسیدن باشه. نبود ترس از ناشناخته‌ها که حاصل هزاران سال فرگشته.

هر آدمی تو خودش یه زیرزمین داره.

زیرزمین جاییه که آدم چیزایی که نمی‌خواد یا نمی‌تونه بریزه دور رو می‌ذاره. معمولاً هم توی یه سری جعبه. و قرار هم نیست بهش زیاد سر بزنه، اما نگهشون می‌داره. اما سر می‌زنه.

جعبه‌ها معمولاً بعد از ...

۱/۲۳ ... اتفاق‌ها یا مراحل بزرگ زندگی پر می‌شن. مثل جعبه‌ی کاردستی‌ها و خاطرات پیش‌دبستانی، یا دفتر انشای دبستان، یا روزنگاری‌های افسردگی بلوغ، یا اولین نامه‌های عاشقانه، یا کادوهای ولنتاین اولین و دومین و سومین رابطه، یا نامه‌های ترفیع شغلی، یا آخرین دست‌نوشته‌ی یه عزیز، یا ...

□

ما اغلب ۲ تا مدل «نه»گفتن و نشدن داریم:
۱. نمی‌خوام
۲. نمی‌تونم
و انتخاب بین این دو گزینه اغلب بهمون یا استیصال می‌ده یا کلافگی.

اما یه گزینه سومی هم هست که حتی بیانش هم واقعاً می‌تونه معجزه بکنه:
۳. گزینه‌ی I can't afford to یا بودجه‌ (غیرمالی)ش رو ندارم! 👇

#رشتو #سلامت_روان 1️⃣ تعریف دقیق

گزینه I can't afford to یا بودجه/استطاعتش رو ندارم، «نمی‌تونم» نیست! بلکه بیانِ بدون شرم و ضعفِ اینه که:
«علی‌رغم میل (خواستن) و قدرت (توانستن)، این کار/انتخاب هزینه‌ای رو بهم تحمیل خواهد کرد که باعث می‌شه یه حس بد رو صرفاً به تعویق بندازم و چه‌بسا بزرگترم بشه.»

گاهی ما عاشق سایه‌ی آدما می‌شیم.

سایه‌ی آدما خیلی ساده‌س. یه قسمت‌هاییش سایه‌س، یه قسمت‌هاییش هم سایه نیست. اون‌جاهاییش که سایه هست جزییات نداره، و ما می‌تونیم خودمون جزییات براش بسازیم. درست مثل صورت یا پاهای بابالنگ‌دراز.

۱/۴ توی ساختن جزییات سایه‌ها ما دستمون بازه، و با ذات و حس خودمون می‌ریم جلو. مثلاً اگه مهربون، دلتنگ، یا امیدوار باشیم، ممکنه سایه‌ی طرف رو تو ذهن‌مون خیلی جذاب‌تر و دوست‌داشتنی بسازیم. تا حدی که حتی به این سایه بیشتر از خودِ واقعی داستان دل ببندیم.

گیمرها وقتی یه بازی جدید پیدا می‌کنن اول یه چند ده ساعت حسابی همه قلق‌های بازی رو پیدا می‌کنن، بعد که کار به نیم ثانیه سریعتر پریدن و شلیک‌کردن می‌رسه رو میارن به عوض کردن کلیدها! چون مثلاً کار سختیه که دکمه‌های مثلث و ضربدر همزمان زده بشه، و باید اکشن متناظر / 👇

#رشتو #unlearn با کلید‌ها رو جابجا کرد تا مثلاً بشن مثلث و دایره یا مثلث و شستی پشتی عقب، که بشه همزمان فشارشون داد.

این وسط، بعد از عوض کردن این چیدمان کلیدها، تا حدود ۲ الی ۵ ساعت کیفیت عملکرد به‌شدت بد می‌شه. و هی سوتی می‌دی و مغزت نصف کلیدهای قدیم و نصف جدید می‌زنه و هی می‌ری قاطی باقالیا!

اوورثینک کردن (بیش‌فکری، نشخوار فکری) یکی از علل رایج اضطراب، استرس، و درماندگیه که گاهی زیاد باش دست و پنجه نرم می‌کنیم.

یه مقاله از یه روانشناس و پادکستر آمریکایی ۷ ریشه‌ی اوورثینک کردن، رو بسیار زیبا و کاربردی دسته‌بندی کرده و راهکار داده:

#رشتو #سلامت_روان👇 1️⃣ یادگیری‌های کودکی

در بچگی وقتی شرایط خانوادگی سخت، غیرقابل‌پیش‌بینی، و پر از تنش باشه، کودک دستش از دنیا کوتاهه و حتی نمی‌تونه دور بشه یا بره. برای همین تنها راه تلاشش برای بقا اینه که بشینه فکر کنه تا یه راهی پیدا کنه. و حتی وقتی جوابی پیدا نشه، بازم فقط بلده بشینه فکر کنه!

ما اغلب داوطلبانه و با عشق، غم‌گسار و تکیه‌گاهِ عزیزانمونیم (پارتنر، دوست، خانواده). اما این ممکنه باعث فرسودگی احساسی و ازپادرآمدن روانی خودمون بشه.

یه مقاله از یه دکتر روانشناس می‌خوندم که ۵ تا راهکار خوب پیشنهاد میده که چه‌جوری «برای عزیزانمون باشیم، ولی جر نخوریم!»: 👇
#رشتو اولش می‌گه «خیلیا از من، به‌عنوان یه تراپیست، می‌پرسن تو صب تا شب داری به احساسات و دردهای ملت گوش می‌دی، خودت پاره نمی‌شه (burnout نمی‌کنی) آیا؟»

«بهشون می‌گم: آره، منم آدمم. اما توانایی مدیریت احساسات و حفظ ذهن باز در زمان تلاطم عواطف چیزیه که با تجربه آموخته‌م. و یادگرفتنیه!»

مهاجرت و تلاش براش ینی بارها پای تلفن، تو مهمونی، دانشگاه، پیش همکارا با اینا به گا بری و خاطره‌ش تا آخر عمر بمونه!

1. color, caller, collar
2. tough, though, through, thorough, throw, threw, taught, thought
3. piece, peace, piss
4. or, oar, ore, our, are, hour, ear, air, err
👇 5. no, know, now, knew, new
6. dough, doe, do, dew, two, too, to, tow, toe
7. stake, steak, stack, streak, strike
8. council, counsel, conceal
9. cereal, surreal, serial
10. bare, bear, beer, beard, bird
11. descent, dissent, decent, decedent, dissident
12. ant, aunt

یکی از بدترین روش‌های رشد فردی، خوندن کتاب و گوش‌دادن به پادکست به مثابه خوردن قرص هست.

زندگی یه امتحان حفظی نیست. زندگی یه کارگاه عملیه. @4rdavan ۱. خودآگاهی و شهود کامل نسبت به روزها و ساعت‌ها و عمرمون، مثل ژورنال‌نویسی هفتگی، با ۵ بولت‌پوینت در روز. که خودت بدونی عمرت رو داری صرف چی می‌کنی.

۲. پذیرش قلبی و توقف کلنجار رفتن با چیزهایی که نمی‌شه عوض شه؛ مثل قد، خانواده، محل تولد. و صرف انرژی روی چیزایی که می‌شه عوض شه.

چه‌جوری تراپیست خوب رو تشخیص بدیم؟

#رشتو تراپی مث جراح بینی یا چشم نیست که بری بهترینش (دکتر فلانی، ملقب به پنجه‌طلا) رو پیدا کنی، و دو سال تو نوبتش باشی که سه ساعت یه عمل جراحی بکنه و بره.

تراپی یه سلسله جلسات هفتگیه و هر تراپیست معمولاً فقط ۲۰ الی ۴۰ تا مراجع همزمان می‌پذیره و نمی‌شه «بهترینش» رو پیدا کرد و گرفت.

«رجعت» #رشتو

وقتی آدم چندین پله رشد فردی می‌کنه و به رابطه‌های گذشته فکر می‌کنه حس‌های مختلفی می‌گیره:
۱. شرم: که چه‌قد ناپخته بود و رفتارهای بدی داشته
۲. موفقیت: که این‌قدر رشد کرده
۳. دحسرت: که اگه زودتر پخته شده بود شاید خیلی چیزا متفاوت می‌بود
۴. دوست داشته شدن: که ... 👇 ... حتی اون ورژن ناکامل‌ش رو هم آدم‌های قبلی دوست داشته بوده‌ان و پذیرفته بوده‌ان
۵. ترس: که نکنه (و یحتمل) صد پله جلوتر هم به پله‌ی امروز همچین اختلاف نگاه و حسرتی باشه. خصوصاً وقتی نمی‌دونیم امروز باید کدوم دکمه رو (که صد پله جلوتر می‌فهمیمش) فشار بدیم و خود این کمی استرس‌زاس.

«با شرم و ترسِ شروع کردنِ یک ارتباط چه کنیم؟»

بارها توی زندگی ما می‌خوایم یه ارتباطی رو آغاز کنیم با یه استاد موقع اپلای، یا یه منیجر کاری شرکت آینده، یا حتی یه «کراش». اما برامون خیلی کار سختیه و نمی‌دونیم از کجا شروع کنیم.

۱۶ نکته‌ی مختصر و مفید برای شروعِ ارتباط: 👇
#رشتو پیش‌نوشت. این نکات برای پیام به یه کراش اینترنتی نوشته شده، اما با کمی تغییر درمورد خارج از اینترنت یا کار یا دانشگاه و استاد هم می‌تونه استفاده بشه. چون کلیّت داستان همینه -- تلاش‌هایی که سخته و دستمون نمی‌ره بکنیم، چرا که ممکنه ریجکت بشیم و دردناک باشه!

https://twitter.com/Loc0m0/status/1666140087741194242

اگه واژه انگلیسی می‌گین:
۱. سکس کردن عجیبه. «سکس داشتن» (we had sex) رایجه.
۲. پلی دادن عجیبه. «پلی کردن» (we did play) رایجه.
۳. ویزا شدن عجیبه. «ویزا گرفتن» رایجه. (ویزا یه سنده. اون got ینی گرفتن، نه شدن.)
۴. تافل گرفتن عجیبه. «تافل دادن» رایجه. (TOEFL یه آزمونه، نه یه مدرک.) twitter.com/i/web/status/1… راجع به تافل نکته بامزه اینه که فعل‌های «آزمون» در فارسی و انگلیسی برعکسن: تو فارسی دانش‌آموز امتحان «می‌ده» و معلم «می‌گیره». تو انگلیسی فعل دانش‌آموز take هست و فعل معلم give!

خلاصه I took the TOEFL exam درسته. و فارسی take هم «گرفتن»ه. اما استعمال عجیبش وقتیه که انگار مدرکه.

«داستان لوبیاهای چسبیده به سقف»

سال ۸۶ که تهران تو یه ۳۰متری تنها زندگی می‌کردم یه‌بار ساعت ۱۱:۳۰شب خیلی خوابم میومد ولی خیلی گشنه‌م هم بود. یه کنسرو لوبیا گذاشتم تو قابلمه پر آب روی گاز و آلارم گوشی رو تنظیم کردم روی 11:50pm. بعد گفتم نه اصن 12:00pm که یه چُرت خوبی بزنم. 👇
۱/۸ نکته اینه که در سیستم ساعتی ۱۲ساعته، به‌طرز احمقانه‌ای باید عدد ۱۲ رو دقیقاً «صفر» خوند همیشه. و ده دقیقه بعد از 11:50pm می‌شه 12:00am.

و اون ۱۲پی‌ام که منِ خواب‌آلوده آلارم گذاشته بودم می‌شه سر ظهر (معادل صفر پی‌ام = یک ساعت قبل از ۱ پی‌ام/ظهر)!