#boerzoektvrouw Hoe is het toch mogelijk dat mensen een melkveebedrijf romantisch vinden? Zien ze niet wat er werkelijk te zien is? Wat onder de ogen gebeurt is de geboorte van een kalf. Yeeeaj jippie, feest! Zie je niet lieve Maud dat jouw ruwe bonk Evert het niet bepaald een feestje vindt? Sowieso is het een komen en gaan van kalfjes. Daarom en alleen daarom geeft een koe namelijk melk. Grappig hè. Een moederkoe is een zoogdier, net als een moedermens. Nee een koe geeft geen melk omdat ze gras eet. Graskaas, grasboter, weidemelk; het is ONZIN!!

Wat ik echt niet snap als het gaat om de onrust rond vaccinaties en testen is dat er al weet ik hoeveel jaar bepalingen zijn waar men zich aan moet houden. Als ik het in mijn bolle hoofd haal om een auto te willen besturen zal ik eerst mijn rijbewijs moeten halen. theorie- en praktijkexamen. Als ik me verbeeld dat ik een enorm potige EHBO-er ben dan zal ik toch mijn diploma daarvoor moeten halen en het bijhouden. Als ik in een ziekenhuis wil werken of ergens waar ik dicht bij mensen kom zal ik een aantal vaccinaties moeten hebben

Soms ben ik bang dat het steeds normaler wordt om te liegen. Om als het lastig wordt simpelweg te vergeten dat het is gebeurd/gezegd/gedaan en dat je daar dan mee weg komt. Dat het steeds normaler wordt om pas als de ophef ergens over groot genoeg is je acties of je beleid aan te passen. Dat het steeds minder normaal is om een interne moraal te hebben, een 'geweten'. Dat dit woord op den duur uit onze taal verdwijnt. Vergeten, ontdaan van betekenis. Dat het steeds normaler wordt om betekenis te verlenen aan dat wat geld oplevert. Kost het

De Syrische nieuwkomers die ik leerde kennen in 2016 waren gevlucht voor de oorlog. Het land was versplinterd in talloze legers en rebellen en vooral voor jongens die hun middelbare school bijna hadden afgerond was de dreiging immens om ingelijfd te worden in een of ander leger. Eén van die jongens zei tegen mij: 'Ik niet blij van oorlog, ik bang'. Hij was gevlucht. Voorafgaand aan zijn vlucht was hij gevangen genomen in de ergste gevangenis bij Damascus; onder de grond. Daar is zijn been gebroken door martelingen. Hij is gevlucht met gebroken

Toevallig ken ik een flinke groep nieuwkomers uit 2016. En zonder overdrijven kan ik stellen dat ze allemaal, stuk voor stuk harde werkers zijn gebleken. Binnen no time de taal onder de knie en soms ook nog Engels. Niet te beroerd om werk aan te pakken. Netjes, vriendelijk, gastvrij. Vrolijk, soms intens verdrietig bij gemis aan familie, contact met thuisfront verscheurt het hart. En toch de volgende dag weer schouders er onder, inburgeren, taallessen, bijbaantjes, vrijwilligerswerk.