MIJMERPLEEG

Meer dan de helft van de aanvragen voor GGZ wordt geweigerd.
Dit treurige feit is bereikt in 1 generatie hulpverleners. Toen ik mijn opleiding deed was de lokale GGZ nog een veilige haven met diverse afdelingen, met wonen en open setting naast gespecialiseerd > 1/9

https://twitter.com/MarcGr8/status/1703752185962545249

> behandelen en gesloten fase. Je werd als verpleegkundige inservice GGZ generiek opgeleid voor alle institutievelden, en de instelling bood naast GBGGZ ook SGGZ.
Natuurlijk: het waren oude gestichten met vaak te veel dwangtoepassing, maar ook met aandacht en zorg voor hen > 2/9

DE IATROGENE ORENMAFFIA.

Het is waar. We zijn tekortgeschoten. Toen de somatici zeiden dat ze geen oorzaak konden vinden voor de onbegrepen klachten, hebben we onvoldoende geluisterd. We hebben te snel geoordeeld. We hebben ons verschuild achter richtlijnen, protocollen. >

https://twitter.com/AnilvanderZee/status/1577653032493391872

> We hebben gezegd dat als het niet baat het zeker niet schaadt, en dat het gaat helpen om te belasten icm CGT. We hebben negatieve reacties geduid als weerstand, als inadequate coping, als persoonlijkheidstrekken. Maar bovenal zijn we als psychisch hulpverlener tekortgeschoten >

ONTWAPENING

Een hoofddoek met mutsje achter me in de rij voor de kassa staat zich luid druk te maken om de om hulp vragende jonge caissière. De haarloze wenkbrauwen worden hoog opgetrokken terwijl ze verontwaardigd verzucht dat als het háár personeel was, ze het wel zou weten! > > Ik kijk haar glimlachend aan. Ze lacht een beetje betrapt terug. 'Ach', verzucht ze: 'ik moet ook na het werk éérst naar huis bijkomen en niet direct boodschappen gaan doen...'
'Even weer op zoek naar je empathie en compassie?', vraag ik vriendelijk. Ze kijkt me schuin aan. >

TIJL EN DE VIERDE GOLF.

Bij opname van bipolaire patiënten vertel ik ze wel eens het verhaal van Tijl Uilenspiegel die huilend de berg afliep en lachend de berg opliep. Op vraag vanwaar deze niet passende emotie zei Tijl dat hij tijdens het dalen al verdrietig werd (1/6) > > straks weer te moeten stijgen, en als hij aan het klimmen was dan was hij blij straks weer te mogen dalen in dit heuvellandschap.
Ik deel met Hugo de Jonge een voorliefde voor metaforen, maar de mijne zijn vaak iets confronterender, iets meer 'mild spiegelend' zoals ik (2/6) >

De met covidzorg belaste verpleegkundigen (en verzorgenden) zijn tegen hun wil door de media tot helden en martelaars verklaard; met oorlogsretoriek om het gebrek aan beschermingsmiddelen te valideren, daarbij hun zelfopoffering als beroepseer duidend. > sciencedirect.com/science/articl… > Onderzoekers spreken van een bewuste vervalsing van verpleegkundigen belast met covidzorg tot modelburger in de media, waarbij de plegen in hun portrettering in de VS/UK vaak net zo witgewassen werden als hun uniforms, met waardering die bleef steken in applaus en heldendom. >

Laat afdelingen zelf leidend zijn in wat zij aankunnen, beslis het niet voor hen. In samenspraak en op geleide van beschikbaar personeel én ervaren last op- en afschalen van beddencapaciteit incl. zorgzwaarten. Laat de teams autonomie ervaren om te > amp.nos.nl/artikel/237943… > ervaren dat ze weer grip hebben op de zorg en zorg hierin voor korte lijnen tussen afdeling en planningscoördinatie. Dit kan massale uitval en uitstroom voorkomen die kan ontstaan als cruciale collega's gaan omvallen, met alle psychologische gevolgen van dien voor de rest. >

Even een draadje over adviseurs.

Ooit bestonden de departementen uit ambtenaren die inhoudsdeskundig waren op hun vakgebied. Ministers kwamen en gingen maar het departement stond en was een machtsblok in zichzelf. Om dit te doorbreken kregen we het zgn baantjescarrousel: >

https://twitter.com/lucpluijmen76/status/1313048315467051008

> Topambtenaren die elke 7j doorschuiven naar het volgende departement en ambtenaren die daarop qua beleid gaan anticiperen. Tegelijk werden de inhoudsdeskundige pensionado's meer en meer vervangen door financiële mensen.
Met het verdwijnen van inhoudelijke vakkennis is er een >

Voor wie nog verbaasd is dat bevindelijk gereformeerden zich weinig aantrekken vd rest van NL & vertrouwen op hun band met Jezus heb ik nog wel 'n voorbeeld uit mijn historie in de zorg in een protestant-christelijke instelling, aka de schaduwzijde van toe-eigening van genade. > > Ik zie ze nog in het zwart met hoed op rond de arme oude vrouw in rolstoel staan, op haar inpredikend. Ik vroeg aan mijn collega wat daar toch gebeurde. Hij legde uit dat God zijn tekenen heeft en dat de psychiatrische ziekte bij haar wel eens een teken kan zijn dat ze niet >

COLLEGA'S VERPLEEGKUNDIGEN EN VERZORGENDEN:

Zoals Shadira hieronder zijn er natuurlijk velen die niet weglopen uit de zorg, die blijven leveren ondanks structurele tekorten, verzuim en geschuif met personeel. Maar hoe zit het nou eigenlijk met de beschikbaarheid van personeel? >

https://twitter.com/MsMonsanto/status/1294375330904444928

> Wie werkt met structurele tekorten? Bij wie zijn collega's vertrokken uit de directe zorg? Voor wie is de leegloop uit de zorg herkenbaar, vanwege frustratie, werkdruk of persoonlijkere redenen?
runtodream.com/documenten/wer… >

Er is al veel over geklaagd maar soms hoor je verhalen over de GGZ die te schrijnend zijn om te laten gaan. En dan heb ik het nog niet over de complexiteit vd LVBe, verslaafde & psych. belaste minderjarige met forensische maatregel waarvoor geen geschikte afdeling is. (1/7) > > De consequenties van VBHC brengen met zich dat er meer uitkomstgericht behandeld wordt waardoor aanbod & karakter vd behandelingen in de GGZ verandert. Er is 'n groei gaande van behandelcentra gericht op uitkomstverbetering als doel op zich, dus met 'n focus op meetbare (2/7) >