با چشمانی گریان و قلبی در طغیان برای تو مینویسم جان جانان
پایان قصه نباید اینطور میشد
ولی چه کنیم که مادر سرنوشت به هرزگی معروف است
رابطه ی ما عشق نبود ، فراتر از عشق زمینی و علاقه ، مثل عابد و معبود مثل مادر و طفل
اما بگذار دم آخری از اعماق قلبم برایت بگویم فکر نمیکردم بعد از رونالدینیو قلبم برای بازیکنی بتپد ولی تو قلب و روح و جسمم را مال خود کردی
با پای چپی که انگار خدا سال ها برای خلقتش وقت صرف کرده بود زندگی را قابل تحمل و شیرین ساختی
من گلی خشکیده بودم و تو نوری بودی که از روزنه ای بر من تابیدی و به من جان تازه دادی