خونه روبرویی من یه زوجی زندگی می کنن که عصرا باهم آشپزی می کنن، شبا بعضی وقتا مرده میاد دوتا ساندویچ درست می کنه سریع و می بره، گاهی برهنه هستند و گاهی همو می بوسن و من خیلی وقتا موقع سیگار کشیدن نگاهشون می کنم. فصلا رد شدند، برف اومد، آفتاب بود، بارونی بود و من همواره از قاب پنجره اشون نگاهشون کردم. هیچوقت پرده هاشونو نمی کشن.
تو ذهنم بهشون اسم دادم جول و کلمنتاین به یادفیلم
eternal sunshine of the spotless mind
تصور می کنم موزیک فرانسوی پخشه، روزای مختلف براشون قصه های مختلف می سازم. گاهی که عصبانیم جول به کلمنتاین خیانت می کنه، عصری رو

یک داستان طولانی درباره اینکه چطوری اتفاقات بی اهمیت زندگی، کل سرنوشت ما رو عوض می کنه:
من ۲۰۱۵ یه شرکتی کار پیدا کردم، کار تخمی بود و دو هفته هم بیشتر نموندم توش، رئیسم یه آدم زنباره ای بود.
بگذریم، من با این شرکت هفته دوم رفتم اربیل عراق نمایشگاه.
تو هتلی که بودیم من با فرانسویا بر خوردم.
از بچه های خودمون خوشم نمیومد (برگشتیم به همین دلیل اخراجم کردن :)).
خلاصه اونجا یه کوکتل پارتی گرفت سفارت فرانسه، این فرانسویا به من گفتن تو هم بیا، فکر کن من با تیشرت و شلوارک رفتم اولین بار تو زندگیم کوکتل پارتی، چند سالمه؟ ۲۷
رفتمو دیدم همه مردا کت شلوار

خیلی عجیبه، واقعا عجیبه!
این خانواده ای که قراره دو ماه تو اتاق زیر شیروونیشون بمونم تا خونه پیدا کنم، یه خانواده ۴ نفره هستند که دو تا بچه کوچیک دارن.
دیشب نشستیم با هم یه لبی تر کردیم و فهمیدم خانومه (ورونیکا) هم دچار مشکل انکسایتیه.
داشت بهم می گفت زن هایی مثل تو انکسایتی منو تشدید می کنن. زن هایی که کلی سفر کردن، کار دارن، آزادن، به جایی متعلق نیستن، جرات دارن برن یه کشور دیگه از صفر مطلق یه زندگی بسازن!
من اینجوری بودم که اسکلم کردی؟
زن هایی مثل تو منو انکشس می کنن. زن هایی که مادر شدن، موفق شدن تو به رابطه طولانی مدت بمونن. خونه به این قشنگی