#ไฮทานิทาเค ทาเคมิจิ 20 ไฮทานิ 13-14 (ไม่ได้พรากผู้เยาว์ เปโด หรืออะไรทั้งนั้น ไม่ชงส่อกับเด็กด้วย ฟีลไอ้พวกตัวแสบมันชอบเขาอยู่ฝ่ายเดียว)

Auทาเคมิจิเป็นนักศึกษาของสถาบันประกอบอาหาร เรียนอยู่แผนกเบเกอรี่ ก็คือน้องอยากเป็นเชฟทำขนมนั่นแหล่ะ เรียนมาได้สองปีอีกปีเดียวจะจบหลักสูตรแล้ว และเพราะสถาบันมันตั้งอยู่ที่รบปงงิทาเคมิจิเลยต้องมาหาห้องพักอยู่แถวนี้ ซึ่งก็ไม่ได้ดูดีเท่าไหร่เพราะเน้นถูกเป็นหลัก สภาพแวดล้อมก็เลยได้ตามราคาไปด้วย

อันเก่าไม่จบแต่จะเปิดอันใหม่แล้ว #ออลทาเค แบล็คดราก้อนทาเค

au ทาเคมิจิรุ่นเดียวกับชินอิจิโร่

*ทาเคมิจิจะนิสัยแบบเดียวกับตอนอายุ27 ไม่ย้อมผมไม่เป็นนักเลง

________

ฮานะฮาคิ ทาเคมิจิ ไม่ใช่คนที่มีเพื่อนเยอะนัก

โดยเฉพาะตั้งแต่ขึ้นมัธยมปลายมา เรียกได้เลยว่าน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ทาเคมิจิจะจดจำเรื่องราวของเพื่อนแต่ละคนได้อย่างแม่นยำ แม้บางเรื่องไม่อยากจะจำเท่าไหร่ก็ตาม

แต่ถึงแม้จะน้อยนิด ในบรรดารายชื่อนั่นก็มีอยู่คนนึงที่พิเศษยิ่งกว่าใครๆ

ซาโนะ ชินอิจิโร่

ชายหนุ่มตัวสูงที่มักจะมาพร้อมกับบรรยากาศสบายๆและรอยยิ้มไร้พิษภัย

อร่อยมากเรือนี้ แนะนำให้ทุกคนลองชิมดูค่ะ #ฮาชิโทระ

ฮาชิดะ ฮารุกะเป็นคนอัธยาศัยดี

มนุษย์ประเภทเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม คุยสนุก เข้าถึงง่าย กว้างขวาง

บางครั้งก็ดูเรียบเฉื่อยเหมือนก้อนเมฆที่ลอยเอื่อยในวันฟ้าโปร่ง บางคราก็ดูลึกลับเช่นหลุมดำมืดใต้หุบเหวลึก

อ่านไม่ออก ใต้เส้นโค้งของดวงตาที่หยีเป็นรอยยิ้มกำลังแฝงไว้ด้วยความประสงค์ใด คงมีแต่เจ้าตัวเท่านั้นที่จะล่วงรู้ว่าก้นบึ้งของความรู้สึกนั้นมีสีสันเป็นเช่นไร

“ยาโทระไม่เหนื่อยบ้างเหรอ”

วันหนึ่งในฤดูร้อนอบอ้าว หยดเหงื่อเม็ดกลมได้ไหลหล่นลงจากกรอบหน้าคมของเพื่อนร่วมคลาสคนหนึ่งในสถาบันเตรียมสอบ

มาแปะๆจองพล็อตไว้ก่อน #ออลทาเค

Auทาเคมิจิเป็นบอสบงเท็นแก๊งอาชญากรใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น คนภายนอกเนี่ยรู้จักทาเคมิจิจากชื่อเสียงด้านความโหดเหี้ยม เลือดเย็น และเด็ดขาด รูปลักษณ์ผุดผ่องใสซื่อเป็นเพียงเปลือกนอกของจิ้งจอกล่าเนื้อมากเล่ห์กล ไม่ต่างจากแอปเปิ้ลอาบยาพิษอันหอมหวานที่ใครๆก็อยากลิ้มลองแม้สุดท้ายจะต้องดับดิ้น

แต่ในความเป็นจริงมันกลับตรงกันข้ามทุกอย่าง

ทาเคมิจิเป็นแค่ชายหนุ่มธรรมดาๆที่ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ เกลียดเหล้าแรง ตามคนไม่ทัน ทึ่มๆทื่อๆคิดอะไรเป็นเส้นตรงเหมือนไม้บรรทัด

#ออลทาเค auคุณมือสไนเปอร์ขี้กลัวกับแก๊งบงเท็น

“นี่น่ะเหรอพ่อสไนเปอร์มือดีที่เขาล่ำลือกัน”

“ตัวเล็กชะมัด”

กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เป็นคำอธิบายมี่ฟังดูดีที่สุดในตอนนี้สำหรับทาเคมิจิ

ลำคอแห้งผากนั่งตัวสั่นงั่นงกอย่างน่าสงสารขดตัวอยู่มุมกำแพงในห้องประชุมเย็นเยือกของแก๊งอาชญากรใหญ่ นึกย้อนทบทวนตัวเองอยู่หลายครั้งระหว่างทางถูกจับตัวมาที่นี่ว่าไปเผลอรับงานกระตุกหนวดเสือพวกนี้มาแบบไม่รู้ตัวรึเปล่า แต่จนแล้วจนรอดแทบจะขุดสมองออกมาแหวกดูก็ไม่เห็นจะนึกออก

ทาเคมิจิค่อนข้างมั่นใจในการกรองงานของตัวเองพอสมควร เขาเรื่องมาก ขี้ระแวง แถมค่าตัวก็สูง