1. Η Μονακό πήγε με την γνωστή της συνταγή που έχει αποδειχθεί εξαιρετική στα τρία τελευταία παιχνίδια των ομάδων. Αυτή η τακτική δεν ενέχει κάποια προπονητική διάννοια: o coach Σπανούλης κάνει απλές, ολόσωστες επιλογές βασισμένες στην ικανότητά του ρόστερ να ανεβάσει πάρα πολύ την ένταση μακριά από τη μπάλα. Κλειδί για ΟΛΟ το σχέδιο του Σπανούλη είναι η αντιμετώπιση στον Walkup που βασίζεται σε τρεις άξονες: A. Όταν ο Walkup είναι χειριστής η Μονακό παίζει Under & Drop (!) δίνοντας στον Walkup όσο χώρο θέλει για να μετατραπεί από δημιουργός σε εκτελεστής. Ταυτόχρονα αν ο Walkup έφτανε κοντά στο κέντρο της ρακέτας, η Μονακό έδινε βοήθειες από τον παίκτη του Walkup αφήνοντας κυριολεκτικά τον Walkup έτοιμο να εκτελέσει και αυτός δεν το έκανε. Β. Overplay στα φτερά μακριά από τη μπάλα, καμία βοήθεια από κανέναν άλλον εκτός του Walkup και Γ. Όταν ο Walkup ήταν μακριά από τη μπάλα τότε έκλειναν μέσα στη ρακέτα από την πλευρά του με τον παίκτη να έχει εντολή να δώσει βοήθεια οπουδήποτε χρειαστεί.
Αν κάποιος αναζητεί την αιτία της εικόνας του φετινού ΠΑΟ -μιας και η εικόνα είναι αυτή που προβληματίζει, τα αποτελέσματα είναι ακόμη 100% διαχειρίσιμα- δεν μπορεί παρά πρώτα και κύρια να δει το πρόβλημα της transition άμυνας του που αυτή τη στιγμή βρίσκεται τελευταία στην EL. Μια μικρή γεύση είναι εδώ, όπου σε ένα απλό transition οι παίκτες του ΠΑΟ επιστρέφουν χωρίς αρχές για το ποιός πρέπει να κάνει τι 1/
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που έκανε τον ΠΑΟ πέρσι να ανεβάζει ρυθμούς από τον ερχομό του Κέντρικ Ναν και μετά, ήταν τα αυστηρά και κλειστά ροτέισον. 3 αγωνιστικές μέσα στη σεζόν φέτος και αυτό έχει αλλάξει με τον coach Ataman να έχει χρησιμοποιήσει 15 (!) διαφορετικά 1/
1/ Η καριέρα του λίγο πολύ είναι γνωστή: οι NBAικοί τον γνωρίζουν σαν έναν από τους καλύτερους Ευρωπαίους της τελευταίας 10ετίας. Οι FIBA τύποι τον γνωρίζουν σαν τον ηγέτη της εθνικής Γαλλίας με 6 (!) μετάλλια και σε πολλά από αυτά να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Παρά το γεγονός ότι ο Vildoza φαινομενικά είναι μέτριο/κακό φιτ τόσο για τον Goss, όσο και τον Dorsey, την ίδια στιγμή έχει όλα τα χαρακτηριστικά να παίξει δίπλα στον Τόμας Γουόκαπ αν (εδώ είναι σημαντικό το ΑΝ) υπάρχει στη θέση τρία ένας dominant παίκτης. Υπο αυτη την έννοια 1/
1. Πριν δούμε τις φάσεις οφείλουμε να εξηγήσουμε κάτι: πολλοί χρησιμοποιούν λανθασμένα κάποια στατιστικά όπως το offensive rating. Ο ΟΣΦΠ στην Ευρωλίγκα μπορεί να έχει καλό offensive rating, όμως αυτό επηρεάζεται από την απόδοση της ομάδας απέναντι κυρίως στις αδύναμες ομάδες.
1. Ο IC λοιπόν έχει ευστοχήσει σε 25 τρίποντα, όντας πρώτος στην Ευρωλίγκα μαζί με τον Wilbekin. Η διαφορά; Ο Canaan έχει 25 σε 48 προσπάθειες, ενώ ο Wilbekin σε 66! 
1. Υπάρχει μια έντονη συζήτηση για το αν ο ΟΣΦΠ χρειάζεται ή όχι έναν guard που να μπορεί να σκοράρει. Αυτή η συζήτηση γεννά προβληματισμούς.Αν ο Ολυμπιακός προσθέσει guard–θέση στην οποία έχει ήδη 3 βασικότατους παίκτες, τί θα απογίνουν στο ροτέισον Λαρε, Μακίσικ και Λούντζης;
1. ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ όσοι σχολιάσουν σε αυτό το ποστ να ενδιαφέρονται για μπάσκετ & να μένουν μακριά από τα botάκια της εκάστοτε ομάδας που έχουν έτοιμες συνταγές: νίκησε ο ΠΑΟ ή ΟΣΦΠ; "Απο νωρίς φαίνεται η διαφορά". Έχασε ο ΠΑΟ/ΟΣΦΠ: "δεν έχει σημασία το Σούπερ Καπ."
Συχνά διαβάζουμε "Μα γιατί δεν κάνουν double team";Πρέπει να το καταλάβουμε όλοι μας.Σε αυτό το επίπεδο απαγορεύεται το double team, είναι αυτοκτονική επιλογή.Οι προπονητες το κάνουν, μόνο και μόνο για να μετανιώσουν λίγο μετά. Εδώ, οι Nuggets (πολύ λογικά ντουμπλαρουν τον KD) 1/
O ΟΣΦΠ φέτος είναι μια ιστορικά καλή επίθεση, που βασίζεται στις αρχές του ball/player-movement, στο spacing και στη δυνατότητα των παικτών του να παίξουν με ή χωρίς τη μπαλά απειλώντας με την κίνηση τους και εστιάζοντας στα πιο αποτελεσματικά & ελεύθερα σουτ.