Bugün yaşadığım şehir olduğu için Marmara’da batan gemiyle ilgili bölgede olan arama ekipleri ve balıkçı arkadaşlarımla görüştüm. Kıyıya bu kadar yakınken neden kimse gidememiş diye de sordum elbette. Gemide gece 01.00’den itibaren terslikler başlamış. Rotasında doğuya doğru giderken önce yönünü kuzeye çeviriyor sonra ise tam tersi güneye yani Karacabey Kurşunlu kıyılarına doğru yöneliyor. Bu yöneliş esnasında sorunu kendi kendilerine gidermeye çalıştıkları düşünülüyor. Muhtemelen sabaha kadar kurtarmaya uğraşmışlar. SOS sinyalini sabah 06.30 civarı veriyorlar. SOS sinyalinden sonra 7-10 dk içinde komple battığı söyleniyor. İlk kurtarma ekibi yarım saat sonra olay yerine geldiğinde geminin sadece dubaları görünüyormuş su üstünde. Bölgedeki balıkçılar da neden mürettebatın daha önce yardım istemediklerini sorguluyordu. Büyük balıkçı tekneleri o mesafeden gidip onları alabilirdi diyenler vardı. Gemideki aşçı kadının cenazesi bugün kameralarla net olarak tespit edilmiş. Bunun yanında kıyıya vuran yanmış halatlar, can yelekleri ve can simitlerinin fotoğraflarını gördüm. Ve hepsinin üstünde Batuhan A yazıyordu. Çok farklı teoriler var. Gemide bir patlama veya yangın çıkmış olması da değerlendiriliyordu. Yani gemi yardım sinyalini ilk anda değil son çare veriyor ve maalesef gemi yardım gelene kadar batıyor Bunlar gemi battıktan sonra kıyıya vuran can yeleği ve simitler. Bölgedeki Balıkçılar gemideki mazot pompalarından kaynaklı bir patlama veya başka bir sebeple yangın çıkmış olmasına da ihtimal veriyordu.

Elbette bunlar bölgedeki gazeteci ve balıkçı arkadaşlarımdan öğrendiklerim. Kesin olan durum sanırım bir kaç gün içinde netlik kazanacaktır.

6 Şubat sabahı uyanıp telefonu eline aldığında fark etti Ece depremi. Nerede olmuş şiddeti etki alanı nedir ne değildir diye internette arama yaparken ilk mesaj düşüyor telefonuna; ‘Abla n'olur Tafo’ya ulaşamıyoruz’ diye. O an kanı çekiliyor Ece'nin. Mesajı atan kardeşi Tayfun'un arkadaşlarından.

Telaşla bu kez kendisi arıyor kardeşini ama ulaşamıyor. Bu kez annesi geliyor aklına. Belki o görüşmüştür diyerek arayıp durup öğrenmeye niyetleniyor ama bunu yaparken telaşlandırmakta istemiyor. Çünkü saat çok erken ve belki annesi de ilk kez Ece’den duyacak depremi. Öyle de oluyor…
En son 5 şubat akşamı konuşmuş oğlu Tayfunla. Ece ve Annesini gergin bir bekleyiş sarıyor.

Ece son bir ümit kardeşi Tayfun’un kız arkadaşını arıyor ama o da bir şey bilmiyor! Zaten yarım saat kadar sonra askerlik için gittiği ve acil tıp teknisyeni olarak görev aldığı Kahramanmaraş’ta kaldığı apartmanın komple yerle bir olduğunu öğreniyor. Kardeşi muhtemelen o yıkılan apartmanın altında! Ece o anları anlatırken ‘Ben babamı da kaybettim ama böylesi bir acı değildi. Bu çok trajik, dramatik ve çaresizlik içindeydi’ diyor. Ece kardeşi Tayfun'un kız arkadaşıyla bunları konuşurken eşi de Afad’tan ulaştığı yetkililerce binayı teyit ettirmeye çalışıyor ve yıkıldığı doğrulanıyor.

Ece o şok haliyle kendini odaya kapatıp bir yandan kendine hakim olmaya çalışıyor bir yandan da ne yapacaklarını hızlıca kararlaştırmaya çalışıyor. Kendisi Denizli'de. Annesi Karacabey'de. Kardeşi İslahiye'de.

Öyle ki dışardaki arabanın üstünde bir karış kar var. Yollar karla kaplı. Uzmanlar gün öncesi uyarıda bulunuyor yollara çıkmayın diye. Ve tüm bunların yanında 3 yaşında ve daha önce hiç ayrılmadığı ikiz çocukları uyuyor hala. Bir an önce yola çıkması gerekiyor ama nasıl?

Yarım saat içerisinde eşiyle birlikte yanlarına o telaşe içinde akıl edebildikleri tüm araç gereçleri alıp, çocuklarını kayınvalidesine bırakıp yola çıkıyorlar. Ama sadece mahallelerinden çıkmaları 40 dk sürüyor. Eşi araba kullanırken o sürekli telefonda. Kardeşi Tayfun’un ev arkadaşları vardı ama sadece isimlerini biliyordu. Bölgeden de kimseye ulaşamıyor hatlar nedeniyle. Sonra sosyal medyada fotoğrafları ve isimlerini paylaşarak şansını deniyor. Ve işe yarıyor, kısa sürede ev arkadaşlarının ailelerine ulaşıyor. Ve sonra hızlıca whatsapp grubu kurup yol boyunca birbirilerine gelişmelerden duyduğu her haberi saniyesinde buradan birbirleri ile paylaşıyorlar.

Her yıl Almanyadaki yuvasına göç ederken ülkemizden geçen ve taşıdığı uydu takip cihazı ile binlerce doğa meraklısının gönlüne taht kuran Leylek Jonas maalesef geçtiğimiz günlerde bir kartal tarafından yuvasının yakınında avlanmış.

Yuvasında 2 yavrusu yumurtadan çıkmış 2… twitter.com/i/web/status/1… Leylek Jonas tam 10 yıl önce Almanya'da Buchhorst'ta dünyaya gelmişti. Ve ona kuş araştırmacıları tarafından uydu takip cihazı henüz yuvada yavru bir leylekken takıldı 2013'te. Bu sayede göç rotası başta olmak üzere önemli istatistiksel bilgilerle leyleklerin popülasyonuna… twitter.com/i/web/status/1…

Önceki gün Karacabey Longozunda denk geldim bu köpeğe. Geçen araçların peşinde çaresizce koşturup adeta yardım istiyordu. Korkmuş, aç kalmış ve bitkin haldeydi. Durup yardım etmeye çalıştım ama çok korktu önce. Onu orada bırakmak istemedim. İnip güvenini kazandım önce + Barışmamız uzun sürmedi. Ancak hep tedirgindi. Arabaya alışkın sanıp kapıya götürünce paspas yerine gidip Şoför koltuğuna atlattı. Durdurmaya çalışırken havlayınca beni de biraz korkuttu :) Koltuğa geçip emniyet kemerini bile taktı kerata :) +

Yaren Leylek'in geçen yıl büyüttüğü yavruları hatırladınız mı? Bir çoğunuzun canlı yayından da takip ettiği bu yavrulardan iki tanesi göç edemeden ölmüştü. Kalan 3 yavrudan sadece verici takılı olan Beşnumaranın hayatta olduğunu biliyorduk. Ama artık bir tanesinin daha biliyoruz+ İşte hikayemizin konusu da ortada oturmuş vaziyette duran Umut Leylek.

Bildiğiniz gibi bu beş yavrudan bir tanesine uydu takip cihazı, hepsinin ayağına ise farklı kodlar taşıyan mavi halka taktık geçen yıl. Vericiyi de 'VAAF' kodlu en küçük yavru olan Beşnumara'ya takmıştık.

Serin ve rüzgarlı bir bahar günü göçlerine hava muhalefeti dolayısıyla ara veren Arıkuşlarına bakın. Bu şekilde birbirlerinden destek alarak ısınıyorlar. Göç döneminde böyle havalar kuşçular için büyük fırsattır.
Neden mi?👇 Mesela güneşli bir günde bu Söğüt Serçesinin desenleri bu denli dikkat çekici çıkmaz. Sazlıklarda beyaz bir arka fonda ne güzel poz veriyorlar şimdilerde. Göçten yeni geldiler, sazlıkları ve çalılıkları mesken tuttular hepsi.

Hiç gereği yokken, Babaeski belediye veteriner hekimine ‘o leylek hasta değil şehir merkezinden uzaklaştırılsın kafi’ dememe rağmen leyleği yakalayıp Tekirdağ’a geri göndermiş🤦🏻 Tekirdağ Belediyesi de yaralı olmadığını anlayınca geri salmış Yaşar’ı + Yaşar Leylek insanlar sayesinde kışı Tekirdağ sahilde atlattı. Geçen hafta da içgüdüleri ile hareket edip kuzeye doğru göçe koyuldu. Babaeski taraflarında aç kalınca soluğu şehir merkezinde aldı. Trafik, köpekler, elektrik hatlarından korktum. Ve telefonla iletişime geçtim+

Yine başarısız bir tahminle daha karşınızdayım. Jonas’tan gelen son sinyaller öğlen saatlerinde Avrupa yakasına geçerek Arnavutköy civarında olduğunu gösterdi. Bu soğuk ve rüzgara rağmen yola koyulması çok ilginç. Bakalım geceyi nerede geçirecek.

https://twitter.com/alpertuydes/status/1501269885141368833

Eğer kendine yeni bir çöplük bulamazsa göçte kar örtüsü onları epey zorlayacaktır. Neyse ki sistem çok uzun değil. Ama yine de etkisi olacaktır bu göçmen kuşlar üzerinde. Bunca yıllık tecrübesine güvenmekten başka yapacak pek de bişi yok

Göç etmeyi bırakıp Tekirdağ'a yerleşen ve esnafın Yaşar ismini verdiği leyleği haberlerde daha önce görmüşsünüzdür. Artık Trakyalı olan leyleğin hayat hikayesine bacağında az kişinin fark ettiği gümüş halka sayesinde ulaştım.
Gelin Yaşar Leyleğin hikayesine birlikte bakalım 20 Eylülde Tekirdağ çarşıda dolaşırken Musa Uslu leyleği ve bacağındaki halkayı fark etti ve fotoğrafını çekerek bana yazmıştı. Fotoğrafladığı Gümüş halkada 'Bulgaria/7-00655' kodu yazıyordu. Hemen Bulgar Kuşçularla iletişime geçtim.

Türkiye'de hayvanlara karşı onca çıkan vahşet haberinin ardından sözlerime ilk etapta gelen tepkileri çok yadırgamıyorum. Ama bizim de bilgi birikimimize, tecrübemize ve hayvanları sevdiğimize güvenmeleri lazım. Ve ne demek istediğimizi anlamaları, dinlemeleri gerekiyor. Öncelikle, son 5 yıl içinde bağ evimizde 4 tane sokak köpeğini aşılayıp, kısırlaştırıp bakımını üstlendim. Bunun dışında kardeşim de kendi evinde bir sokak köpeğini sahiplendi ve uzun süre onunla yaşadı ve hala bakımını yapıyor. kedi köpeğe karşı bir ailede yetişmedim.

Bu konu öyle çirkef hale getiriliyor ki birilerince. Muhtemelen takipçi sayısı düşmesinden korktuğu için susuyor diğerleri.

Bu konunun bencesi diye bir şey yok. Ortada bilim var, uzman araştırmaları veriler, istatistikler var. Biz sizden daha az sevmiyoruz o sokakta canları

https://twitter.com/matvor/status/1381898585453772800

Ama mevzu başka ve derin. Anlamak isteyene anlatıyoruz. Ama Saçma ve suçlayıcı yorumlarla gelenleri anlatamadığımız gibi anlamıyoruz da!

Alt tarafı kuru bir ağaç dersiniz ilk bakışta.
Ancak ölü bir ağaçtan daha fazlası var onda.

Gelin size bu postun altında kuru bir ağacın çevresine nasıl hayat verdiğini fotoğraflarımla anlatayım; Mesela sincaplar. Yavrularını kurumuş ağaçların kovuklarında büyütürler. Bu kuru meşe ağacı 3 yıl boyunca bu sincap ailesine yuva olmuştu. Her geçişimde yuvadan etrafı seyreden bu miniklere denk gelirdim...

Sizlere bu baharda pelikan 'Haydut'un hikayesinden bahsetmiştim hatırlıyorsanız. İşte o hikayenin içinde sürpriz gelişmeler olunca yeniden yazmak icap etti. Şimdi pelikan Haydut'un yeni sezonu sizlerle.
Arkanıza yaslanın ve bu yaşanmış hikayenin tadını çıkarın.. ++ Hatırlayanlarınız vardır; Geçtiğimiz kış balık tutmak için dereye açılan balıkçılardan uçamayan bir pelikan haberi gelmişti. Yakalayıp getirdiler. Ben de hemen Karacabey Belediyesinin Hayvan Bakım Merkezine götürmüştüm.

Bu aralar çokça mesaj geliyor yerde bulunan ebabil kuşları ile alakalı. Neyse ki sizden gelenlerin hepsini uçurmayı başardık. Bunu sizinle de paylaşıp en azından bu konuda bilinçli davranmanızı ve doğaya bir nebze dahi olsa yardımcı olmanızı sağlayabilirim diye düşündüm. Öncelikle; Ebabil kuşları ülkemize yazın gelen göçmen türlerimizdendir. Uzun süre uçmaya tasarlanmış vücutları ile günlerce hatta haftalarca hiç yere konmadan uçabilirler. Bu yüzden kanatları uzun, ayakları ve kuyrukları ise oldukça kısadır.

Şimdi sizlere göç denen olayın muazzamlığını anlatmaya çalışacağım halkalı bir leylek hikayesi ile :)
Bu yeşil halkalı leyleğimiz, 2011 haziran ayında Polonya'nın Drawsko Pomorskie şehrinde yuvasında civcivken kuş araştırmacılarınca numara ile halkalanmış. Yeşil halkalı ve Z1139 kodlu bu leyleğimiz doğduğu topraklardan bir görünüm. Bu güzel şehirdeki yuvasında dünyaya merhaba dedikten sonra daha civcivken 26 Haziranda Polonyalı araştırmacılar tarafından halkalandı hikayemizin kahramanı.