Ik lig alleen in mijn bed,
Onder mijn dikke deken.
Niet voor een paar dagen
Maar iets over 61 weken.
Ik kan nu vrij weinig,
Dus ik lig maar te wachten.
Op het moment dat ik niet zit opgesloten,
Alleen met mijn gedachten.
Het is hier best donker op de kamer,
Er hangt een mooi groen gordijn.
Want het zonlicht van buiten,
Dat doet me te veel pijn.
En soms vraag ik me af
Wat gaat er gebeuren
Wat moet ik nog meer verliezen
Welk nieuwe slot gaat er over de deuren
