Heb net 'De puinhopen van acht jaar Paars' herlezen, hier te zien in de knappe televisieserie 'Het jaar van Fortuyn'. Bij deze een politicologisch draadje over de inhoud van het boek, want er bestaan nogal wat misverstanden over. Een veel voorkomend vooroordeel is dat het boek onsamenhangend is. Hubert Smeets beschreef het als een ‘carillon waarin alle klokken tegelijk luiden, maar nergens een klepel hangt'. Er zouden nog geen begrippen zijn 'om de ideeën van Fortuyn te vangen' nrc.nl/nieuws/2002/03…

Even een wat langer draadje over Menno Ter Braak en zijn net weer uitgegeven essay 'Het nationaalsocialisme als rancuneleer'. Ik maak me er vast niet populair mee, maar het is een draak van een essay: prachtig geschreven maar incoherent en politiek problematisch. Zoals ik in @DeGroene al eens uitgebreider heb beschreven, schreef Ter Braak dit beroemde essay in 1937, om de opkomst van het nazisme te verklaren. Met de doorbraak van Fortuyn werd het een belangrijke referentie in het populismedebat. groene.nl/artikel/het-ko…

Have a somewhat nerdy piece out @EconSocJournal on the neglected role of Christian democracy in neoliberal governmentality. tandfonline.com/doi/full/10.10… Seen from a governmentality perspective, the neoliberal agenda of ‘state retrenchment’ does not involve governing less. It is focused on governing differently, by actively encouraging and regulating the transformation of state care into the self-care of ‘responsible’ individuals.

Ik krijg nu de vraag waar de radicalisering van Paul Cliteur precies begonnen is. Ik zou zeggen dat het terug te voeren is tot zijn proefschrift uit 1989 over conservatisme en cultuurrecht, waarin hij radicale conservatieve denkers behandelt. Zijn cultuurrecht-theorie stelt dat de evolutionaire ontwikkeling van een cultuur tot morele standaarden kan leiden die superieur zijn aan die van andere culturen. Zo verklaarde Cliteur het westen superieur aan de islam en zag hij multiculturalisme als 'cultuurrelativisme'.

Draadje: Volgens mij missen velen in de media net de essentie van die uil van Minerva referentie. Het gaat om de stelling dat inzicht over een bepaald fenomeen pas ontstaat als dat op zijn einde loopt. Voor Baudet is dat de westerse beschaving. ‘Want op deze dag, nu we in deze crisis verkeren, deze schemer, deze zonsondergang, op deze dag is de uil van Minerva dan toch opgestegen.’ De uil refereert dus heel concreet aan Oswald Spenglers idee van de ondergang van het Avondland.