فضای توییتر تا قبل از انتخابات 96، مثل زنگ تفریح مدرسه‌ی ابتدایی بود. اکثر کاربرها همدیگر رو میشناختن، شوخی‌ها در حد جوک‌های پ ن پ بود (البته با کیفیتی بیشتر از فیس بوک). مردم از اینجا پارتنر، شغل، دوست و آشنا تو دنیای واقعی پیدا میکردن. اگر کسی نود میذاشت/ هفته‌ها در موردش صحبت میشد (نتیجه‌ی اکثریت دهه پنجاه و شصتی، مثالش هم پشمِ منزوی و کون پروفسور). اتفاقات بد و منفی تقریبا کم بود. در این حد که اگر فلان فعال اصلاحطلب اسهال میشد، توفان توییتری راه میفتاد.

حالا این‌ دوستان بدشانسی آوردن و کارشون به کمد کشید.
ما دوتایی برنامه ریخته بودیم که من شب برم توی کمد بخوابم. اونم نه یک شب، که دو شب.
تو اون مدت که تو کمد بودم، هی در رو باز میکرد که ببینه من سالمم یا نه 😅
برای خروج هم قرار بود که صبح وقتی همه خوابن بزنم بیرون ولی از ترس/

https://twitter.com/ehsanext/status/1702712671475585101

اینکه کسی صدای پامو بشنوه و بیدار بشه، کفش به دست و با جوراب تا تو کوچه رفتم.
حالا ممکنه بپرسید "چَرا"؟
چون وسط کرونا اومده بودم ایران، بعد از ساعت ده محدودیت رفت و آمد گذاشته بودن، مکان هم نداشتیم.

از فرودگاه شیراز تاکسی گرفتم. پنجره‌ی ماشین باز بود و هوای داغ تابستون شیراز میخورد به صورتم. خونه‌اشون دورترین جای شهر به فرودگاه بود و توی این مسیر طولانی، راننده پر چونگی میکرد اما من اونجا نبودم که بخواد اذیتم کنه. فکرم یه جای دیگه بود. قرار بود بعد از دو سال دوری (آبان98/هواپیما/کرونا) ببینمش و دل توی دلم نبود. دیدید توی بچگی قبل از باز کردن کادوی تولد آدم چه حسی داره؟ همون جوری توی دلم مثل ماشین لباسشویی میچرخید. رسیدم به محله اشون. قرار بود براشون مهمون بیاد و بخاطر همین من یه کوچه بالاتر از خونه اشون از

یه فعل انگلیسی یاد گرفتم که معادلش رو در فارسی نداریم:
Sulking
برای توصیف حالیه که کسی از شخصی ناراحته، اما بجای بیان احساسش، اوقات تلخی میکنه. وقتی هم ازش میپرسن چی شده، جوابش "هیچی" یا "نمیدونم، خودت نمیدونی؟ پس هیچی" عه. با خودم فکر کردم دیدم این رفتار توی ایرانی ها خیلی شایعه و یه جورایی مدل بیان ناراحتی ماست.
تو این ویدیویی که این زیر گذاشتم توضیح داده که دلیل این رفتار اینه که ما نمیدونیم چطور ناراحتی خودمون رو از کسی که برامون اهمیت داره، به درستی بیان کنیم،

چون وقتی ایران بودم برای خودمم سوال بود:
من توی سه تا کشور کاملا متفاوت McDonalds و KFC و برگرکینگ رو امتحان کردم. تجربه‌ام اینه:
1- توقع ما ایرانیا از همبرگر و مرغ سوخاری، چیزیه که این شرکت‌ها توی تبلیغاتشون میذارن، که خب واقعی نیست.
2- تقریبا هر سه تاشون آپشن‌های پرمیم دارن که/

https://twitter.com/kneonix_smh/status/1626246714679087107

هم سایزشون نرماله و هم مزه اشون خوبه، اما قیمتشون واقعا متفاوته. مثلا "همبرگر" McDonalds یه چیزی حدود 2.5 یوروعه که فقط یه دونه همبرگر کوچیک (که از فریز در اومده)، نون، و یه ذره سسه. یادش میارم میخوام عوق بزنم😅.
در حالی که Big Tasty Bacon که خوبه ممکنه تا 10 یورو هم برسه.

اخبار ترکیه رو که بخونی، مغزت سوت میکشه که فساد همه جا چقدر شبیه به همه.
َاین آقا که عکسش رو میذارم، اسمش "حکمت گونسِی"عه با مدرک مدرسه ابتدایی که تا الان 1500 تا ساختمون ساخته. اما از هر 4 تا ساختمونی که ساخته، یکیش با زلزله کاملا فرو ریخته (اکثرشون بعد از 2010 ساخته شدن)/ چندتا از شاهکارهاش رو توی شهر آنتاکیا میتونید اینجا ببینید. حالا چرا این ساختمونا ریختن؟ چون طرف کلا قوانین زلزله‌ی ترکیه رو دور زده بودن. دور نمیزدن چی میشد؟
میشد مثل شهر کوچک ارزین که باید با خاک یکسان میشد، ولی چون شهردار فعلی و شهردار قبلی از قانون کوتاه نیومدن، نه ساختمونی/

اسم خودتون رو تحلیل گر و Political Activist میذارید و شاکی هستید چرا کسی جدی نمیگیره‌اتون؟
چون برای لایک و ریتوییت حاضرید تقطیع بکنید!
تجربه‌ی من از کریم سجادپور:
وقتی ترامپ، قاسم رو کتلت کرد، جو رسانه‌های غربی برای مخالفت با ترامپ، عملا در دفاع از/

https://twitter.com/victoriaazad24/status/1625488149118943232

کتلت بود و شنیدن واقعیت نادر.
اون دوران پادکستی گوش میدادم در مورد مسائل سیاسی و تاریخی که دیدم اپیزود جدیدش در مورد کتلته.
منتظر بودم دوباره یک سفید پوست Woke یا یه فلسطینی رو بیارن و رویه‌ی جفنگ "ترامپ تروریست" و "قاسمِ گلمنگلی" رو اینجا هم/

تنها چیزی که وسط بحث وکالت اعصاب من رو خرد میکنه، گفتن این جمله است که احتمال داره انقلاب 1401 رو مثل انقلاب 57 "به سرقت ببرند".
آقاجان! پایه و اساس انقلاب 57 "ایدئولوژی" بود. سمت راست این ایدئولوژی، آ.خمینی و سمت چپش هم ایدئولوژی‌ تروریست‌هایی مثل حمید اشرف و تقی شهرام./ کدوم یکی از خواسته‌های این انقلاب به سرقت رفت؟ میخواستند با امپریالیسم بجنگند، که جنگیدند. میخواستند جامعه‌ی بی‌طبقه‌ی توحیدی راه بندازن، که سرمایه‌دارها رو کشتن و اموالشون رو به نفع "خلق مسلمان" مصادره کردند.
میتونید هر موضعی در مورد این داستان وکالت بگیرید/

از ابتدای انقلاب تا امروز، روش تظاهرات مردم به طرز حیرت انگیزی اصلاح شده و مردم با محله محور کردن تظاهرات، توان اصلی نیروی سرکوب رو ازش گرفتند.
اما هنوز چاشنی اصلی موفقیت، یعنی #خرابکاری_شرافتمندانه به طور گسترده استفاده نشده و ما باید این موضوع مهم را یاد بگیریم 👇
#مهسا_امینی در ادامه چند مثال برای انجام #خرابکاری_شرافتمندانه زدم که که با هزینه‌ی نسبتا کم، حداکثر نتیجه رو از حضور خودتون در خیابان بگیرید:
1- وقتی نیروی سرکوب از محل فرار کرده، احتمالا اولین چیزی که ازش به جا میمونه، تجهیزات شخصیش (باتوم و شوکر و یا اسپری) که رها شده. برش دارید

چرا نباید اخبار دروغ اما امیدبخش رو باز نشر بدیم.
احتمالا در طی چند هفته‌ی گذشته، اخبار امیدوار کننده‌ای شنیدید که گاها به حقیقت اونها شک داشتید، با این حال خبر رو برای دوستان و آشنایانتون فرستادید./👇

#مهسا_امینی اما بعد از چند روز (و یا حتی چند ساعت) متوجه شدید که خبر دروغ بوده. ممکنه با خودتون گفته باشید که اشکالی نداره و هر خبر خوبی باعث تقویت روحیه مردم میشه. اما اینجا براتون با مثال توضیح میدم که چرا انتشار این اخبار بسیار اشتباه بزرگیه:

نمیتونی بری تظاهرات اما میخوای مفید باشی؟ متن زیر رو بخون.
پیش از شروع، دوتا نکته‌ی مهم:
1- این رو یادتون باشه که حتی در یک نهاد نظامی مثل ارتش، چیزی بین 10 تا 20 درصد نیروهاش "مستقیما" با دشمن درگیر میشن و 80 درصد باقی مانده وظیفه‌ی پشتیبانی از این جمع رو دارند.پس/
#مهسا_امینی اگر نمیتونید (و یا نمیخواید) که جان خودتون رو به خطر بندازید، هزاران کار مفید هست که با انجام دادنش میتونید به اندازه‌ی یک مبارز تاثیر گذار باشید.
2- این سوال رو از خودتون بپرسید. "آیا تنها راه حذف کردن یک عرزشی از نیروی سرکوب، تا سر حد مرگ کتک خوردنشه؟" قطعا نه! 👇

راهنمای توییتر برای تازه واردها
اگر شما هم کاربر جدید توییتر فارسی هستید رشته توییتی که در ادامه نوشتم رو بخونید. احتمالا باعث میشه که بهتر و امن تر از این فضا استفاده کنید.
اگر هم کاربر قدیمی هستید، لطفا ریتوییت کنید شاید به درد کسی خورد.
#مهسا_امینی
#MahsaAmini 1-قانون اول توییتر:
از اسم و عکس واقعی خودتون به هیچ وجه استفاده نکنید. اینجا با اینستاگرام فرق میکنه و حرف شما اهمیت بیشتری از ظاهر و اسمتون داره. پس لطفا خودتون و اطرافیانتون رو به خطر نندازید و از اسم مستعار استفاده کنید (هنوز میتونید از توی تنظیمات اسمتون رو عوض کنید)

دوباره بحث اخلاقی یا غیراخلاقی بودن بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی مطرح شد و همه دچار احساسات رقیق شدند. لااقل بیاید با اون طرف قضیه که معمولا بهتون گفته نمیشه هم آشنا بشید.
پرزیدنت فرانکلین روزولت در 12 اپریل 1945 بعد از 12 سال ریاست جمهوری بر اثر سکته‌ی مغزی جان به جان آفرین @Kimiya_blue bombings, it was actually a relatively low-amount compared to the number of people exposed.
این ساب ردیت توضیح خوبی در این مورد میده
reddit.com/r/AskHistorian…

هیچ وقت اونقدر از دستش عصبانی نشده بودم. کار خاصی نکرده بود، فقط من رو نزدیک دو ساعت گرسنه و تشنه زیر آفتاب منتظر خودش نگه داشت و تلفنش رو هم جواب نمیداد. قرار بود بریم صبحونه بخوریم و ساعت نزدیک ناهار بود. من هم، هم عصبانی بودم، هم ناراحت و هم نگران، عصبانی از اینکه منتظر مونده/ بودم(قندمم افتاده بود و چشمام سیاهی میرفت و این به عصبانی بودنم اضافه میکرد). ناراحت از اینکه چرا باید یکی که قرار داره گوشیشو با خودش حمل نکنه، یکی که مثلا دوستت داره. از اون آزاردهنده تر که نکنه اتفاقی براش افتاده باشه.