Προσωπικά μαζί με το "Σκάστε επιτέλους κα Βούλτεψη" των εποχικών πυροσβεστών, στις ασυναρτησίες της περί εθελοντισμού, θα ήθελα να ξαναφέρω στην επιφάνεια μια σχετικά πρόσφατη ιστορία εθελοντισμού και την κατάληξή της.
Η ιστορία του εθελοντή Θεοδόση Κακούρη. Τον Αύγουστο του ΄21 ο Θεοδόσης μαθαίνει για τη φωτιά που είχε ξεκινήσει στην Βαρυμπόμπη. Παρ ότι κάτοικος Ν.Ιωνίας, την περιοχή την γνώριζε καθώς πήγε εκεί σχολείο στο λύκειο Παλιννοστούντων Ελληνοπαίδων κ είχε συναισθηματικό δέσιμο με αυτήν

Μετά την τεράστια επιτυχία της σειράς Adolescence, βγήκαν τα φασιστο/ρατσιστόμουτρα στη γύρα κ δημοσιεύουν αυτήν την εικόνα, λέγοντας πως η σειρά βασίστηκε στο έγκλημα που έκανε ο νεαρός στην φωτογραφία. Παρόλο που οι συγγραφείς έχουν επανειλημμένα πει πως πηγή έμπνευσής τους
δεν υπήρξε ένα έγκλημα συγκεκριμένο, αλλά το γεγονός πως τον Μάρτιο του '23, έγιναν σχεδόν 18.500 προειδοποιήσεις και καταδίκες για κατοχή μαχαιριού κ το 17,3 τοις εκατό αυτών των παραβατών ήταν μεταξύ 10 και 17 ετών, με στοιχεία της Βουλής των Κοινοτήτων .

Κωστας Γεωργουσοπουλος ! Εις μνήμην, μ ένα δικό του παλιό χρονογράφημα.
Τέλη 46-αρχές47, ο μικρός Κ Γεωργουσόπουλος επισκέπτεται με την μητέρα του τον πατέρα του (καθηγητή φιλόλογο) στον Σταθμό Χωροφυλακής της Αταλάντης, όπου κρατείται για να σταλεί στην εξορία. Μαζί του στο κρατητήριο μια πρώην αντάρτισσα του ΕΛΑΣ, ετοιμόγεννη, που εκείνες τις στιγμές την έχουν πιάσει οι πόνοι.
Ο Γεωργουσόπουλος να εκλιπαρεί τους χωροφύλακες για γιατρό ή μαμή κι εκείνοι να καγχάζουν: «Ναι, θα βοηθήσουμε τη Βουλγάρα να γεννήσει το βουλγαρόπουλό της».

Ι) 1994 βομβιστική επίθεση σε λεωφορείο των Ματ, σκοτώνεται ο αστυν. Βέλλιος.
Συλλαμβάνεται ο Σερίφης με βάση κατάθεση "αυτοπτη μάρτυρα", που τον "αναγνώρισε ".
-Ο μάρτυρας αμφισβητήθηκε, καθώς
1) έδωσε άλλη ηλικία κ όνομα μητρός από αυτά που αναγράφονται στην ταυτότητά
2) Στην αρχική του κατάθεση είχε πει πως "είδε έναν 35χρονο να πυροδοτεί τον εκρηκτικό μηχανισμό". Την εποχή εκείνη ο Σερίφης ήταν 55 ετών!
Όταν ρωτήθηκε γι αυτή τη… μικρή διαφορά, απάντησε… αφοπλιστικά: «Και εγώ είμαι 60, φαίνομαι για 60;».

Ήρθε στην πόρτα μου ένα βράδυ, βρεγμένος, αδύνατος, χτυπημένος και τρομοκρατημένος,
ένας λευκός γάτος χωρίς ουρά και αλλήθωρος.
Τον πήρα μέσα, τον τάισα και έμεινε.
Άρχισε να με εμπιστεύεται μέχρι που ένας φίλος που ερχόταν στο σπίτι τον χτύπησε με το αυτοκίνητο. 1 Πήρα ό,τι είχε απομείνει από αυτόν και το πήγα σε έναν κτηνίατρο που είπε:
"Δεν έχει πολλές πιθανότητες. Δώστε του αυτά τα χάπια, έχει σπάσει η ραχοκοκαλιά του, που έχει σπάσει ξανά παλιά και με κάποιο τρόπο επέζησε. Αν ζήσει και τώρα δεν θα περπατήσει ποτέ.

Ο κηπουρός
Στα τέλη του 1967, σε ένα νοσοκομείο της Νότιας Αφρικής, ο Κρίστιαν Μπάρναρντ μεταμόσχευσε για πρώτη φορά μια ανθρώπινη καρδιά, κι έγινε ο διασημότερος γιατρός του κόσμου.
Σε μια φωτογραφία εμφανίστηκε ένας μαύρος ανάμεσα στους βοηθούς του. Ο διευθυντής του νοσοκομείου διευκρίνισε πως είχε βρεθεί εκεί κατά τύχη.
Εκείνη την εποχή ο Χάμιλτον Νάκι ζούσε σε μια παράγκα δίχως φως και τρεχούμενο νερό. Δεν είχε δίπλωμα, ούτε καν είχε τελειώσει το δημοτικό, όμως ήταν το δεξί χέρι του δρα Μπάρναρντ. Δούλευε κρυφά μαζί του.

"Εμένα στο ΕΑΤ ΕΣΑ μου έκαναν την "τιμή" να έρθουν να με ανακρίνουν Θεοφιλογιαννάκος, Μάλλιος και ο Μπάμπαλης. Οι τρεις τους δηλαδή, αυτά τα "ιερά τέρατα".

Οι ΕΣΑτζήδες με είχαν στήσει όρθια μπροστά σ ένα γραφείο και μου χτυπούσαν το στομάχι μ ένα λοστάρι. Μου ερχόταν να κάνω εμετό και δεν μ αφήναν να πάω να κάνω εμετό....τέλος πάντων με βάλαν τελικά μπροστά σ ένα τραπεζάκι να γράψω τί έκανα ολόκληρη τη βδομάδα.

Εγώ ούτε έγραψα ούτε και είπα τίποτε.

Ακόμα μια μεγάλη διάκριση για την Νομική σχολή Αθηνών.
Η Νομική Αθηνών της "ανομίας" των "καταλήψεων" και των "μπαχαλάκηδων", με την ομάδα της που συμμετείχε στον Ευρ. Διαγωνισμό Διαστημικού Δικαίου, πήρε όχι μόνο το 1ο βραβείο αλλά και όλα τα βραβεία του διαγωνισμού Τί κρίμα που αναγκάζονται να βγουν στην ζητιανιά και να αναζητούν χορηγούς για να μπορούν να συμμετέχουν σε αυτούς τους διεθνείς διαγωνισμούς.

Για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου που «δεν υπήρξαν»!
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, το όνομα της Νορβηγίδας Τόριλ Μαργκρέτε Ενγκελαντ (Toril Margrethe Engeland) είναι μεταξύ των 24 νεκρών που διαβάζονται κατά τις εκδηλώσεις της επετείου του Πολυτεχνείου. Παραθέτω την μαρτυρία του αείμνηστου Κώστα Βογιατζόγλου, γιός του Μποστ, στα χέρια του οποίου ξεψύχησε η κοπέλα, έτσι όπως την είχε περιγράψει ο ίδιος στην σελίδα του στο φ/μπ

«ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΙ είναι πολύ δραματικοί, κλαίγονται διαρκώς ότι "το Ισραήλ μας σκοτώνει". Αλλά δεν πεθαίνουν ποτέ, όλο επιστρέφουν. Είναι πολύ δύσκολο να τους σκοτώσεις. Το ξέρω γιατί είμαι παντρεμένος με Παλαιστίνια. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν καταφέρνω να τη βγάλω από τη μέση.
… Δεν κάνω μαύρο χιούμορ. Προσπαθώ πραγματικά κάθε φορά, αλλά εκείνη χρησιμοποιεί τα παιδιά μας ως ανθρώπινες ασπίδες.
Ίσως μια λύση θα ήταν να σκοτώσουμε όσους περισσότερους Παλαιστίνιους μπορούμε

Σήμερα ενώ συνέχιζα το θεάρεστο έργο στο πλημμυρισμένο υπόγειο έσκυψε στο παράθυρο ένα παιδί κάπου 17 χρονών με ξυρισμένο κεφάλι και σκουλαρίκια και στα δύο αυτιά. "Είμαστε εθελοντές, χρειάζεστε βοήθεια με τα πράγματα;" Τόσες μέρες έψαχνα να βρω ανθρώπους και να πληρώσω όσα θέλουν για μεροκάματο, προκειμένου να πετάξω τα βαριά πράγματα που με το λασπόνερο έγιναν ασήκωτα και μόνος μου ήταν αδύνατο να το κάνω. "Δεν την κάνουμε αυτή τη δουλειά όσα και να μας δώσεις". Αυτό μου έλεγαν.

Πριν από χρόνια ένας φοιτητής της ρώτησε την ανθρωπολόγο Μάργκαρετ Μιντ ποιο ήταν το πρώτο σημάδι πολιτισμού σε μια κουλτούρα.
Η Μιντ του είπε πως ήταν ένα μηριαίο οστό 15.000 ετών, το οποίο όμως είχε σπάσει κι έπειτα είχε θεραπευθεί. Γιατί το μηριαίο οστό κι όχι εργαλεία κυνηγιού, κεραμικά σκεύη, θρησκευτικά αντικείμενα ή πρωτόγονες μορφές κοινοτικής αυτοδιοίκησης;
Η Μιντ είπε ότι στο ζωικό βασίλειο όταν σπας το πόδι σου, πεθαίνεις.

Ο Μανώλης Ρασούλης με τα Εξάρχεια ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος από τότε που ήρθε 18 χρόνων από το Ηράκλειο το '63.
Μια περιοχή που εκτιμούσε, αγαπούσε βαθύτατα, στην οποία κυκλοφορούσε -αλλά και έμενε για χρόνια- μέχρι και το τέλος της ζωής του, το 2011. Λίγο πριν ξεκινήσει για το μέγα ταξίδι, όπως περπατούσε στην πλατεία, σε μια περιοχή που τον γνώριζαν όλοι - και τι σύμπτωση, μόλις είχε βγει από το Γιάντες, όπως σήμερα ο Βαρουφάκης- του επιτέθηκαν, ευτυχώς μόνο λεκτικά, αλλά σε απόσταση αναπνοής, κάτι "άτομα" τσαμπουκαλεμένα.

Το χρονικό πολλών προαναγγελθέντων θανάτων, ένα διαχρονικό και διακομματικό έγκλημα!
Είμαστε στο 2010 οι εκπρόσωποι των δανειστών ξεφυλλίζουν την έκθεση για την δεινή οικονομική κατάσταση του ΟΣΕ. Ο αντιπρόσωπος του ΔΝΤ, κ. Πόουλ Τόμσεν ξεφυλλίζει, νευριάζει, εκρήγνυται, πετά τις οικονομικές καταστάσεις κάτω και φωνάζει: «Κλείστε τον!» («Shut it down!»). Οι εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης «παγώνουν», σύμφωνα με διήγηση αυτόπτη μάρτυρα. (Αντιγραφή από το ΒΗΜΑ

-Μινάκι μου το ξέρω πως σήμερα στρώνουμε κρεβάτι αλλά μην με περιμένεις.
Ούτε ο γάμος θα γίνει το Σάββατο.
Εγώ με Χούντα δεν παντρεύομαι το αποφάσισα.
Σχολάω από τα ναυπηγεία και μπαίνουμε μέσα.
Όσοι ναυτεργάτες το λέει η ψυχή τους.
Απόψε θα ρίξουμε το καθεστώς. Μην με ψάξεις μην έρθεις και μην προσπαθήσεις να με βρεις.
Είναι γεμάτο ελεύθερους σκοπευτές.
Εγώ θα τα καταφέρω και θα μπω στο Πολυτεχνείο σήμερα, θα με βάλει ο καράφλας , αλλάζει ο κόσμος και εμείς ή θα νικήσουμε ή θα πεθάνουμε.
Ελπίζω να είμαστε μαζί ξανά,

Η περιγραφή της δίκης Κορκονέα βήμα-βήμα, από τον Γ.Θαλάσση, λυκειάρχη του Α.Γρηγορόπουλου και βασικού μάρτυρα υπεράσπισης. Ετσι για να μην πέφτουμε από τα σύννεφα. 1 8 Ιουνίου ‘22
Εφετείο Λαμίας σήμερα 8 Ιουνίου 2022
Μόλις ήρθα σπίτι. Ντρέπομαι που είμαι πολίτης αυτής της χώρας. Ντρέπομαι που ζω σε αυτή χώρα. Θλίβομαι που μαθητές μου και φίλοι μου ζουν σε αυτή τη χώρα.2

Η ιστορία του Ροδοπελεκάνου της Αλκυόνης όπως τη διηγείται στην εκπομπή της ΕΡΤ «πλανα με ουρά» ο υπεύθυνος του κέντρου περίθαλψης στην Πάρο, Mάριος Φούρναρης Μας ήρθε κάποτε από την Κρήτη ένας ροδοπελεκάνος ο οποίος ήταν ετοιμοθάνατος από στερητικά σύνδρομα από αλκοόλ. Δηλαδή τί είχε γίνει? Αυτό το ειχαν εξημερώσει σ ένα χωριό της νότας Κρήτης και για να γελάσουνε ας πούμε

Με αφορμή την επιχείρηση ξεπλύματος που προσπάθησαν να κάνουν στους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές εκείνης της μάχης!
«Μια φορά κι έναν καιρό - όχι πολύ παλιά, ένα κοριτσάκι 5 χρονών παίζει με το δίχρονο ξαδερφάκι της, στο σπίτι της γιαγιάς τους. Είναι μεσημέρι ενός ανοιξιάτικου Σαββάτου το 1941.
Τρεις Γερμανοί στρατιώτες περνούν από τη γειτονιά, βλέπουν το σπίτι και θέλοντας να τρομοκρατήσουν τους άντρες του σπιτιού, ρίχνουν τρεις χειροβομβίδες στην αυλή της γιαγιάς.