روایت اول از آزارگری بهنام اوحدی

❌هشدار، خواندن این روایت برای همه مناسب نیست❌

متن کامل روایت را در این رشته توییت بخوانید. اسلاید اول

❌خواندن این روایت برای همه مناسب نیست!❌
روایت یکی از افراد جامعه رنگین‌کمانی از خشونت جنسی:
مامور بسیجی گفت: «اگر می‌خوای ۴-۳ نفری بهت تجاوز نکنیم رمز گوشی رو بده» در تمام این مدت مرا دستمالی جنسی می‌کرد.مقاومت می‌کردم.
«اینجا هر بلایی سرت بیاد کسی نمی‌فهمه، اینجا ته جهنمه!» من یک پسر ۲۱ ساله همجنس‌گرا هستم و در روستایی از توابع شهرستان ایذه زندگی می‌کنم. به اصفهان رفته بودم و آنجا در اعتراضات شرکت داشتم.
۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در میدان انقلاب اصفهان توسط یگان ویژه دستگیر شدم و ۱۷ مهر با وثیقه دو فیش حقوقی آزاد شدم.

امروز ۱۵ خرداد، خبرگزاری رسمی قوه قضاییه، ضمن تایید برهنگی اجباری نوشت: «اینگونه بازرسی‌ها با رعایت موازین قانونی، شرعی و حفظ حریم خصوصی افراد انجام می‌شود»
این در حالی‌ست که تعدادی از زنان، چه با اسم خود و چه ناشناس، در روایت‌های متعدد، از حضور دوربین‌ها و مامورین مرد گفته‌اند. در طول این سال‌ها هرگاه افرادی معترض، دست به افشاگری درباره رفتار مجرمانه و عدم رعایت حقوق انسانی‌شان در دستگاه‌های حکومتی زده‌اند، بلافاصله مقامات کشوری و لشگری به انکار پرداخته و روایت حقیقت را جعل نموده‌اند.

روایتِ شیما بابایی، فعال حقوق بشر، که در ۳ قسمت از خشونت‌های سرکوبگرانِ ج.ا می‌گوید:

با صدایی لرزان می‌گویم:«خودم دیدم چند آقا تصاویر دوربین‌ها رو می‌بینن، این کار قانونی نیست!»
مرد که انگار منتظر دیدن این صحنه نشسته داد می‌زند: «زر نزن دختر! کاری که میگن رو انجام بده» زمان: بهار ۱۳۹۵
مکان: پلیس امنیت تهران (ساختمان وزرا)

۲۱ ساله‌ام؛ به اطراف نگاه می‌کنم. سمت چپ چند قفسه و کمد فلزی؛ روبرو تیغه‌ای شبیه به اُپِن آشپزخانه کشیده‌اند؛ آن‌سو کنار پله‌هایی که ساختمان را به زیرزمین وصل می‌کند، میله‌های فلزی درب بازداشتگاه قرار دارد

روایت مژگان کشاورز، کنشگر حقوق زنان:

«گفتند باید لخت بشی تا از تمام بدنت عکس بگیریم که اگر از اینجا خارج شدی نگی من را شکنجه کردند
خجالت می‌کشیدم. دستانم را در جلوی اندام خصوصی‌ام می‌گذاشتم، مامور فریاد می‌زد: رو به من بایست و دستات رو بردار. حالا بشین و پاشو کن با پاهای باز!» روز ۸ مارس سال ۲۰۱۹ همراه دو کنشگر زن دیگر، به مناسبت روز زن در قطار مترو به زنان گل رز سفید هدیه دادیم و از آنها خواستیم از فعالین زن به حجاب اجباری حمایت کنند. ازشان خواستیم حتی اگر باور به حجاب دارند در کنار زنان بی حجاب در مقابل قانون حجاب اجباری بایستند.

روایت سوم از آزارگری جنسی #ابوالقاسم_طالبی:
گفت: «بلد نیستی‌ کسی رو تحریک کنی یا نمی‌دونی تحریک کردن چیه؟ فکر کردم گفتی دانشجوی بازیگری هستی؟»
گفتم: «بله هستم، ولی نمی‌تونم».
گفت: «پس بی‌خود کردی اومدی تست بدی وقت من رو گرفتی». سال ۸۱-۸۰ بود و من دانشجوی سال اول تئاتر بودم. آگهی داده بودند در بورد دپارتمان نمایش که برای فیلم «عروس افغان» از ابوالقاسم طالبی، تست بازیگری می‌گیرند. یکی از همکلاسی‌ها تماس گرفت و به او گفتند دنبال دختری با چهره دست نخورده، بدون عمل و شناخته نشده هستند برای نقش اول فیلم.

۱۹ سالم بود، خیلی ترسیده بودم. اومدم پايين از دفترش و انقدر حالم بد بود كه همونجا نشستم زدم زير گريه. هنوز تصوير همه چیز جلوی چشمامه.
بعدها ازش خیلی بد شنيدم و اين ويديوی اخير #ابولقاسم_طالبی كه وايرال شد، تصميم گرفتم ماجرای اون روز رو باهاتون به اشتراک بگذارم حدود ۸-۷ سال پيش كلاس‌های بازیگری می‌رفتم، برای همه فیلم و سریال‌هایی كه می‌شد تست می‌دادم. یکی از اين دفترهای سینمایی که قبلا فرم پر كرده بودم بهم زنگ زد و برای تست دعوتم كرد. به آدرس رفتم و همون آقایی كه فرمم رو گرفته بود اونجا بود.

#ابولقاسم_طالبی از نام زنان بازیگر استفاده می‌کرد، داستان‌های خیالی درباره آنها به زبان می‌آورد، از «عرق خوردن با فلان زن» و «پا دادن آن یکی زن بازیگر معروف» می‌گفت تا به خیال خودش به من بفهماند که اگر می‌خواهم بازیگری را حرفه‌ای انجام دهم، باید رفتار وقیح امثال طالبی را بپذیرم چندین سال پیش به دلیل کم بودن سن و بی‌تجربه‌گی‌ام، به دفتر طالبی که روبه روی پاساژ کوروش بود رفتم. اونجا پر بود از دخترای هم‌سن من که برای تست دادن و دیدار با او اومده بودند.
هر دختری می‌رفت داخل تقریبا مدت زمان طولانی می‌شد بالای نیم ساعت و بعدشم هرکس با یک ری‌اکشنی خارج می‌شد.

دیروز، روز ۸۳ انقلاب، بعد از اذان صبح در روزی سرد و پاییزی، جمهوری اسلامی #محسن_شکاری ۲۳ ساله را به جرم محاربه با مصداق ایجاد ترافیک و زخمی کردن یک بسیجی اعدام کرد
به گفته دوستان محسن او امیدوار بود حکم اعدام فقط برای ترساندن باشد چرا که بسیجی حتی به بخیه هم نیاز پیدا نکرده بود محسن در دادگاه فرمایشی حتی به وکیل دسترسی نداشت. به خانواده‌اش قول داده بودند اگر خبر را رسانه‌ای نکنند، او آزاد می‌شود.
محسن در کافه‌ای در ستارخان کار می‌کرد. عاشق قهوه و ویدیو گیم بود. تصویری از مادرش منتشر شد که وسط خیابان فریاد می‌زند و محسن را صدا می‌زند.

#معصومه_صلیحاوی، دختر نوجوان عربی که به خانه‌ی پدرش پناه می‌برد، چرا که از دست شکنجه‌ها و آزارهای شوهرش به ستوه آمده. معصومه در کودکی با فشارهای خانواده تن به این ازدواج داده بود
بعد از رفتن معصومه به خانه پدر، شوهرش بدون هیچ مدرکی میان طایفه مدعی می‌شود معصومه به او خیانت کرده پدرش وقتی از طرف طایفه تحت فشار قرار می‌گیرد، برای حفظ «آبرو» با چاقو دخترش را به قتل می‌رساند.
پدر ۴۵ ساله در حالی که در یکی از دستانش چاقوی خون‌آلود بود، جنازه‌ معصومه را به نشانه‌ی‌ «غیرت» جلوی خانه‌ شیخ طایفه می‌گذارد و به کلانتری می‌رود.

روز ۸۲
▪️روز سوم اعتصابات سراسری با شرکت کسبه بیشتری علی رغم تمام تهدیدها در بیشتر شهرهای ایران سپری شد. از عصر به بعد جمعیت زیادی در تهران گزارش شده است، از پیر و جوان و حتی افرادی بر روی ویلچر، که به سمت #میدان_آزادی در حرکت بودند. ▪️دانشجویان مبارزات خلاقانه خود را ادامه دادند. در دانشگاه امیرکبیر روی در مرکز بسیج را گل گرفتند و نوشتند: پلی‌تکنیک بیدار است
▪️همراه اول هک شد. به بسیاری پیام هشدار زلزله رسید که «به بیرون از خانه بروید». مقامات جمهوری اسلامی با دستپاچگی گفتند: هشدار جعلی بود بیرون نیایید

روز ٨١
▪️روز دوم اعتصابات گسترده سپری شد. در بعضی نقاط ماموران روی کرکره بسته نوشته‌های تهدیدآمیز نوشتند. عملی که یادآور نازی‌های آلمان برای نشان کردن مغازه یهودیان بود
▪️#فصیحه_رادمنش رزمی‌کار رشته موی‌تای مدال برنز خود را گرفت، در حالی که روی صورتش نوشته بود:
«زن زندگی آزادی» ▪️زارا محمدی، گوهر عشقی، الناز رکابی، رویا پیرایی، لیلی (دختری که موهای خود را از پشت می‌بندد و با حدیث نجفی اشتباه گرفته شده بود)، سپیده قلیان، زر امیرابراهیمی، نیلوفر بیانی، نرگس محمدی، نازنین زاغری، و زنانی که موهای خود را قیچی کردند، در لیست ۱۰۰ زن بی‌بی‌سی.

در ۲۲ تیر ۱۳۸۸ دو وبلاگ ناشناس خبر مفقود شدن و گزارشی درباره‌ی یکی از بازداشتی‌های اعتراضات جنبش سبز، به نام #ترانه_موسوی منتشر می‌کنند. لیلا محمدزاده و رضا ولی‌زاده دو خبرنگاری بودند که در این دو وبلاگ، خبر از وقوع تجاوز به این دختر ۲۳ ساله می‌دادند. یک پرستار از داخل بیمارستان این اخبار را به بیرون درز داد که «ترانه موسوی را بیهوش به بیمارستان آوردند در حالی که پارگی مقعد داشت، مدتی بستری بود و همانطور بیهوش از بیمارستان بردنش» کمی بعد از این، خبر پیدا شدن جسد سوخته‌ی ترانه در یکی از بیابان‌های اطراف تهران منتشر می‌شود.

روز ٧٨

▪️گروه تئاتری در بندرعباس در حمایت از زن زندگی آزادی و هنرمندان دربند، نمایش سهیلا گلستانه را بازآفرینی کردند.
▪️ایرانیان برای اعتصاب و اعتراضات هماهنگ در ۱۴، ۱۵، ۱۶ آذر آماده می‌شوند.
▪️جعفر منتظری دادستان کل جمهوری اسلامی: گشت‌ارشاد تعطیل شد! ▪️در تولد #توماج_صالحی که زیر شکنجه در زندان به سر می‌برد، مردم با انتشار عکس‌هایش و تبریک تولد از او حمایت کردند. گوهر عشقی نیز در ویدیوای از توماج حمایت کرد.
▪️بهراد علی‌کناری رپر اهل اهواز که در مراسم چهلم حدیث نجفی بازداشت شد، به فساد فی الارض متهم شد و جانش در خطر است

آذر آل‌کنعان، زندانی سیاسی کُرد، در زندان اقدام به خودکشی می‌کند. در این باره آذر در کتاب «جنایت بی‌عقوبت» می‌گوید: «بعد از تجاوز جنسی، دو بار در زندان تلاش کردم خودکشی کنم. بار اول، رگ دستم را قطع کردم. بار دوم تلاش کردم با قرص خودکشی کنم. نمی‌توانستم دیگر تحمل کنم». آذر جان سالم به در برد، اما «شب‌بو سیدزاهدی» بعد از این که در دادگاه مریوان به اعدام محکوم شد، در زندان اقدام به خودسوزی کرد. برخی معتقدند که او بعد از تجاوز در زندان، اقدام به خودسوزی کرده و برخی دیگر نیز می‌گویند به دلیل ترس از تجاوز قبل از اعدام خودش را به آتش کشیده است.

کردستان؛ سرزمین «مادران آشتی»، زادگاه #زینب_جلالیان و #ژینا_امینی زنانی که مقاومت را جانِ تازه بخشیده‌اند
زینب جلالیان، زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، در‌روز جهانی زن از امید می‌گوید «پشت این دیوارهای بلند زندان،به این امید زنده‌ام که روزی با آغوشی پر از گل یاس به سوی‌تان بیایم» نیروهای سیاسی کُرد که امید به دموکراسی در ایران داشتند، بعد از روی کار آمدن جمهوری اسلامی روزهای تاریک و خونین کردستان را به چشم دیدند. دور دوم حملات نیروهای جمهوری اسلامی به کردستان، از اردیبهشت ۵۸ آغاز و تا پایان دهه ۶۰ ادامه یافت

روز ٧٧

▪️جمعه‌‌ای دیگر؛ #زاهدان و نقاط دیگر بلوچستان به پا خاست. زنان بلوچ شعار دادند: «چه با حجاب، چه بی‌حجاب
پیش به سوی انقلاب»
▪️كانادا ۴ مقام و ۵ نهاد جمهوری اسلامی را تحریم کرد. در میان نام‌ها #مرتضی_طلایی فرمانده سابق نیروی انتظامی استان تهران به چشم می‌خورد. ▪️ویدیویی از لحظه بازگشت به خانه #مینا_یعقوبی، معترض اراکی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. بر اساس گزارش‌ها، او با قرار وثیقه آزاد شده است. در این ویدیو آثار کبودی ناشی از شکنجه روی چشم خانم یعقوبی ۳۳ ساله دیده می‌شود و زنان دیگری که به استقبالش رفته‌اند شجاعتش را تحسین می‌کنند.

دوره اصلاحات است و حکومت در یکی از بزنگاه‌های حفظ بقای خود و قربانی کردن یکی از یارانِ دوران‌به‌سر‌آمده!
در خرداد ۱۳۸۰، پس از خودکشی #سعید_امامی معاون سابق وزیر اطلاعات در زندان اوین، «فهیمه دری نوگورانی» همسر او بازداشت و تحت بازجویی همراه با خشونت و آزار جنسی شدید قرار می‌گیرد روایت فهیمه به وضوح خشونت و آزار جنسی کلامی‌ست. آملی، بازجویی که توسط فهیمه به این نام خوانده می‌شود، با طرح افسانه‌ها و تصویر‌سازی‌های جنسی،‌ به مثابه شکنجه، زن را وادار به صحبت راجع به زندگی جنسی‌اش در فضایی وحشتناک و عذاب‌آور ‌می‌کند.

خاوران، اسم رمز مادران دادخواهی که مفهوم مبارزه و مقاومت را در تاریخ ایران تغییر دادند. خاوران دیگر یک آرامگاه معمولی نیست، چهره‌ی رنج و بی‌عدالتی‌ست، میدان مبارزه‌ «مادران خاوران» است. مادرانی که پس از آذر ۱۳۶۷ هر جمعه به خاوران می‌رفتند.
آری، زنان همدیگر را پیدا کرده بودند. زنانی که در جنگی نابرابر برای حفظ این مکان، هر یک به شاهدان تاریخچه این خاک تبدیل شدند.وقتی برای اولین بار خودشان را به خاوران رساندند،بعضی با دست‌هایشان خاک را کندند تا یک تکه پارچه یا بدن فرزندشان را پیدا کنند.چون کشته‌ها را دسته­ جمعی و سطحی خاک کرده بودند، بوی بدی در فضا بود