Draadje over corona, voor de twijfelaars. Ik kom al het hele jaar heel vaak in het ziekenhuis, momenteel vaak meerdere keren per dag, maar ik ben er sowieso iedere week geweest.

Er is iets heel erg ernstigs aan de hand. Echt waar. Hoe ernstig is moeilijk te begrijpen. Voor iedereen, ook de doktoren en verpleegsters in het ziekenhuis.

Kort door de bocht is er gewoon nog steeds niet voldoende bekend om een echte duidelijke grens te trekken bij wat kan en wat niet kan.

Tis een pittige week met heel veel zorgen geweest. Sharon is erg benauwd en vermoeid, en slaapt zowat de hele dag. Ze had het zelf ook al even laten weten, bellen gaat simpelweg niet en appen is ook al een flinke opgave. Voor haar kennissen die mij niet persoonlijk kennen; mijn telefoonnummer is hetzelfde als dat van Sharon maar dan met een 0 op het einde ipv een 7. Bel of app me gerust (als ik niet oppak bel ik terug).

App me even als het kabinet gevallen is mmmkay? Zou ergens toch wel vet zijn he, als gewoon de hele regering valt omdat iemand ZIJN SCHOONMOEDER EEN KNUFFEL GEEFT OP Z’N HUWELIJK

Meestgestelde vraag momenteel; “hoe gaat het nou?”, dus laten we die ook maar even publiek beantwoorden.

Na het stopzetten van de immunotherapie mocht Sharon andere medicijnen die een hele positieve invloed hebben op onze dagen. Ze is fitter, hoeft ‘s middags minder te rusten, en haar eetlust is ook flink toegenomen.

Ze is nu eigenlijk zo’n beetje op haar best sinds vlak na de operatie in november vorig jaar. “Je ziet er niks van”, zeg maar.

Vandaag 13 jaar op Twitter. Het medium waar ik het meest van hou en tegelijk het meest haat. Ik haat de anonimiteit. Het gemak waarmee getrolld en getriggerd kan worden. Hoe makkelijk mensen (ook ik) happen. Echte mensen vind ik gaaf. Hun meningen en visies accepteer ik. Ook als ik het er niet mee eens ben. Dat heb ik altijd gedaan en hoop ik altijd te blijven doen.

Update: "Doorleven"

Het gaat eigenlijk allemaal best goed. Natuurlijk, naar omstandigheden, maar omstandigheden heeft iedereen.

Bij ons betekent 'best goed' dat @Sharon1971 de pijn kan verdragen en de medicijnen haar niet in de weg zitten (misselijkheid e.d.). In de middag neemt ze nog altijd haar rust en die heeft ze ook nodig.

Nu we wat meer perspectief hebben gekregen zijn we op het punt aanbeland dat het tijd wordt om 'door te leven' en de draad weer op te pakken.

Ook voor friends op twitter die geen facebook meer hebben een update: gelukkig is er weinig tot niks veranderd de afgelopen 2 weken.

Sharon komt de dagen goed door zonder al te veel pijn en pakt voldoende rust, daarom is 's middags langskomen dus bijvoorbeeld ook niet mogelijk. De meeste dagen zijn dan ook gewoon heel mooi en sommige zijn simpelweg fantastisch. Maar jullie maken het ook bijzonder met kaartjes, ballonnen, borden spek, quinoasalades, BBQ's, bier en kwatta enzovoorts.

Ik zie op veel plekken mensen angstig vooruitkijken omdat het (oa) wat drukker op straat en in winkelcentra was. Hier een draadje boerenverstand zonder enige expertise. Voel je vrij te reageren :) Vooropgesteld; het virus gaat niet verdwijnen, dus we zullen ons leven moeten vormgeven met die wetenschap. Ook een vaccin zorgt niet dat het verdwijnt, alleen voor minder snelle verspreiding.

Even iets anders; nu Merchandise stil ligt (nou ja, stil niet echt, en afhankelijk van hoe dat afloopt reserveer ik er nog 8-16 uur per week voor de komende tijd) heb ik ruimte voor (en behoefte aan) uitdagende opdrachten. Momenteel heb ik al mijn externe taken en projecten stilgelegd, en ben ik op eigen titel beschikbaar voor strategische en creatieve opdrachten.

Update: momenteel is het eigenlijk 'prima' met Sharon. De pijn is onder controle, met wat aanpassingen en extra rust komt ze de dagen prima door. Ze kan ook gewoon zowat alles zelf. Vorige week de tweede immunotherapie gehad, begin mei nummer 3 en dan een paar weken later weer een scan, krijgen we een beetje een idee van hoe dat er allemaal voor staat.

Als die anderhalve meter afdoende werkt, kunnen we dan zo snel mogelijk beginnen met experimenteren met de anderhalvemetermaatschappij?

Als eerste de anderhalvemeter uitvaart. Alle zalen zijn toch leeg. Vakken maken per gezin, klaar. Daarna (bijv als we na 4-5 weken geen significante toename zien) anderhalvemeterhuwelijken, want nee, die kunnen ook niet altijd uitgesteld, onder andere vanwege die anderhalvemeteruitvaarten.

Oordeel niet te snel.

Dat groepje kinderen in het park? Misschien herdenken ze hun oma, omdat ze niet bij de begrafenis mochten zijn, aangezien er momenteel maar 30 aanwezigen toegestaan zijn. Die wielrenners? Zou zomaar een groepje artsen en/of verpleegkundigen kunnen zijn. Even ontspannen na lange diensten vol stress en met veel ellende.

WAT IS MET DEZE VOGEL EN WAAROM SCHIJT IE VOOR MIJN DEUR!? Geen nest, niks, hij heeft gewoon precies dat plekje uitgezocht om een beetje rond te hangen en te schijten, dus.