تراژدی شلیر!
شلیر رسولی همسر سلام شهیدی است. سلام از ۲ روز قبل از واقعه، همراه برادر خانمش برای کارگری ساختمانی و تأمین خرج و مخارج زندگی به عراق رفته بود که متوجه می‌شود همسرش خود را از پنجره خانه همسایه‌ به پایین پرت کرده است. دنیا روی سرش خراب می‌شود. اما ماجرا چه بود؟۱ سلام و شلیر، اهل روستای چشمیدر سروآباد بودند اما در مریوان زندگی می‌کردند، همسایه روبه‌رویی آن‌ها مردی به اسم گوران بود. او و همسرش در خانه‌ای ۳ طبقه زندگی می‌کردند و شلیر و خانواده‌اش هم در یک خانه یک طبقه ویلایی، شب حادثه ساعت ۱.۳۰ دقیقه بامداد آن مرد زنگ خانه شلیر را می‌زند. ۲

۶ تا بچه را بردم شهربازی، سه چهار ساعت تمام خوش گذروندیم، تو راه برگشت زدم زیر آواز و با فرمون ماشین ضرب گرفتم. تک‌تک رو برگردوندم به خونه‌هایی در حاشیه شهر. قراره امسال مدرسه برن و باسواد بشن البته با تاخیر. ۱ لوازم‌التحریر هر کدوم رو که دادم، داشتم به لحظه‌ای فکر می‌کردم که قراره مداد بره لای انگشتای ظریف ولی پینه‌بسته و زبر این‌ها. رفتیم پیتزایی. بغض کردن و نخوردن. هر کدومشون به یاد خانوادشون. گفتم هر چی دوست دارید سفارش بدید برای خانواده و می‌بریم.۲

یادی از شیر ایران؛ شهید مسعود منفرد نیاکی
مژگان دختر او متولد سال ۱۳۴۴ بود. پاییز سال ۵۹ که متوجه شدند مبتلا به سرطان استخوان است، ۱۵سال بیشتر نداشت. بیماری‌اش با شروع جنگ مصادف شد و با شعله‌ور شدن آن پیشرفت کرد. فروردین سال ۶۰ او را برای ادامه درمان به انگلستان اعزام می‌شود. ۱ بیستم همین ماه پدر مژگان، مسعود منفرد نیاکی به خواست خودش از فرماندهی لشکر ۸۸ زاهدان به فرماندهی لشکر ۹۲ زرهی اهواز منتقل شد و به میدان جنگ رفت. او نتوانست همراه دخترش به لندن برود و دایی‌ مژگان همراهی‌اش کرد. سه هفته بعد مشخص شد از دست پزشکان انگلیسی هم کاری ساخته نیست. ۲

سخنی در باب اعتراض کشاورزان اصفهان
محمد مالی
بر اساس آمار رسمی وزارت نیرو، میزان آب اختصاصی برای بخش کشاورزی در اصفهان، ۲ میلیارد و ۹۰۰ میلیون متر مکعب آب برای وضعیت عادی، ۲میلیارد و ۲۰۰ برای زمان کم‌آبی سطحی و یک میلیارد و ۴۴۴ میلیون متر مکعب برای وضعیت کم آبی می‌باشد.
۱ استان اصفهان دارای ۵۶۸ هزار هکتار اراضی کشاورزی است که قریب ۲۰۰ هزار هکتار از این اراضی زیر کشت محصولات زراعی و باغی است.
حدود ۳۰ درصد از سطح زیر کشت این استان وابسته به آب زاینده رود است، چرا که سال‌هایی که آب در رودخانه نباشد ۳۰ درصد سطح زیر کشت استان کاهش می‌یابد.
۲

داستان یک شیرزن...
محمد مالی
«زری بهمنی» اهل روستای گلال بخش سوسن است، بیش از ۵۰ سال سن دارد و علاوه بر داشتن کسب و کارهای مختلف با یک وانت‌نیسان آبی، تامین کپسول گاز برای ۱۸ هزار روستایی در بخش محروم سوسن را با توزیع روزانه حدود ۱۵۰ کپسول گاز انجام می‌دهد. زری بهمنی همچنین با توجه به این‌که بخش سوسن فاقد جایگاه بنزین است هر هفته سه روز بین روستاهای این بخش بنزین توزیع می‌کند. او این کار را می‌کند تا مردم به کوهستان و جنگل پناه نبرند. چرا که هم به محیط زیست و منابع طبیعی آسیب می‌زنند و هم مشکلات دیگر پیش‌روی آن‌ها سبز خواهد شد.

هشدار
محمد مالی
مطالعه این رشتو مثل خواندن روزنامه ۲۰ روز بعد! برای همه مسئولان نظام و مردم خوزستان ضروری است.
در این رشتو که حاصل بررسی ده‌ها پارامتر و دربرگیرنده اطلاعات منابع آب در خوزستان است، خواهیم گفت وضع موجود چیست و خوزستان در چند ماه آینده با چه چالش‌هایی روبروست. اصل مطلب: خوزستان و کارون، طی روزها و ماه‌های پیش‌رو، شرایط ویژه و منحصربه‌فردی را تجربه خواهد کرد. افزایش شوری بخش‌های پایین‌دست رودخانه کارون تا بیش از ۱۵۰۰۰ میکروموس بر سانتیمتر مورد انتظار است. این یعنی فاجعه برای چند شهر و چندصد روستا...

ماجرای نیمروز: خط خون
محمد مالی
یکم:
رگبارِ ۵ تروریست مسلح با پوشش لباس نظامی، ۹ صبح شنبه ۳۱ شهریور ۹۷ در در بلوار قدس اهواز، هنگام‌ رژه نیرو‌های مسلح، ۲۳ شهید و ۶۰ جانباز بر جای گذاشت. این حادثه در حالی رخ داد که شهرستان اهواز ۱۸ ماه بدون فرماندار اداره می‌شد. دوم:
حادثه تروریستی ۳۱ شهریور اهواز، اولین حرکت تروریستی در استان خوزستان نبود. علاوه بر فعالیت‌های تروریستی در دهه ۶۰شمسی؛ ۱۲ ژوئن و ۱۵ اکتبر ۲۰۰۵، ۲۵ ژوئن، ۲۷فوریه و ۲مه ۲۰۰۶ نیز مجموعه‌ای بمب‌گذاری و حمله خرابکارانه منجر به شهادت و جانبازی صدها نفر از مردم عادی در خوزستان شد.

از ملاشیه تا توکیو
چرا عمیقاً باور دارم از تلاشی که «هاشمیه متقیان»برای دستیابی به مدال طلای بازی‌های پارالمپیک توکیو و ارتقاء رکورد جهان به‌انجام رسانید و راهِ سخت و درازی که از ملاشیه اهواز تا توکیو در ژاپن طی کرد؛ می‌توان ده‌ها فیلم، کتاب، شعر و موسیقیِ انگیزشی نوشت و ساخت. ۱ـ هاشیمه، دختر اهواز، فرزند منطقه ملاشیه است. جنوبی‌ترین نقطه در غرب اهواز. نشسته بر کناره‌های جاده اهواز، خرمشهر و محصور در میان شرکت‌های صنعتی بزرگی همچون فولاد کاویان، گروه ملی، نورد لوله، پایساز، فارسیت، سپنتا و هپکو، اما غرق شده در محرومیت و نبودِ شاخص‌های لازم برای زندگی.

۱. شنیدن این خاطره شاید حالا که در ابتدای دولتی نو هستیم برای کسانی‌که این روزها در معرض مسئولیت‌های دولتی هستند، خالی از لطف نباشد! نزدیک ۱۲ سال پیش بود. در ابتدای دولت، رفیق ما شد یک مقام عالی‌رتبه دولت و طبیعتاً بعد یکی دو روز سراغم را گرفت و من راهی تهران شدم. و رفتم دفترش. ۲.بدون مقدمه و حاشیه، دستم را گرفت و به اتاق کاری برد تقریباً ۷۰ متری و شیشه‌کاری! گفت شب‌ها هم فعلاً مهمانسرا باش زعفرانیه و بدون این‌که اجازه صحبت به من دهد گفت برو پیش آقای فلانی برای عقد قرارداد و مسائل مالی و بعد هم بیا و کارت را دفتر شروع کن. من هم رفتم پیش آقای معاون.

برای خوزستان چه باید کرد؟
این روزها خوزستان مرکز توجهات است. بخشی از این توجه؛ دغدغه‌مند و شریف، بخشی فرصت‌طلب و ریاکارانه، بخشی موج‌سوارانه و هیجانی و من می‌دانم نگاه علمی و حکیمانه در این میانه چه اندازه مهجور است. اما می‌خواهم در ده فراز، راه‌حل‌های درمان خوزستان را عرضه دارم. یک: خوزستان به توجه و نگاه ‌ویژه نیاز دارد و نه استاندار یا نماینده یا مدیر ویژه. این توجه است که محیط زیست را بر تولید نفت، حفظ اکوسیستم را بر انتقال آب، نیروی بومی را بر نیروی کارِ مهاجر و سرمایه‌گذاری امنیت‌آفرین در مناطق مرزی را بر استراتژی زمین سوخته الویت می‌دهد. نگاه ویژه!

روایت اعتراض: خوزستان بی‌روتوش!
پیام آن‌چه در کفِ خیابان‌های خوزستان گذشت، چیست؟
لازم بود به شهرهایی که قلب حادثه آن‌جا می‌تپد، سفر کنم و مشاهدات خود را قلم زنم. این سفر از ایذه شروع و پس از حاشیه اهواز به حمیدیه، هویزه، سوسنگرد، شادگان، هور، و نهایتاً آبادان و خرمشهر رسید. یک: مردم خوزستان، از هر قومیت و در هر منطقه‌، عصبانی‌اند. از دولت‌هایی که آمده و رفته‌اند اما تنها وعده‌های توخالی و شعارهای دروغین بر جای نهاده‌اند. و البته بی‌اعتمادی موج می‌زند در میان مردم و نتیجتاً امیدی به آینده ندارند. و این ناامیدی را در همه شهرهایی که رفتم لمس کردم عجیب.

در خوزستان چه خبر است؟
یک: خوزستان تشنه‌است بی‌تردید اما تقلیل مشکلات، بحران‌ها و چالش‌های قلب ایران تنها به بی‌آبی یا حتی بیکاری، بیان بخشی از مساله است. درد خوزستان عدم توسعه در یک‌صدسال گذشته است. توسعه متوازن و متناسب با ظرفیت‌ها و توانمندی‌های طبیعی و انسانی این استان. دو: دستِ دولت مرکزی در صدسال گذشته برای استفاده از منابع خوزستان که تحقیقاً ثروتمندترین و استراتژیک‌ترین منطقه خاورمیانه است؛ دراز و برای رسیدگی، سرمایه‌گذاری و خدمت به آن، کوتاه و ناقص بوده است. قدم اول پس باید تغییر نگاه، رویکرد و برخورد مرکز با خوزستان باشد.