ตามความเชื่อ
ผู้ใดสิ้นชีพด้วยถูกสังหาร อุปัทวันตราย หรือเภทภัย
ย่อมมีแรงแห่งจิตและฤทธานุภาพเหนือภูตผีทั่วไป
ยิ่งผู้นั้นเป็นที่กล่าวขานก็จักได้รับการนับถือว่า
เป็นนาถะ ที่พึ่งพา คอยปกปักรักษาพวกเขา

ท่านตาของข้าได้รับการเคารพบูชาในฐานะนั้น
แต่ข้าหาเป็นเช่นนั้นไม่

#อโยธยาเอยาวดี

https://twitter.com/superhamhamtaro/status/1771110288252891185

แม้มิใช่คนไร้ชื่อ
แต่ผู้คนล้วนลืมเลือนนามอันแท้จริงของข้า
ข้าเคยเป็นนัดดาแห่งผู้ชนะสิบทิศ
แต่ผู้คนล้วนกลับจดจำทุกความพ่ายแพ้ของข้า

เมื่อข้าถูกสังหารในที่รบ
ฐานะของข้า แม้สูงส่งเพียงใด
ก็ยังไม่เพียงพอจะได้รับการยอมรับหลังตายจากอยู่ดี
เพราะข้าตายในมาตุภูมิของ 'เขา' มิใช่ของข้า

๏ เดือนดลกรรดึกหล้าชลาชล
ชลชลานองเนยน่านกว้าง
ท่วมมารคนทีจนตาฝั่ง
นึกรำฦกไห้ช้างที่หั้นใครเห็น ฯ

คุณมะเขืออ่านสิ่งนี้ฮะ โคลงทวาทศมาส

vajirayana.org/%E0%B9%82%E0%B… ๏ เดือนดลกรรดึกหล้า ชลาชล
ชลชลานองเนย น่านกว้าง
ท่วมมารคนทีจน ตาฝั่ง
นึกรำฦกไห้ช้าง ที่หั้นใครเห็น ฯ

#เกิดใหม่เป็นตัวละครในนิยายกำลังภายในของอากง

ผมตายแล้วครับ ซี้แหงแก๋จริงๆ

เพราะทำงานหนักเกินไป ควงเวรติดกันแบบไม่ได้นอน ส่วนโควิด ไม่แน่ใจว่ากูติดหรือยังเหมือนกัน พอหลับในห้องแพทย์เวรปั๊บ ผมก็ตาย แต่แทนที่จะได้ไปเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ดันหลงไปอยู่ในนิยายที่อากงแอบเขียนซุกไว้ ปัญหาก็คือสำนวนเขียนนิยายอากงน่ะ เป็นสำนวนเขียนนิยายกำลังภายในจีนแบบแปลแต้จิ่วยุค น. นพรัตน์ หรือ ว. ณ เมืองลุง ไม่ใช่นิยายจีนแปลสำเนียงจีนกลางอย่างทุกวันนี้

แต่อย่างน้อย ผมก็ขอบคุณอากงที่ไม่ได้แอบเขียนนิยายด้วยสำนวนสามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง ไม่งั้นชีวิตอิเซไคผมไปต่อไม่ถูกแน่ๆ