می‌دانم احتمالا بابت این رشته توییت به شدت به من حمله می‌شود یا نقد و حتی فحش‌های زیادی می‌شنوم.
اما به نظرم بعضی نقدها و موارد باید به صورت واضح و شفاف بیان شود تا هم بعضی از مسیرها و راه‌ها مشخص شود و هم افرادی که در جایگاه اشتباهی ایستاده‌اند یا از آن جایگاه خارج شوند
/۱ و یا عملکرد خود را درست کنند.
در ابتدا به این مورد اشاره کنم که این رشته توییت فقط در راستای نقد است و در راستای حمایت از شخص یا جریانی نیست و کماکان خیلی واضح اعلام می‌کنم نه در باندی قرار دارم یا قرار گرفته‌ام و نه به جریان خاصی مرتبط شده‌ام و کماکان در تلاشم
/۲

در نقد به تعداد از بت های سیاسی ساخته شده.
ما اگر خودمون رو فعال سیاسی یا در نقش اپوزیسیون می‌دونیم، باید با جریان‌هایی که مردم از آنها گذر کردند(مثل اصلاحات) یا جریان حاکم تفاوت هایی داشته باشیم. این تفاوت‌ها صرفا در حرف زدن یا دو تا یاوه به اصلاحات و حاکمیت نیست، در طرز فکر
/۱ گفتمان و نوشتاریست که به اشتراک می‌گذاریم. جریان اصلاحات سالها با ادبیات وسط بازانه و غیرشفاف در این فضا حضور داشت، چون گفتمان خارج از دولت نداشت و تنها خواسته‌اش به قدرت رسیدن خودش بدون توجه به نیازها یا خواسته‌های مردم بود، مجبور بود در ابهام و عدم شفافیت صحبت کند.
/۲

امروز #محمد_بروغنی داخل زندان ۱۹ ساله شد.
محمد می‌توانست امروز را کنار دوستان و خانواده جشن بگیرد اما ج‌ا مخالفانش را سرکوب و زندانی می‌کند!
برای تولد محمد، یادداشتی از یکی از زندانیانی که در ۲۰۹ اوین با او بوده را می‌گذارم تا بیشتر با محمد آشنا شوید و از شکنجه هایش بخوانید... #محمد_بروغنی یا #ممد_آلفا را اوّلین بار در بندِ امنیّتی ۲۰۹ در اوین دیدم. شبی بعد از شام بود که به سلّولِ ما آورده شد؛ بیش از دو هفته را در انفرادی گذارنده بود و وقتی چشم‌بندَش را از صورت برداشت، آن چشمانِ دُرُشت‌ و آن نگاهِ خیره‌‌یِ سراسر تعجّبش؛ نخستین چیزی بود/۱

واکنش ها نسبت به آرمیتا عباسی رو دیدم و حقیقتا عذاب وجدان گرفتم.
در یکی از بازجویی هام، یکی از توییت های راجع به زندان و تشویق دیگران به بازگو کردن حقیقت و تجربه های زندانم رو جلوم گذاشتن و گفتن «این حرکت توصیف زندان و کم کردن ترس زندان، خوده براندازیه!»
۱/۹ زندان برای جرایم عقیدتی و سیاسی و حتی عمومی به خودی خود ظالمانه و عذاب آوره و این توییت در راستای تلطیف زندان یا انکار ظالمانه بودن حبس افراد برای عقایدشون نیست. اما این به معنی نبود زندگی در زندان نیست؛ زندانیان به وسیله‌ی زندگی کردن و روحیه داشتن
۲/۹

نامه‌ای که از زندان تهران بزرگ بهم رسیده رو تایپ کردم. برای اینستا و دوستانی که شاید وقت خوندن متن نداشته باشن هم فیلم گرفتم و نامه رو خوندم.
هر دو فرم رو اینجا می‌ذارم....
امروز تولد #پویا_مظلومی، نویسنده‌ی این نامه‌اس؛ برای پویا مهمه بود که نامش پخش شه و تاثیر گذار باشه. بخش اول

امروز خانواده‌ی یکی از زندانی ها برای پیگیری اوضاع فرزندش به شعبه‌ی ۱۵ دادگاه انقلاب می‌ره و قاضی صلواتی رو زنده و سالم اونجا با چشم های خودش می‌بینه!
خبر مربوط به قاضی صلواتی به طور کامل دروغ و فیک بود؛ دیروز می‌خواستم راجع به دروغ بودن این خبر و آثارش بنویسم اما
۱/۱۲ به دو دلیل ننوشتم
۱- گفتم نزدیک ۱۸ دی هستیم و بیشتر از این اجازه ندم این خبر باعث انحراف بشه
۲-دیروز دادگاه های صلواتی لغو شده بود و هنوز برام قطعی نشده بود دروغ بودن این خبر!
من شخصا وارد این مسائل که «این اکانت سایبریه» یا «فلانی نفوذیه» نمی‌شم و کاری ندارم،
۲/۱۲

امروز با چند نفر از دوستان آیلار حقی صحبت کردم؛ آیلار یکی مثل ما بود، یکی از ما مردم. هر کدوم از ما می‌تونستیم و می‌تونیم جای آیلار باشیم.
توی این رشته توییت یکم از اخلاقیات و خاطراتی از آیلار رو که امروز شنیدم، می‌نویسم تا #آیلار_حقی برامون فقط یک عکس، فیلم یا اسم نباشه
۱/۸ اولین چیزی که همه‌ی دوستای آیلار به اون اشاره کردن، شادی و نشاط زیادش بود، به طوری که «همیشه پایه ترین عضو رقص و شادی بود» و به قدری زندگی در آیلار جریان داشت و با انرژی بود که حتی انتراک های کلاس ها هم می‌رقصید.... اما در کنار این شاد بودن آیلار انقدر انسانیت داشت که برای
۲/۸

می‌خوام یک تجربه‌ی شخصی تعریف کنم؛ به نظرم خوندن این تجربه می‌تونه برای افرادی که فعالیت دارند ولی تجربه‌ی بازداشت نداشتند یا خانواده های بازداشت شده های اخیر که اولین مواجهه‌شون با بازداشت بوده، کمک کننده باشه.
لطفا اگر آشنایی در این شرایط دارید، این رشته توییت رو براش بفرستید. اولین تجربه‌ی بازداشت من به دی ماه ۹۶، در خیابان وصال وقتی ۱۸ سالم بود برمی‌گرده؛ من در یک خانواده‌ی کاملا دور از سیاست زندگی می‌کنم و خانوادم هیچ تجربه یا مواجهه‌ای نسبت به بازداشت و برخورد با نهاد های امنیتی نداشتند و طبیعتا نمی‌دونستن چه کار هایی باید بکنند یا چه کار هایی
۱/۱۱

محسن شکاری توی کافه کار می‌کرد و عاشق بازی های کامپیوتری بود؛ می‌خواست وقتی آزاد شد سیستمشو بفروشه و یکم پول بذاره روش و یه ps5 بخره...
قرار بود بعد آزادیش یکی از بچه ها کمکش کنه که یوتیوبر بشه.
در #محسن_شکاری زندگی جریان داشت و منتظر آزادیش بود.
یه بار از بازجویی که برگشت
۱/۳ خوشحال بود و گفت «بهم گفتن اگه بسیجیه رضایت بده، محاربه رو برمیداریم بهت ده سال میدیم، بسیجیه هم قراره رضایت بده»
بعد از آزادیم هر چقدر دنبال خانواده‌ی محسن برای وکیل و اطلاع رسانی گشتم، هیچ راه ارتباطی پیدا نکردم، فقط یه یوتیوبر بود که از خانواده و محل کارش اطلاعات داشت که
۲/۳

خواهشا تا دیر نشده از #محمد_بروغنی و #سامان_یاسین و بقیه‌ی افرادی که در خطر اعدامن بنویسیم....
#مهسا_امینی باید نسبت به توییت قبلی که پاک کردم، یه توضیح و معذرت خواهی بکنم؛ حقیقتا دیشب تلفن های زندان رجایی شهر به صورت استثنا تا دیروقت وصل بود و آخر شب یکی از بچه های رجایی شهر زنگ زد و حال سامان رو ازش پرسیدم، گفت «پرینت قضایی گرفته و توی پرینتش فقط اجتماع و تبانی و اخلال در نظم
۱/۸

گزارشی از یک جنایت!
روند بازداشت عموما به این صورت بود که پس از بازداشت و اتمام بازجویی، پرونده به دادسرا می‌رفت و دادسرا مبلغی را به عنوان وثیقه تعیین می‌کرد و فرد با قرار دادن وثیقه تا زمان تشکیل دادگاه آزاد می‌شد؛ در این مدت آزادی افراد معمولا اقدام به گرفتن وکیل، مشورت
۱/۵ با دیگران یا حتی برنامه ریزی برای زندگی شخصی در صورت محکوم شدن به حبس می‌کردند. اما اخیرا این روند را تغییر داده‌اند، به گونه‌ای که دادسرا برای فرد وثیقه تعیین می‌کنند، اما اجازه‌ی وثیقه گذاشتن را نمی‌دهد! اتفاقی که رخ می‌دهد این است که متهم به صورت مستقیم از بازداشت به
۲/۵

#اکبر_غفاری ، اولین بار بند عمومی ۲۴۱ دیدمش. از قشر بسیار ضعیف جامعه بود، انقدر ضعیف که حتی سواد هم نداشت. توی فلاح بازداشت شده بود و جرمش این بود که در خونشون رو باز و چند نفر از معترض ها رو پناه داده بود. شبش بازداشتش میکنن و چون ظاهر غلط اندازی داشته بهش میگن
۱/۴ «یه مامور توی فلاح کشتن و تو کشتیش» و میارنش بند ما و فقط چند ساعت پیش ما بود و بعد میره انفرادی. اینبار وقتی رفتم ۲۰۹، دوباره اکبر رو دیدم، خیلی لاغر تر شده بود و حدود یه ماه انفرادی نگه‌اش داشته و ممنوع التماسش کرده بودن! آسیب انفرادی کامل توی روحیات و رفتارش کامل معلوم بود
۲/۴

در اتاق ۱۲۲ بازداشتگاه ۲۰۹ اطلاعات همراه #آرش_صادقی بودم.
به همه‌ی دوستاش گفته بود که «اگه منو گرفتن، فقط یه خبر بازداشت از من بزنید و دیگه راجع به من چیزی نگید تا صدای زندانیان گمنام شنیده شه و صداشون تو اخبار من گم نشه»
ولی وضع آرش حتی از گمنام ها هم بدتر بود و حتما
۱/۴ باید راجع بهش اطلاع رسانی میشد.
آرش روزانه حدود هشت تا قرص باید مصرف می‌کرد و از این تعداد، فقط سه تا قرص رو بهش می‌دادن و می‌گفتن بهداری قرص ها رو نداره... هرچی هم گفته بود خانواده میگیره میاره، شما فقط تحویل بگیرید، قبول نکرده بودن.
در اثر مصرف نکردن قرص ها، به
۲/۴

فاجعه‌ی اوین طبق گفته های زندانیان بند هشت.
این رشته توییت طبق صحبت های چهار نفر از زندانیان بند هشت نوشته شده.
روز پنج شنبه بیست و یکم مهر، چهار زندانی(محمد تقوی، رضا خندان، رضا نوروزی، ماهان جلال دوست) رو از زندان اوین به رجایی شهر منتقل کردن و بعد از اون گارد به جلوی بند
۱/۱۵ هشت اومد و برا خودنمایی شروع به شعار دادن و «حیدر حیدر» گفتن کرد.
فردای آن روز، جمعه، زندانیان پس از جلسه‌ی مجمع در هواخوری در اعتراض به جریانات اخیر و حرکت گارد، شروع به شعار دادن کردند.
پس از آن شنبه(روز فاجعه) شب زندانیان بند هشت مشغول تدارک شام و کار های روزمره‌ی خود
۲/۱۵