Thread by @babakazar

#رشته_توییت
۱. تصویری از جوانان سرزنده و پرشور دوران به اصطلاح سازندگی بعد جنگ را نمایش می‌داد که هم «شهدا» را می‌شناختند، هم پابند مناسبات سنتی مذهبی بودند و هم عاشق شدن و ابراز علاقه به جنس مخالف را بدون پرده پوشی‌های قبلی ابراز می‌کردند.

۲. با تلاش آشکاری در ارائه نوعی اغراق نمایشی (با تقلیدی از نوع بازی جیم کری) رامبد جوان از نام‌های پرتکرار دهه ۷۰ در آثار نمایشی ایران بود. تصویری که ارائه می‌داد مشابه تعاریف مرسوم دوران پوست اندازی جمهوری اسلامی از نظامی آرمان‌گرا به ساختاری منفعت محور و رانتی بود.

۳. و آقای جوان از همان زمان تاکنون نشان داد بازی در این ساختار را خوب بلد است. هم به اهمیت حضور یافتن در دیدارهای رهبر جمهوری اسلامی آگاه بود و هم حضور همزمان در آثار مذهبی تلویزیون و (به ظاهر منتقد) سینما را پیش می‌برد.

۴. عملکرد در چارچوبش آن قدر قابل قبول بود که مانند بسیاری از همکارانش نمایشگری سبک زندگی خلاف ارزش‌های رسمی‌اش نادیده گرفته شود.

۵. انتقادهای ظاهری‌ و بی‌خطرش نادیده گرفته می‌شود و در دوران بحران کمبود مخاطب رسانه رسمی نظام با برپایی دوباره برنامه نمایش تصنعی شادی و ابراز خوشحالی دسته جمعی تلاش می‌کند به کمک دستگاه تبلیغات حکومت می‌آید. حتی اگر حکومت یکی از خون ریزترین دورانش را بگذراند.

۶. او نمایشگر بهترین توصیف از لزوم حفظ «منافع طبقاتی» است. انتخابش هم سرنوشتی با ساختار است. می‌داند در حفظ این ساختار است که هم درآمد مالی‌اش تضمین می‌شود و هم موقعیت ویژه‌ای که دارد حفظ می‌شود. او محصول این دوران است و باید هم تبلیغ‌گر لزوم «رژیم» گرفتن باشد.

* در توئیت شماره ۵ کلمه می‌آید باید به بیاید تغییر کند.