The Real TOPGUN :
نگاهی به تاریخچه برنامه آموزش مربی جنگنده ضربتی نیروی دریایی ایالات متحده #آمریکا
#رشته_توییت
#هوانوردی
۱- برنامه آموزش مربی جنگنده ضربتی نیروی دریایی آمریکا ( United States Navy Strike Fighter Tactics Instructor program ) که به طور اختصار SFTI نامیده شده و به نام TOPGUN نیز معروف است نام برنامه ویژه ای برای خلبان ها و هوانوردهای هواگردهای رزمی نیروی دریایی این کشور می باشد.
۲- که وظیفه اش آموزش آخرین تاکتیک ها و تکنیک ها به هوانوردهای منتخب بوده که پس از پایان دوره این افراد به یگان های عملیاتی خود بازگشته و به آموزش همقطاران خود مشغول می شوند. این آموزشگاه کار خود را از تاریخ سوم ماه مارس ۱۹۶۹ در پایگاه هوادریا میرامار ( NAS Miramar ) واقع در شهر
۳- ساندیگو آغاز گرد و در ادامه در سال ۱۹۹۶ این آموزشگاه به مرکز رزمی ضربتی و هوانوردی نیروی دریایی واقع در پایگاه هوادریا فالون ( NAS Fallon ) الحاق گردید. اما دلیل اصلی تاسیس چنین مرکز آموزشی چه بود و چه دلایلی باعث شدند تا یکی از پرچمداران ابداع تاکتیک ها و تکنیک های مدرن
۴- هوانوردی رزمی کار خود را آغاز نماید ؟ برای پاسخ این پرسش می بایست به اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی و جنگ #ویتنام بازگردیم. در سال ۱۹۶۸، دریاسالار توماس هینمن مورر، فرمانده عملیات های هوایی نیروی دریایی آمریکا به سروان خلبان فرانک آلت دستور بررسی عدم موفقیت موشک های هوا به هوا مورد
۵- استفاده در عملیات های رزمی بر فراز ویتنام را داد. در طی عملیات رعد غلتان ( Operation Rolling Thunder ) بیش از هزار فروند هواگرد رزمی آمریکایی در طول بیش از یک میلیون سورتی پروازی از بین رفتند و این عملیات تبدیل به بستر تحقیقاتی برای نیروی هوایی و دریایی برای بازبینی در
۶- تاکتیک های به کار رفته شد و از طرفی دیگر نیروی هوایی نیز مانند نیروی دریایی کمیته ای برای بررسی ، شناخت و یافتن راه حل برای نقص های موجود تشکیل داد. نتیجه این تحقیقات که دقیقا بلعکس یکدیگر بودند موجبات یک سری تغییرات پایه در هوانوردی نظامی ارتش #آمریکا را فراهم نمودند.
۷- نیروی هوایی به دنبال نصب توپ ثابت بر روی جنگنده اصلی خود در آن زمان یعنی هواپیمای F-4 رفت که حاصل آن F-4E فانتوم که مجهز به توپ دماغه ۲۰ میلیمتری M61 وولکان بوده و دست به ارتقای سیستم های راداری و موشک های هوا به هوای میان برد AIM-7 و AIM-9 زدند.
۸- نیروی دریایی #آمریکا در ژانویه ۱۹۶۹ گزارش خود را منتشر ساخت و دلیل اصلی مشکلات به وجود آمده را ضعف در ساختار آموزش مانورهای رزمی هوایی( ACM ) دانست که نتیجه این تحقیقات دقیقا همان چیزی بود که خلبان های جنگنده های F-8 برای انجام چنین آموزش هایی از ابتدای شروع عملیات تندر غلتان
۹-لابی کرده بودند. در ادامه این گزارش ، سروان آلت پیشنهاد تاسیس آموزشگاهی برای انجام چنین برنامه ای را در پایگاه هوادریا میرامار را داد که سرانجام در تاریخ سوم ماه مارس ۱۹۶۹، مدرسه رزمی هوایی نیروی دریایی ( NFWS ) آغاز به کار کرد. جنگنده های نسل سوم F-4B فانتوم از اسکادران VF-121
۱۰-معروف به “ Pacemaker “ اولین هواگردهایی بودند که به این منظور به کار گرفته شدند. افسرانی که به این منظور به کار گرفته شدند ۸ استاد خلبان فانتوم شامل آقایان Darrel Gary، Mel Holmes، Jim Laing، John Nash، Jim Ruffilson، Jerry Swatzky، J.C Smith، Steve Smith
۱۱- به همراه افسر اطلاعات عملیات Wayne Hildebrand بوده و اولین فرمانده این واحد آموزشی ، ستوان فرمانده دن پدرسن ( Dan Pedersen ) از نیروی دریایی ایالات متحده بود. پس از توقف عملیات های بمباران ویتنام شمالی از ۱۹۶۸ تا اوایل دهه ۱۹۷۰ ، این آموزشگاه توانست تغییرات شگرفی
۱۲- در تاکتیک های رزم هوایی نیروی دریایی به وجود آورد که بر اساس آمارها نسبت شکار به تلفات این نیرو در رویارویی با جنگنده های ویتنام شمالی از ۲.۴۲ به ۱ ( در مقابل ۲.۴۲ جنگنده ویتنامی یک فروند جنگنده نیروی دریایی از دست رفته ) به ۱۲.۵ به ۱ ( در مقابل ۱۲.۵ جنگنده ویتنامی یک فروند
۱۳- جنگنده آمریکایی از دست رفته ) رسیده بود. اولین شکار فارغ التحصیلان مدرسه تاپگان به تاریخ ۲۸ مارس ۱۹۷۰ بازمی گردد زمانی که ستوان Jerry Beaulier خلبان جنگنده F-4J و ویزو ( WSO ) Steve Barkley از اسکادران VF-142 با استفاده از موشک هوا به هوای AIM-9D یک فروند MIG-21
۱۴- نیروی هوایی ویتنام شمالی را در یک داگفایت سرنگون کردند. پس از پایان جنگ ، Randy Cunningham و Willie Driscoll دو تن از خلبان‌هایی که دوره آموزشی در تاپگان را گذرانده و در جنگ ویتنام موفق به سرنگونی هواپیماهای دشمن شده بودند به میرامار بازگشته و تبدیل به استادهای پروازی
۱۵- در این مدرسه شدند. با گذشت زمان و وارد شدن هواگردهای جدید به نیروی دریایی چون جنگنده های F-14 تامکت و F-18 هورنت و مستقل شدن فرماندهی مدرسه تاپگان ، این موسسه آموزشی رزمی هوایی تبدیل به یکی از قطب های آموزش رزم هوایی در جهان شد.
۱۶- این آموزشگاه در اوایل فعالیتش از انواع متنوعی از هواگردهای نیروی دریایی ، سپاه تفنگداران دریایی و نیروی هوایی استفاده می کرد و حتی در یک بازه زمانی جنگنده های رهگیر F-106 نیروی هوایی برای انجام برنامه های آموزشی تاپگان به کار گرفته شدند.
۱۷- پس از وارد شدن جنگنده F-14 تامکت به خدمت در دهه ۱۹۷۰ میلادی و F-18 هورنت در دهه ۱۹۸۰ میلادی، این دو جنگنده تبدیل به هواگردهای اصلی مورد استفاده دانش آموزان تاپگان شده و اساتید با هواپیماهای A-4 اسکای هاوک ، F-5 تایگر ۲ و F-16 وایپر پرواز می کردند.
۱۸- پس از پایان جنگ سرد در دهه ۱۹۹۰ میلادی و اضافه شدن بندهای آموزشی هوا به زمین به تاپگان، جنگنده های A-4 و F-5 این نیرو از خدمت کنار گذاشته شده و F-18ها و F-16های بیشتری برای این منظور به خدمت گرفته شدند.
۱۹- در سال ۱۹۹۶ پس از آنکه پایگاه هوادریا میرامار به سپاه تفنگداران دریایی تحویل داده شد آموزشگاه تاپگان به پایگاه هوادریا فالون منتقل شد و هنوز در این پایگاه فعالیت می کند. هم اکنون تاپگان دوره های آموزشی خود را در سه نوبت در سال انجام می دهد که هر دوره ۹ هفته به طول می انجامد.
۲۰- جدا از موارد ذکر شده کلاس هایی برای به روز رسانی اطلاعاتی خدمه آموزش داده شده به همراه کلاس های علوم پایه کارشناسی ارشد برای نفرات منتخب شرکت کننده در دوره های آموزشی نیز در نظر گرفته شده که در ادامه با انجام تمرینات فاز پیشرفته( ITP/ATP ) که بین اسکادرانهای عملیاتی
۲۱- مستقر در ناوهای هواپیمابر انجام شده و بیش از ۵۰ هواگرد در آن شرکت می کنند این روند ادامه می یابد. هم اکنون تاپگان از ناوگانی متشکل از جنگنده های چند منظوره F/A-18C/D هورنت، F/A-18E/F سوپر هورنت، F-35C لایتنینگ ۲ و F-16A/B برای پیشبرد اهداف آموزشی اش استفاده می کند.
Share this Scrolly Tale with your friends.
A Scrolly Tale is a new way to read Twitter threads with a more visually immersive experience.
Discover more beautiful Scrolly Tales like this.