,
7 tweets,
3 min read
Read on Twitter
نیرو برای تعریف الزامات، نیاز به تعریف مشخص ماموریت قابل اجرا و واقع بینانه دارد. وقتی تعریف ماموریت غیرواقع بینانه است و بودجه تخصیصی از آن هم غیرواقعی تر همه چیز وارد فضای فانتزی می شود.از اینجا سه سیکل محتمل است که در این سالها اتفاق افتاده است.
سیکل خیلی قدیم:نیرو با مراجعه به ودجا تقاضای سلاح علمی تخیلی متناسب با ماموریت می کند که آن سلاح را با m میلیارد تومان در n ماه خواهد لازم دارد که ۱۰۰ واحد توانایی داشته باشد. ودجا هم که خیلی ایده درستی از ابعادکار نداشته یا داشته ولی بودجه را می خواسته...
بعد از2nماه نمونه آب پاش اسلحه را نشان می دهد که به جای ۱۰۰ واحد ۵ واحد توانایی دارد و می گوید اگر 2m میلیارد دیگر بگیرد در 3n ماه دیگر اسلحه ۱۰۰ واحدی را می دهد. علت: الزامات علمی تخیلی است که از سطح فناوری کشور(گاهی کره زمین) بالاتر است.
د رنهایت نیرو بعد از 5nماه و از دست دادن 6n بودجه سلاحی با 10 واحد توان تحویل می گیرد که نمی داند باید با آن چه بکند. بعد از چندسال تکرار این سیکل خیلی قدیم، سیکل قدیم رایج شد که هنوز هم تا حدودی نصفه نیمه در جریان است و همان است که شما می گویید:
ودجا بعداز دیدن الزامات و بودجه و سطح فناوری کشور درترکیب با تنبلی خودش و شکست های قبلی به نیرو می گوید شما نمی فهمی چه می خواهی آن کاغذ را بده تا بگویم چه چیزی احتیاج داری. بعد هم پول نیرو را می گیرد و الزامات را تا ۸ واحد پایین می آورد و تمام. نکته مشترک هردوعجله همه است.
از اینجا می رسیم به سیکل فعلی که شما میگویید: نیرو بعد ازتجربه همه این مسایل می گوید،اگر قراراست که پولم دور ریخته شود، چرا بیرون سازمان هدر رود. می آید و سعی می کند همان بودجه را در جهاد خودکفایی خود تلف کند. اما جهادخودکفایی که کارخانه نیست در نتیجه پروژه ها خیلی کوچک می شوند. 
چند مشکل با هم ترکیب شده اند ولی بزرگترین آنها همان تعریف غیرواقعی ماموریت است. موارددیگر:برنامه کلان درازمدت(واقعی نه ۱۴۰۴) برای ارتقای سطح فناوریهای پایه کشور وجود ندارد،مدیریت صنایع دفاعی از سپاه(به ندرت سایر نیروها)می آید،در سطوح بالا برنامه های ۱۰۰٪ نمایشی تشویق میشوندو ...
