هر چند که این بلندگوهاصرفا بازتاب دهنده توهمات مرکز هستند،ولی اگر گمان می کنید صدای مرکز فقط مصرف داخلی دارد و پژواک اش درگوش خودش باعث هیچ توهمی نمی شود،خوشبین هستید. دوبعد نادانی فنی و درک 2سالگی از روابط بین الملل در خنده دار بودن این اظهارات جنون آمیز باهم رقابت می کنند اما.. 
داستانی ازتلاش آفریقای جنوبی: در روزهای 3 و4 جولای 1977 ماهواره کاسموس 922 در روز چهارم ماموریت 13 روزه اش که از سایت پرتابی در 700 کیلومتری شمال مسکو آغاز شده بود تصاویری را از تاسیساتی را میان صحرای برهوت کالاهاری در آفریقای جنوبی برداشت که کاربردشان مشکوک بود
تحلیلگران اطلاعاتی شوروی آنچه می دیدند را دوست نداشتند و نگاه دوباره با تصاویر ماهواره کاسموس 932 که در 20 جولای پرتاب شده بود، ظن شان را تایید کرد: آنچه می دیدند خبر از آماده شدن دولت آپارتاید آفریقای جنوبی برای یک آزمایش هسته های را می داد
اما آفریقای جنوبی در سال 1977 در میانه جنگ سرد: آفریقای جنوبی علیرغم آنکه در 1961برای حفظ سیاست تبعیض نژادی ازجامعه مشترک المنافع بریتانیاخارج و اعلام جمهوری کرده بود،تا حدودی نزدیکترین شریک دنیای غرب در قاره سیاه بود.300 هزار سفیدپوست در کنار متفقین درجنگ جهانی دوم جنگید بودندو
و از آن رو که تقریبا تمامی حرکتهای استقلال طلبانه در آفریقا مورد حمایت یا تحت نفوذ کامل بلوک شرق بود،حکومت نفرت انگیز آپارتاید تنهانیروی منسجم مقابل کمونیستها محسوب می شد.در شمال غرب جنگ داخلی آنگولا آغاز شده بود و کوبا نیروی عظیم 25000 نفری (مدافع حرمی) را درآنجا پیاده کرده بود
در شمال در آنچه در آن زمان رودزیای جنوبی و اکنون زیمباوه خوانده می شود، دولت آپارتاید سفید دیگری آخرین روزهای عمر خود را زیرفشار بین المللی(تحریمهای سنگین به ابتکار بریتانیا) و جنگ چریکی داخلی با نیروهای مائوئیست(موگابه) و کمونیست سپری می کرد تا جای اش را به آپارتاید سیاه بدهد.
کمی آنطرفتردر شمال شرقی در موزامبیک هم، حزب FRELIMO که بخش عمده سلاح ها و تجهیزات نبرد استقلال اش را از شوروی و چین دریافت کرده بود تازه دو سال بود که به قدرت رسیده بود و در اولین سال جنگ داخلی ای شانزده ساله با نیروهای ضد کمونیست بود.
فراموش نکنید حتی در خودآفریقای جنوبی، جنبش مسلحانه ای که ماندلا را به آن زندان طولانی افکند از انقلاب کوبا الهام گرفته بود و ای.ان.سی شریک حزب کمونیست بود. از سوی دیگربه دلیل موقعیت سوق الجیشی و بویژه پایگاه دریایی سیمونزتاون، آ.ج. حداقل برای بریتانیا جایگزینی نداشت.
در اغلب آن کشورهای متمایل به بلوک شرق یا مائو/کمونیستی یک نیروی ضد کمونیستی مسلح یک سر جنگ داخلی بود که برای سرپاماندن مستقیم یا غیرمستقیم به آفریقای جنوبی متکی بودند. و در عمل آفریقای جنوبی آپارتاید از مهمتری عوامل محدود کردن نفوذ شوروی در قاره سیاه بود.
تلاش آفریقای جنوبی برای هسته ای شدن نه برای حسینیه کردن کاخ سفید یا کرملین، بلکه از وحشت اتحاد همه جانبه کشورهای آفریقایی هم مرز برای حمله نظامی و خاتمه دادن به حکومت تبعیض نژادی 4 میلیون سفید پوست بر کشوری بیست و چندمیلیونی بود.
اما کلوب کشورهای دارنده سلاح هسته ای شبیه آسانسور بسیار تنگی است که درهرزمان به حد خفه کننده ای پرشده است و هیچ یک از سرنشینان که یا اول به آنجا رسیده اند یا به زور خود را از لای در وارد کرده اند تحت هیچ شرایطی در کمک به هم برای راه ندادن هر مهمان ناخوانده ای درنگ نمی کنند.
تقریبا به محض اطمینان شوروی از آنچه یافته است، در بعد از ظهر روز تعطیل شنبه 6 اوت 1977، ولادیلن واسف، سرپرست سفارت شوروی در واشنگتن با کاخ سفید تماس گرفت و گفت که پیغام بسیار فوری ای از طرف صدر اتحاد جماهیر شوروی برژنف برای رییس جمهور آمریکا دارد.
برژنف در نامه اش به کارتراطلاع داد که شوروی از منابع اطلاعاتی به تلاش آفریقای جنوبی برای آزمایش هسته ای در صحرای کالاهاری پی برده است و از آمریکا برای متوقف کردن آن کمک می خواهد. در این پیغام که هنوز به دلیل فوریت به زبان روسی بود، متن بیانیه ای که
قرار بود دو روز بعد از خبرگزاری شوروی مبنی برآمادگی آفریقای جنوبی برای آزمایش هسته ای منتشر شود نیز، ضمیمه شده بود. دیپلمات روسی به ویلیام هایلند، افسر ارشد کشیک شورای امنیت ملی آمریکا گفت که برژنف قصد دارد درخواستهای کمک مشابهی رابرای بریتانیا،فرانسه و آلمان غربی نیز بفرستد.
در دوهفته آینده، آمریکا، شوروی و سه دولت اروپایی دست به همکاری بی سابقه ای زدند تا آفریقای جنوبی را متوقف کنند. کارتر فورا از برژنف تقاضای مختصات جغرافیایی محل و اطلاعات تکمیلی را کرد که بی درنگ توسط شوروی برآورده شد وباپرواز SR-71، تحلیلگران آمریکایی به نتیجه مشابهی رسیدند.
کمتر از 48 ساعت بعد، سفیر شوروی در لندن یادداشت مشابهی را تسلیم دفتر نخست وزیر انگلستان کرد که منجر به جا خوردن کالاهان نخست وزیر انگلستان شد چرا که برآوردهای اطلاعاتی 6 ماه قبل اعلام کرده بودند که هیچ نشانه ای از برنامه سلاح هسته ای در آفریقای جنوبی وجود ندارد.
در مکالمه کالاهان با کارتر، کالاهان گفت که به آلمانیها بابت کمک تجهیزاتی و فنی مشکوک است. کارتر در پاسخ گفته است او هم به آلمانی ها مشکوک است ولی به خود بریتانیا و فرانسه هم به عنوان مظنونین اصلی شک دارد! همگی ظن سومی به اسراییل نیز داشتند.
آنچه آفریقای جنوبی در صحرای کالاهاری کرده بود، حفر دو شفت به قطر یک متری و عمق های یکی 385 متری و دیگری 216 متری در زیر سقف بناهای مزرعه مانند بود. 77 متر از شفتها به دلیل شنی بودن زمین با لوله پشتیبانی شده بود و بقیه آن در سنگ گرانیت بستر کنده شده بود.
با انکار اولیه دولت آپارتاید،آمریکا با ارائه مختصات اعلام کرد که آ.ج. در صورت اصرارُ می تواند برای حل موضوع اجازه بازرسی دهد.وزیرخارجه فرانسه در22 اوت درباره عواقب بسیار وخیم آزمایش هسته ای به آ.ج اخطار داد و دولتهای آلمان غربی و انگلستان نیز حداکثر فشار دیپلماتیک را وارد کردند.
تنها 17 روز بعد از رسیدن یادداشت برژنف،در 23 اوت 1977 کارتر در کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که آفریقای جنوبی متعهد شده است که نه اکنون و نه درآینده دست به آزمایش هسته ای نزند،ولی آمریکابا دقت شرایط راتحت نظر دارد.به دستور نخست وزیر آ.ج. ورستر، سایت وسترپ در کالاهاری کاملا رها شد.
اما اجازه دهید خیلی کوتاه به واکنشهای دولت آپارتاید در آن 17 روز بپردازم: کنفرانسی توسط سازمان ملل در شهرلاگوس نیجریه در ارتباط با تبعیض نژادی قراربود در همان روزها برگزار شود. بوتا وزیرخارجه آ.ج. ضمن انکار کل موضوع، گفت که بی پایه بودن آن به آمریکا نیز اطلاع داده شده است.
و ادعای روسها را تلاش برای جوسازی و پوشش سلطه جویی شان در قاره آفریقا خواند. در همان روزها البته دولت آفریقای جنوبی جلساتی را با نمایندگان نژادهای ترکیبی و آسیایی ها ( نه 18 میلیون سیاهپوست!) برگزار کرد که به آنان اجازه داشتن نوعی مجلس قانونگذاری بدهد.
تلاش دوباره برای استفاده از آن شفت ها در 1987 به سرعت توسط سرویسهای غربی کشف وخنثی شد. بعدها مشخص شد آفریقای جنوبی 6 بمب بدوی با طراحی مشابه بمب هیروشیما(فقط قابل حمل با هواپیما)ساخته است و درتوافق خلع سلاح نه تنها این سلاحها نابود شدندبلکه تحت نظارت آژانس آن شفتها با بتن پر شد.
اما ایران: فارغ ازآنکه تسلیح هسته ای ایران با جمعیت،وسعت وتواناییهایش خیانتی است که امنیت ملی ما راتا دهه ها به خطر می اندازد(برابرشدن قدرت هند و پاکستان درنتیجه تسلیح هسته ای هند)،این ایده مضحک که معترض اصلی آن آمریکاست،عمق ناآشنایی گویندگان راباروابط بین الملل نشان می دهد.
به نقشه زیر نگاه کنید تا متوجه شوید. کشوری در شمال ایران قراردارد که در طول 500 سال گذشته با ما درگیر مخاصمات و اختلافات ارضی بود و آخرین اش همین چندی پیش با آنچه من فرایند غرغر کردن ملی می نامم(دریای خزر) به توافقی نیم بند رسیده است. اگر گمان می کنند که
درصورت دویدن ناگهانی ج.ا به سمت سلاح هسته ای، و تماشاچی بودن بقیه دنیا، روسیه تهدیدنظامی یا حمله نظامی نخواهد کرد، سخت در اشتباه اند. این عکس دیگر را می بینید؟ این نماینده چین است که برعلیه جمهوری اسلامی در شورای امنیت رای می دهد، کار که بالابگیرد پاکستان هم بیطرف نخواهد ماند.
اما این بخش سیاسی داستان بود. با توافق برجام (خیانت بار به جهت نقض حاکمیت ملی)، از جهت فنی سناریوی دویدن به سمت سلاح هسته ای کاملا تخیلی شده است. اجازه دهید اگر فرصت شد بعدا به آن بازگردم که چرا رسیدن به سلاح هسته ای که همان باراول هم از جهت فنی سخت بود هم اکنون غیرممکن است.
