,
10 tweets,
2 min read
Read on Twitter
Kimileri, işkencecilerin kişilik bozukluğu yaşadıklarını ileri sürerler, ben öyle düşünmüyorum. Bu onlar için sadece meslek. Mesleklerini iyi yaparlarsa iyi para kazanır, yükselirler. Yoksa bir baltaya sap olamazlar. İşkenceciler için hayat, sıradan faşistlerde olduğu gibi geçer.
Jandarmadaki faşist asker veya subay yetkisiz olduğu halde işkence kararı alabilir. Ama poliste böyle bir şey olduğunu sanmıyorum. İşkenceci polis profesyoneldir, yani mesleği budur. Dolayısıyla talimat ilişkisi içinde işkence yapar. Talimatı amirinden alır.
Amir bu işi bilen kıdemli işkencecidir, ama astından memnun kalmayıp işkenceye kendisi inmediği müddetçe, talimat vermek, sadece mesleğinin gereği bir ast-amir ilişkisinin sonucudur. İşkence görmüş birçok insan, bu sırada yan odadan (mesela) çay kaşığı sesi geldiğini işitir.
Yan odadaki sadece evrak işlerine bakan bir memur olabilir, ama işkence, onun için de, bu mesleğin kaçınılmaz bir parçasıdır. Hayatında hiç işkenceye katılmamış olsa bile işkence kurbanını sıradan bir iş yapar gibi tuvalete götürebilir. Bundan rahatsızlık duymaz.
Dahası, iyilik yaptığını bile düşünebilir. Yani işkence, insanlıkdışı bir eylemdir ama işkenceyi yapanlar alelade insanlardır. Meslek sahipleridir. Sizin bizim yaptığımız bütün insani şeyleri yaparlar. İstisnaları vardır ama pek azdır.
Eskiden korkarlardı, çünkü güçlü bir muhalefet (her biçimiyle) vardı. Şimdi eskisi gibi korktuklarını sanmıyorum. Daha önemlisi de şu: eskiden işkenceci polis, bunun aslında iyi bir meslek olmadığını bilir ve işkenceye girdiğini çevresinden gizlerdi.
Yani sorduklarında sadece sivil, istihbaratçı, evrak memuru filan olduğunu söylerdi. Zira işkence meşru bir iş sayılmazdı. Şimdi, özellikle F tiplerinin yaygınlaşmasıyla beraber, fiziki işkence pek az yapılıyor olmakla birlikte, potansiyel işkenceci sayısında büyük artış var.
Dahası bu potansiyel işkenceciler için işkence sadece bir meslek değil, aynı zamanda son derece meşru ve neredeyse gurur duyulası bir meslek; yani bunlar, katıldıkları işkenceleri ballandıra ballandıra anlatabilirler. Bu, faşist blokun meydana çıkmasından kaynaklanıyor tabii.
Bir de, eskiden işkenceciler ve çevrelerindekiler, toplumun dehlizlerinde yaşarlardı. Şimdi, özellikle AB müktesebatıyla birlikte diploma sahipleri pek arttığından ve en kıytırık işler bile diplomayla görüldüğünden, mesleki yabancılaşma işkenceciyi daha da profesyonelleştirir.
Demek istediğim şu: işkenceci, mesleğiyle ilişkisinde, sözgelimi bir kadastro memuru gibi davranır. Kukla mahkemelerle ve hapishanelerle terörize etmek yetmez ve devlet bir de işkenceyi yaygınlaştırma kararı alırsa eğer, bu insanlar bu işi çok büyük bir rahatlıkla göreceklerdir.
