Thread by @yukselcayiroglu

1. Peygamber Efendimiz, “Kolaylaştırın zorlaştırmayın; müjdeleyin nefret ettirmeyin.” (Müslim, cihad 6) şeklindeki sözleriyle bir taraftan İslam’ın tebliğ ve temsiline dair en temel esas ve ilkeyi ortaya koyarken diğer yandan da mü’min karakterini resmetmiştir.

2. Müslümanlar sadece bu hadisin emrini yerine getirmiş ve başkalarıyla muamelelerini yumuşaklık, kolaylık ve müjdeleme esaslarına bağlı yürütmüş olsalardı bile İslam’ın dırahşan çehresi karartılmamış ve müslümanlarla ilgili korkunç bir antipati oluşturulmamış olurdu.

3. Zira bu hadisin emrine bağlı kalabilmek, gönüllerin sevgiyle dolu olmasına, sinelerin şefkatle çarpmasına, rıfk ve mülayemetin temel bir karakter haline getirilmesine ve herkese karşı müsamaha ve hoşgörüyle davranılmasına bağlıdır.

4. Fakat ne yazık ki günümüz müslümanları kendileri gibi olmayan herkesi “düşman” gibi görüyor, onlara kin ve nefretle bakıyor. Bırakalım insanlık ortak paydasında buluşabilmeyi bazen müslümanlık ortak paydası bile onların bu kin ve gayzlarını söndürmeye, engellemeye yetmiyor.

5. Kendi ölçülerinin dışına çıkanlara, farklı düşünenlere, kendileri gibi olmayanlara, hata ve yanlış yapanlara karşı öyle bir hınç besleniyor ki, ne af ve hoşgörüyü emreden ayet ve hadisler ne de evrensel insani değerler onların içlerinde yanan ateşi söndürmeye yetmiyor.

6. Müslümanların bu kirli düşünceleri ve olumsuz tavırları yüzünden maalesef sertlik, kabalık ve şiddet adeta müslümanlıkla özdeşleşmiş durumda. Ne yazık ki Müslümanların içinde bulunduğu ortam ve şartlar “İslami terör örgütlerinin” çıkmasına son derece müsait.

7. Bu hiddet ve şiddetin İslami algıyla ilgili ne gibi sonuçlar doğuracağı, bunun müslümanlar adına ne gibi geriye dönüşlerinin olacağı üzerinde kafa yormak ise oldukça lüks kaçıyor; ya da bu konuda imal-i fikr edebilecek yeterli entelektüel birikim yok.

8. Gazzali, İbn Abdüsselam ve İbn Kayyim gibi fakihlerin ısrarla üzerinde durduğu üzere tamamıyla hak, adalet, hikmet, merhamet, şefkat ve rahmet üzerine müesses olan bir dinin mensuplarının tam zıt kutuplarda geziniyor olmaları, dinin ruhundan nasıl uzaklaşıldığını gösteriyor.

9. Alemlere rahmet olarak gönderilmesinin bir neticesi olarak bütün bir hayatını “insan kazanma”ya teksif etmiş, en amansız düşmanlarını dahi affetmesini bilmiş ve adeta bir sevgi ve şefkat peygamberi kesilmiş Efendimiz’in (s.a.s) ümmeti böyle mi olmalıydı!

10. Bazıları bu sertliklerini ve düşmanlıklarını İslam adına veya müslümanlıklarının bir gereği olarak yaptıklarını zannetseler de durum hiç de onların zannettikleri gibi değildir.
Bilakis bütün bu menfiliklerin altında nefsin hırıltıları ve şeytanın fısıltıları yatmaktadır.

11. Müslümanlıktan yeterince nasibini alamamış bu ham ruhlar her ne yaparsa yapsınlar, beri tarafta İslam’ı hakkıyla temsil edecek hakiki müslümanların bu olumsuzluklara takılmadan kendilerine düşen sorumlulukları bihakkın yerine getirmeleri çok önemli.

12. Onlar, nefretlerin yeni nefretler, kinlerin de yeni kinler doğurmasına asla müsaade etmemeli, oluşmuş fasit daireleri kırmanın yegane yolunun sevgi, af, merhamet ve sulh gibi İslami ve insani değerleri hakim kılmaktan geçtiğini bir an olsun akıllarından dur etmemelidirler.