رشتو درباره #بنزين و #اعتراضات_سراسرى
١-هيچ چيز زيباتر از تصوير مردمی نيست كه در طلب حقی مبارزه ميكنند. كاش حكومت چيزی بيشتر از سركوب و كشتن و اپوزسيون چيزی بيشتر از "هموطن بپاخيز" در چنته داشتند تا با تدوين مطالبات و هدفمندی اعتراضات، مردم با وقت و هزينه كمتر به نتيجه ميرسيدند.
١-هيچ چيز زيباتر از تصوير مردمی نيست كه در طلب حقی مبارزه ميكنند. كاش حكومت چيزی بيشتر از سركوب و كشتن و اپوزسيون چيزی بيشتر از "هموطن بپاخيز" در چنته داشتند تا با تدوين مطالبات و هدفمندی اعتراضات، مردم با وقت و هزينه كمتر به نتيجه ميرسيدند.
٢-جمهوری اسلامی همه ركوردهای ناكارآمدی را جابجا كرده است. روابط ايران با همسايگانش از هميشه بدتر است. تقابل هسته‌ای مملكت را به خاك سياه نشانده و توافق هسته‌ای دردی را دوا نكرده. مردم هرروز گرسنه‌تر، نااميدتر و منزوی‌ترند. چه چيز در ايران واقعی است كه قيمت #بنزين "واقعی" بشود؟
٣-مردم ايران هوای كثيف و پارازيت ميخورند. در مقابل بلايای طبيعی ايمن نيستند. عمرشان در ترافيك هدر ميرود. مركز تفريحی ندارند. حق انتخاب رخت تنشان را ندارند. حق استاديوم رفتن ندارند. زنها را از ٧سالگی توی گونی و مقنعه كرده‌اند. چه چيز در ايران واقعی است كه قيمت #بنزين "واقعی" بشود؟
٤-مردم ايران پاسپورت معتبر ندارند. مدرسه و دانشگاه درست و حسابی ندارند. دبستان‌هايشان زنانه-مردانه است. حق انتخاب نماينده سياسی و دلخواهشان را ندارند. بيمارستان و دواخانه استاندارد ندارند. ناوگان حمل و نقل استاندارد ندارند. چه چيز در ايران واقعی است كه قيمت #بنزين "واقعی" بشود؟
٥-پول غذا و دوای ايرانيان سالها خرج جنگهای نيابتی شده يا جيب مسئولين دزد را پر كرده. آستان قدس و بانك ثامن و انصار و بنيادها كه سرطان اقتصاد و فرهنگ ايران شده‌اند با همان پول كه از مردم ميدزدند باتوم ميخرند كه توی سرشان بزنند. چه چيز در ايران واقعی است كه قيمت بنزين "واقعی" بشود؟
٦-كسانی كه مردم را به رأی دادن به اصلاح‌طلبان تشويق كرده و همزمان از اعتراض به ظلم برحذر می‌دارند همدست نهادهای مافيايی‌اند و احتمالاً انگيزه‌ای جز بهره‌مندی از سفره انقلاب نداشته باشند. از قضا اگر كسی بخواهد واقعاً چيزی را "اصلاح" كند مردم را تشويق به حضور در صحنه خيابان می‌كند.
٧- عده‌ای امروز هشدار ميدهند كه حضور خيابانی بدون استراتژی و رهبر و مطالبه بی‌فايده و خطرناك است. بيراه نميگويند. اما نميگويند رأی دادن به ریشهری و دری‌نجف‌آبادی و پر كردن ليست‌ها‌ی انتخاباتی از يك مشت دزد بيخاصيت و "تَكرار كردن" بدون هدف و استراتژی و مطالبه چقدر كار خطرناكی بود.
٨-كسانيكه اسم ليستشان را "اميد" ميگذارند و فكر ميكنند رقاص‌بازی و هشتگ‌سازی ٤سال يكبار و سوءاستفاده از ناچاری مردم بدبخت برای حكومت كردن كافیست و هيچ "تغيير ملموس"ی هم برای ملت به ارمغان نميآورند، در دلسردی مردم از نهادهای رسمی و افزايش زمينه شورشهای كور و خشن از مقصران اصلی‌اند.
٩-دزدها و بدهكاران بانكی در تلويزيون رسمی كشور مبارز ميطلبند و پليس دختر بدحجاب را كتك ميزند. فيلم دزدی مرتضوی و لاريجانی از تريبون مجلس مملكت پخش شده، هر دو صاف‌صاف در خيابان ميچرخند، آنوقت ميرحسين در حبس است. كدام قانون؟ اگر مجرای قانونی در كشور وجود داشت كار به خيابان نميرسيد.
١٠- كارد به استخوان مردم رسيده. جان را كف دست گرفته به خيابان آورده‌اند. ممكن است خشونت هم بكنند. اما چرا دائم مردم را نصيحت كنيم؟ چرا بجايش يقه حاكمان را نگيريم؟ بجای ترساندن طبقه متوسط از "شورش كور""طبقات پايين"، چرا نمی‌پرسيم اصلاً مملكت برای چه اينهمه "گرسنه" جان بركف دارد؟
١١-كنترل نصف اقتصاد در دست دولت نيست. اما نصفش كه هست! از قضا اينهمه اعتراض فرصتی برای روحانی و اصلاح‌طلبان بود كه عوامل فساد اقتصادی را بمردم نشان دهند و دستكم به محاكمه افكار عمومی بكشانند. نكردند. شريك دزدها شدند. نميشود و نبايد حساب آنها را از مفسدان و غارتگران جدا دانست.
١٢-نظام هيچ انعطاف و تمايلی برای كمترين تغييری از خود نشان نميدهد. برای حل مسائل كليدی چون نظارت استصوابی، حجاب زوری، فساد اقتصادی، بحران محيط زيست و... چشم انداز نزديك و دوری نيست. حكومت به سرعت خيال اصلاح را سر همه ميپراند. برای "اصلاح" كم‌كم راهی بجز "انقلاب" باقی نمانده است.
١٣-شعارهای مردم خيابان لزوماً "پيشرو" و "ترقيخواهانه" نيست. اما از خلق بجان آمده چه جای انتظار؟ مردمی كه زير آوار سيل ميميرند، بابت بدحجابی كتك ميخورند و بنزين‌شان شبانه ٣برابر ميشود، همينكه "هنوز" دستكم "رجوی رجوی" نميگويند بايد خدا را شكر كرد. روزی هم اگر بگويند مقصرش نظام است.
١٤-حكومت اين اعتراضات را سركوب خواهد كرد. ولی اين مشكلات برجا خواهند ماند. حكومتی كه با حبس و شلّاق به شلوار و خوراك مردم كار دارد و معيشت‌شان را تأمين نميكند و با دنيا هم قهر است نميتواند ادامه پيدا كند. اينكه اصلاح شود، فروبپاشد يا با انقلاب برود "هنوز" انتخاب خودش است. "هنوز".
