چه در انقلاب ایران و چه در انقلابهایی که بهار عربی نام گرفتند، سرنگونی حاکمان با عقب نشینی آنان آغاز شد. شاه از وقتی گفت: صدای انقلاب شما را شنیدم، رفتنی شد. بن علی و مبارک و قذافی هم در برابر خیزشهای توده ای، وادادند، نخست وزیر عوض کردند، نهادهایی را منحل و ... (١/٨)
... مقامهايى را بر کنار کردند و وعده تغییر و حتی کنار رفتن دادند. اما این عقب نشینیها همیشه نتیجه عکس داد و توده ها را به ادامه اعتراض تشویق کرد. سرکوب پس از عقب نشینی، نوشداروی بعد از مرگ سهراب است. سرانجام همه اینها رفتند جز آنی که محکم ایستاد و عقب ننشست: بشار اسد. (٢/٨)
اين الگو آن قدر تکرار شده که حاکمان درس خود را گرفته اند: یک قدم با پای خودت عقب بنشینی، صد قدم با لگد تو را به عقب می رانند. پس محکم بایست. با همین درس است که در عراق و لبنان، نظام حاکم عقب ننشسته و در ایران هم نمی توان انتظار عقب نشینی داشت. (٣/٨)
حاكمان در برابر اعتراضها اگر عقب نشینی نکنند، راهی جز سرکوب ندارند. زمانی بود که حاکمان می ترسیدند اگر به سرکوب ادامه دهند با لشکرکشی امریکا و ناتو روبرو خواهند شد. آن زمان دیگر گذشته. سوریه برای قدرتهای مداخله گر غربی و یمن برای متحدان منطقه ای شان درس عبرت شدند. (٤/٨)
شیوه مداخله خارجی اکنون یا تحریم اقتصادی است یا تبلیغات رسانه ای. ایران آن قدر تحریم شده که دیگر پوستش کلفت شده. راه جلوگیری از مداخله تبلیغاتی هم قطع اینترنت است كه انجام داده.
پس دیگر از حاکمان نه انتظار عقب نشینی باید داشت و نه کوتاه آمدن در سرکوب. (٥/٨)
پس دیگر از حاکمان نه انتظار عقب نشینی باید داشت و نه کوتاه آمدن در سرکوب. (٥/٨)
می گویند: بگرد تا بگردیم. هر کس زورش بیشتر باشد برنده است. کمکی هم از بیرون نخواهد رسید.
اعتراضها شاید بزور خوابانده شود، اما کینه ها باقی می ماند و باز اگر مجالی بیابد، سر باز می کند. عاقلانه ترين راه براى حاكمان اين است كه ... (٦/٨)
اعتراضها شاید بزور خوابانده شود، اما کینه ها باقی می ماند و باز اگر مجالی بیابد، سر باز می کند. عاقلانه ترين راه براى حاكمان اين است كه ... (٦/٨)
... به شكلى كه پس از سركوب و آرام كردن اوضاع و به شكلى كه تعبير به وادادن و باج دادن نشود، گشایشی ایجاد كنند و دست به اصلاحات و تغييراتى بزنند وگرنه ... (٧/٨)
... چرخه اعتراض و سرکوب، چشم اندازی تیره و تار باز مى كند و فصلى تاريك در تاريخ كشور مى گشايد كه چه بسا بسيار طولانى هم باشد و به اين زودى روزنه اميدى در آن ديده نشود. در مورد ايران به نظر مى رسد اين فصل گشوده شده و حاكمان انتخاب خود را كرده اند. (٨/٨)
