Thread by @MRD_Farahmand

من در لبنان نیستم تا بر پایه مشاهدات عینی و بررسی وضعیت در محل، اعتراضهایی را که در این کشور به راه افتاده گزارش و تحلیل کنم. نظرهایی هم که از بیرون لبنان و بدون مشاهده عینی و شناخت درست این کشور ابراز می شود، درخور اعتنا نیست. (۱/۲۱)

لبنان با همه کوچکی اش، ساختار سیاسی، اجتماعی و اقتصادی یگانه و بسیار پیچیده ای دارد که تا کسی سالها در این کشور زندگی نکرده، با مردم آن درنیامیخته و تاریخ و تحولات سیاسی حال و گذشته آن را مطالعه گسترده نکرده باشد، چیزی از لبنان نمی داند، چه رسد که بخواهد نظر هم بدهد. (۲/۲۱)

من اینجا صرفا قدری از دانسته ها و تجربیاتم را در میان می گذارم تا شاید اندکی به فهم بهتر آنچه در لبنان می گذرد کمک کند. اگر فرصت کنم بعدا بیشتر می نویسم.
تا آنجا که از خبرها فهمیده ام، جنبشی در اعتراض به فساد و ناکارآمدی دولت لبنان به راه افتاده است. (۳/۲۱)

شعار «کلن یعنی کلن» (همه شان یعنی همه شان) که از تظاهرکننده ها شنیده می شود، گویاست که همه صاحبان قدرت و شرکای نظام حاکم، آماج این اعتراضند.
نظام سیاسی حاکم بر لبنان بر پایه تقسیم قدرت میان پیروان ادیان و مذاهب است. (۴/۲۱)

دقت کنید که پیروی از دین یا مذهب در لبنان ربطی به اعتقادات فردی ندارد، ممکن است شهروند لبنانی به هیچ چیزی باور نداشته باشد، اما مسیحی، سنی، شیعه یا هر چیز دیگری به شمار می رود، چون حقوق شهروندی او بر این پایه تعریف می شود. همان طور که ما ایرانیان نیز چنینیم. (۵/۲۱)

ایرانی خدانابور همچون ایرانی مومن و متدین، بر پایه اینکه پیرو چه دین یا مذهبی شناخته شود، ازدواج می کند، طلاق می گیرد و ارث می برد. در لبنان همین واقعیت در مقیاس بسیار فراگیرتری بازتاب می یابد. پس وقتی می گویند فلان سیاستمدار مسیحی یا سنی یا شیعه، به این معنی نیست که ... (۶/۲۱)

... او مذهبی است، چه بسا هیچ باور مذهبی نداشته باشد اما سهم او از قدرت را وابستگی دینی آبا و اجدادی اش تعیین می کند که از اختیار او خارج است. پس عنصر باور دینی را در معادلات لبنان دخیل نکنید.
همه احزاب لبنان بر پایه همین تقسیمبندی مذهبی شکل گرفته اند. (۷/۲۱)

هر حزبی که ادعای فرامذهبی کرده (مانند کمونیستها) پا نگرفته است. مسیحیان احزاب خودشان را دارند، سنیها احزاب خودشان، شیعه ها و درزیها و علویها نیز همچنین. شمار مسیحیان، سنیها و شیعیان در لبنان تقریبا برابر است. ساختار سیاسی چنان چیده شده که ... (۸/۲۱)

هیچ مذهب و هیچ جریان سیاسی نتواند در این کشور اکثریت را به دست بیاورد و قدرت را بتنهایی صاحب شود. ریشه مشکلات لبنان نیز همین جاست.
احزاب در لبنان به دنبال حفظ منافع فرقه ای اند نه منافع ملی: حزب الله و جنبش امل برای تأمین منافع شیعیان با یکدیگر همپیمانند و از این رو ... (۹/۲۱)

... شیعیان تنها بخش منسجم و همبسته در ساختار سیاسی اجتماعی لبنان به شمار می روند. سرنوشت سیاسی سنی مذهبها را چند خانواده سرمایه دار رقیب تعیین می کنند مانند حریری و میقاتی و کرامی و سلام و مسیحیان میان عونیها و فالانژها تقسیم شده اند که دشمن یکدیگرند. (۱۰/۲۱)

همگی اینها به دنبال جلب حمایت قدرتهای خارجی اند. لطیفه معروفی هست که می گوید شیعیان ایران را دارند، سنیها عربستان را، مسیحیان فرانسه را وملحدان خدا را.
لبنان کشور سرمایه سالاران و فئودالهاست. از زمانی که سنگ بنای این کشور گذاشته شده تاکنون ... (۱۱/۲۱)

احزابش در دست خاندانهای سرمایه سالار بوده که رابطه شان با اعضا و هوادران حزب، رابطه ارباب و رعیت است. شیعیان البته تا حدودی مستثنایند چون تا زمانی که امام موسی صدر به لبنان رفت، شیعیان پایینترین طبقه اجتماعی و محروم از قدرت و ثروت بودند و سرمایه سالاری میانشان شکل نگرفت. (۱۲/۲۱)

حال ساختاری سیاسی را در نظر بگیرید که با چنین ترکیبی که گفته شد، شکل گرفته باشد. بدیهی است نتیجه اش چیزی جز دولت فشل و ناکارآمد نمی تواند باشد. کرسیهای مجلس و وزارتخانه ها تیول صاحبان قدرتند و سرقفلی شان به ارث می رسد، هر کسی هم که به هر کرسی تکیه بزند ... (۱۳/۲۱)

تنها به سیاست و تامین منافع خودش و دار و دسته اش و حفظ این کرسی می اندیشد. این نظام اصلا قابل مدیریت نیست چون لازمه مدیریت، داشتن تیم و زیردستان حرف شنو و هماهنگ است حال آنکه مدیر در لبنان ناچار است زیردستانی را تحمل کند که ساختار سهمیه ای به او تحمیل کرده و ... (۱۴/۲۱)

چه بسا زیردستانش دشمنان اویند.
در لبنان چیزی به نام برنامه ریزی وجود ندارد. بیشتر کشور روزانه ده تا دوازده ساعت برق ندارد، چیزی به نام حمل و نقل عمومی معنی ندارد. کشور زیر زباله خفه شده، مهمترین شاهراه کشور که بیروت را به دمشق وصل می کند، جاده ای باریک و پر دست انداز ...(۱۵/۲۱)

در حد راههای روستایی ایران است، چراغ قرمز سر چهارراه اصلا معنی ندارد، مردمش گواهینامه رانندگی نمی گیرند بلکه گواهینامه رانندگی را می خرند، بی قانونی همه جا حکمفرماست و هیچ راه حلی هم وجود ندارد چون حل این مشکلات نیازمند برنامه ریزی بلند مدت است و ... (۱۶/۲۱)

هیچ دولتی چنین حماقتی نمی کند که برای پنج سال آینده برنامه ریزی کند، چون می داند عمر متوسط در دولت یک سال و نیم است و میوه تلاش و برنامه ریزی اش را دولت دیگری خواهد چید و به نام خود خواهد زد. دولتها فقط به یک چیز مشغولند: دعواهای سیاسی، تلاش برای حذف رقیب و حفظ قدرت. (۱۷/۲۱)

نتیجه اش این می شود که بالاخره شهروند لبنانی روزی به عصیان می آید و به خیابان می ریزد. تظاهرکنندگان تا آنجا که من خبردار شده ام از پیروان همه مذاهبند و همه صاحبان قدرت را از همه مذاهب هدف گرفته اند. اما نتیجه این جنبش چه می شود؟ (۱۸/۲۱)

نتیجه همه حرکتهای اعتراضی بی رهبر و بدون سازماندهی.
حریری قول اصلاحات داده. اما چه چیزی را می خواهد اصلاح کند؟ کل ساختار سیاسی و اجتماعی را؟ محال است. نه از دست او و نه از دست هیچ صاحب قدرتی در لبنان هیچ کاری بر نمی آید. (۱۹/۲۱)

حتی به فرض محال، تغییر ساختار سیاسی لبنان نیز معلوم نیست مشکل را چاره کند. قبلا هم گفته بودم که هر کس می گوید لبنان کشور همزیستی پیروان ادیان است از لبنان هیچ نمی داند. لبنان کشوری است که پیروان ادیان ناچارند یکدیگر را تحمل کنند. (۲۰/۲۱)

اگر ساختار سهمیه بندی قدرت حذف شود، لبنانیها به جان هم می افتند و آنکه زور بیشتر دارد حاکم می شود و خدا می داند چه بر سر بقیه بیاورد. (۲۱/۲۱)