Başta #Elazığ olmak üzere tüm Türkiye’ye geçmiş olsun. Temennim can ve mal kaybının asgari düzeyde olmasıdır. Bu vesile ile bir iki hususa açıklık getirmek isterim.
Japonya’da yaşadığım dönemde; Dünya tarihinin beşinci, Japonya tarihinin ise en büyük depremini yaşadım (9.0 büyüklüğündeki 2011 Tohoku Depremi ve Tsunamisi). Yaklaşık 5 dakika sürdü. Sonrasında 6-7 büyüklüğünde günlerce devam eden artçı şoklar da cabası
Bulunduğumuz binadan sağ salim çıktık, o büyüklükteki bir depremde bile bir tane bina yıkılmadı. O zaman Radikal gazetesi benimle röportaj yapmıştı, link burada: radikal.com.tr/dunya/8-9da-si…
2020 yılında 6 küsur büyüklüğünde bir depremin bina yıkması ve can alması, üzülerek söylüyorum kader ile açıklanamaz. Ancak yoksullukla, plansızlıkla, bilime ve akla önem vermemekle ve para hırsını herşeyin önüne koymakla açıklanır
Türkiye yoksul bir ülke mi? Kısmen evet ancak 6 küsurluk bir depreme teslim olacak kadar değil. Mega projelere büyük paralar harcayan, her şehre yeni stadyumlar yapan, bulduğu her boşluğu AVM ile dolduran bir ülkenin depreme hazırlık için parasının olmaması diye birşey olamaz
Sorunumuz; para ve güç hırsını, akla ve bilime uygun şehirciliğin ve planlamanın önüne koymamızdır. Oysa 99 depremlerinden sonra yapabileceğimiz çok şey vardı. Maalesef yapmadık. Kentsel dönüşüm önemli bir fırsat penceresiydi. Maalesef heba ettik
Bugünden sonra kentsel dönüşüm kolay değil. Küresel genişleme dönemi para bolluğunu iyi kullanamadık, çok borçlandık kötü harcadık. Artık uygun koşulda para bulmak zor. Ayrıca pek çok kentte ihtiyaç fazlası yapı stoku oluştu bile. Peki ne yapılabilir? Çok şey ama en başta şunlar:
Çok yönlü risk azaltımı ve afetlere hazırlık, merkezi ve yerel yönetimlerin ana gündemi haline getirilmeli; elzem olmayan büyük projeler iptal edilip kaynaklar afetlere hazırlık için ayrılmalı; bu kaynaklar; adil, şeffaf ve gündelik siyasi çekişmelere alet edilmeden kullanılmalı.
Hepimize tekrar geçmiş olsun.
