Thread by @JaredDiam

1/5 در حکومت‌‌های غیردموکراتیک راحت‌ترین راه برای مقابله با مخالفان به ویژه رسانه خریدن آنهاست.
مسیر قبضه کردن قدرت توسط آلبرتو فوجیموری در پرو نمونه بارز این روش است.
در اواخر دهه ١٩٩٠، دولت فوجیموری به تسلط خوبی در کنترل رسانه‌ها دست یافته بود.

2/5 شبکه‌های بزرگ تلویزیونی و تعدادی روزنامه‌ها از دولت رسانه دریافت می‌کردند. ولادیمیر مونتسینو، مشاور امنیتی فوجیموری، هدایت رسانه‌ها را بر عهده داشت. او به مالکان شبکه ۴، ١٢میلیون دلار برای کنترل اخبار این شبکه پرداخت کرد. مالکان شبکه ۵، ٩میلیون دلار دریافت کردند.

3/5 به هر کدام از مدیران شبکه ٩، ۵٠هزار دلار پرداخت شد تا دو خبرنگار را اخراج کنند. در نواری که بعدها از او منتشر شد گفت که: مدیران شبکه‌های خبری همگی به خط شده‌اند، همگی قراردادهای لازم را امضا کرده‌اند، هر روز ساعت ١٢:٣٠ در جلسه با من، تمامی خبرها برنامه‌ریزی می‌‌شوند.

4/5 چهره‌های رسانه‌ای بیشترین میزان رسانه را دریافت می‌کردند، حتی بیشتر از سیاستمداران و قاضی‌‌های دادگاه عالی.
مبالغ پرداختی به صورت ماهانه بود تا همگی همچنان گوش‌‌ به فرمان باشند. تخمین زده میشود ماهانه ٣میلیون دلار به کانالهای تلویزیونی پرداخت می‌شد.

5/5 تنها شبکه‌ای که توسط مونتسینو کنترل نشد، کانال N بود چرا که مخاطبان زیادی نداشت. اما همین شبکه ویدیویی از او منتشر کرد که میزان فساد او را آشکار ساخت که منجر به استعفا و در نهایت محاکمه او شد.
نقل از کتاب How Democracies Die

در توییت دوم:
... از دولت رشوه دریافت می‌کردند.