Με αφορμή την φλασιά που έφαγα βλέποντας για πολλοστή φορα ενα απ' τα "ευγενικά" ναζίδια του τιελ μου να κανει "χιουμορ".Τύποι που πολλοι τους ακολουθουν/ακολουθουμε γιατι μωρε "μιλανε ωραια,μιλανε ευγενικά.Τι κι αν καμια φορα φαβάρουνε φωτο με σβαστικες να ανεμίζουν; #Θρεντ.
"Σπάνια τον βλέπαμε τα πρωινά.Ανέβαινε τα σκαλιά του Υπουργείου κι ήταν σα μικρός δούκας όπως περνούσε τη βιβλιοθήκη για να φτάσει στο πανέμορφο γραφείο του.Υπέροχο γραφείο,όπως ολο το κτίριο"
Χαμογελά με την ανάμνηση της εικόνας, και μιλά για το πόσο κομψή ήταν η επίπλωση, για την χαλαρή ατμόσφαιρα στο χώρο που η ίδια και άλλες πέντε γραμματείς δούλευαν, για τα νύχια του υπουργού που ήταν πάντα άψογα περιποιημένα.
"Δεν τον βλέπαμε πολύ μέχρι να φύγει απ' το γραφείο, όταν και ερχόταν να μας μιλήσει, να ακούσει τις ερωτήσεις μας και να μάθει ποιοι τον είχαν καλέσει. Μερικές φορές έρχονταν τα παιδιά του για επίσκεψη και ήταν πολύ ενθουσιασμένα που έβλεπαν τον πατερούλη τους στη δουλειά."
"Ήταν όλοι πολύ ευγενικοί,και αυτος και τα παιδια. Ήταν πολύ καθώς πρέπει και μας χαιρετούσαν με χειραψία".
Η δουλειά της ομιλούσας ηταν στην "καρδια" της προπαγάνδας .Ήξερε,είχε διαβασει τα πάντα.Δε μετανοιώνει όμως.Γιατί τα αφεντικά της και αυτή φυσικά ήταν ευγενικοί άνθρωποι.
Η δουλειά της ομιλούσας ηταν στην "καρδια" της προπαγάνδας .Ήξερε,είχε διαβασει τα πάντα.Δε μετανοιώνει όμως.Γιατί τα αφεντικά της και αυτή φυσικά ήταν ευγενικοί άνθρωποι.
Χαμογελώντας εγραφε παντα οσα της υπαγόρευε ο υπουργός και τα εστελνε χωρις ποτε να νιωσει τύψεις.Ουτε τότε,ούτε μετά."Αλλά αλήθεια, δεν έκανα τίποτα παραπάνω απ' το να δακτυλογραφώ σε μια γραφομηχανή που ήταν στο γραφείο του υπουργού"
Λέει η γραμματέας του Brunhilde Pomsel η οποία ποτέ δεν ένιωσε οπως λεει πως ούτε αυτή ούτε το αφεντικό της ο Δρ.Γκέμπελς έκαναν "τίποτα κακό" περα απ' τη δουλειά τους.Και ήταν εξαιρετικά ευγενικοί. Αυτό δεν είναι που μετράει τελικά; Ή όχι;
