ଛ ବର୍ଷ ତଳର କଥା। ମୁଁ ଅଉ ମୋ ବନ୍ଧୁ ନୂଆପଡା ଷ୍ଟେସନରୁ ଟ୍ରେନ୍ ଚଢିଲୁ, ଟିଟିଲାଗଡ ପାଇଁ (ମାତ୍ର ଦେଢ଼ ଘଣ୍ଟାର ଯାତ୍ରା)। ବିନା ସଂରକ୍ଷଣ ବଗିରେ ବସିଥିଲୁ, ପୁଣି ଟିଟିଲାଗଡରୁ ଲମ୍ବା ଯାତ୍ରା କରିବାର ଥାଏ। କମ୍ପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ପ୍ରାୟ ଖାଲି ଥିଲା। ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଗରମ ଲାଗୁଥିଲା। ଛୋଟ ମୋଟ ଗୁଡାଏ ଷ୍ଟେସନ ପାରିହୋଇ ଟ୍ରେନ୍ ଚାଲିଥଏ। ~~~
~~~ ମଧ୍ୟାହ୍ନ ଭୋଜନ ପରର ଯାତ୍ରା ଯେହେତୁ, ବସି ବସି ଛାୟା ନିଦ ମାଡି ଆସୁଥାଏ। ଯେମିତି ଛୁକ୍ ଛୁକ୍ ଶବ୍ଦ ବିନା ବାକିସବୁ ଶୂନ୍ୟ ଓ ନିରବ।
କିଛି ସମୟ ପରେ ଆଖି ଟିକିଏ ଲାଗି ଯାଇଥାଏ। ହଠାତ୍ ଏକ ଚିତ୍କାର ଶୁଭେ, ହୋହଲ୍ଲା କୋଳାହଳ, ଯେମିତି ଏକ ସମର ଚାଲିଛି। ତଥାପି ଆଖି ମୁଁ ଖୋଲିବାକୁ ନାରାଜ୍। କୋଉଠି କଣ ଗୋଟେ ହେଉଥିବ ଆଉ।~~~
କିଛି ସମୟ ପରେ ଆଖି ଟିକିଏ ଲାଗି ଯାଇଥାଏ। ହଠାତ୍ ଏକ ଚିତ୍କାର ଶୁଭେ, ହୋହଲ୍ଲା କୋଳାହଳ, ଯେମିତି ଏକ ସମର ଚାଲିଛି। ତଥାପି ଆଖି ମୁଁ ଖୋଲିବାକୁ ନାରାଜ୍। କୋଉଠି କଣ ଗୋଟେ ହେଉଥିବ ଆଉ।~~~
~~~ ଟ୍ରେନ୍ ଅଟକେ, ଝୁଙ୍କିହୋଇ ନିଦ ମୋ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ। ଇଏ କୋଉ ଜାଗା, ବନ୍ଧୁ ଉତ୍ତର ଦିଅନ୍ତି ଏଇଟା ପରା #କଣ୍ଟାବାଞ୍ଜି!!
ଧଡ୍ ଧାଡ୍ ଟିଣ୍ ଟାଣ୍ କରି ଟଣା ଓଟରା ଧସ୍ତାଧସ୍ତି ହୋଇ ଚଢ଼ି ଯାଆନ୍ତି ଗୁଡାଏ ଲୋକ! ଇଞ୍ଚେ ଜାଗା ନ ଛାଡି ବସି ଯାଆନ୍ତି, କିଏ ସିଟ୍ ରେ, କିଏ ତଳେ, କିଏ କାହା କୋଳରେ, ଆଉ କିଏ କାହା କାନ୍ଧ ଉପରେ।
~~~
ଧଡ୍ ଧାଡ୍ ଟିଣ୍ ଟାଣ୍ କରି ଟଣା ଓଟରା ଧସ୍ତାଧସ୍ତି ହୋଇ ଚଢ଼ି ଯାଆନ୍ତି ଗୁଡାଏ ଲୋକ! ଇଞ୍ଚେ ଜାଗା ନ ଛାଡି ବସି ଯାଆନ୍ତି, କିଏ ସିଟ୍ ରେ, କିଏ ତଳେ, କିଏ କାହା କୋଳରେ, ଆଉ କିଏ କାହା କାନ୍ଧ ଉପରେ।
~~~
ସେମାନଙ୍କର ପୁଣି କିଏ ସର୍ଦ୍ଦାର ଅଛି। ଯାହାର ନାଲି ଆଖି ତାଗିଦ୍ କୁ ଦେଖି ମହୁମାଛି ପରି ଯାକିଯୁକି ହୋଇ ସଭିଏ ଭର୍ତ୍ତି ହେଇଯାଆନ୍ତି ବଗି ଭିତରେ, କିଏ ଲଗେଜ୍ ଷ୍ଟାଣ୍ଡ ଉପରେ ତ କିଏ ଟଏଲେଟ୍ ଘରେ। ସର୍ଦ୍ଦାର ଗୋଟିଗୋଟି କରି ମଣିଷମାନଙ୍କୁ ଗଣି ନିଏ, ଆଉ ଚାଲିଯାଏ। ଟ୍ରେନ୍ ଛାଡେ।
ନିସ୍ତବ୍ଧ ଆଉ ନିଶ୍ଚଳ ମୁଁ ବାକ୍ ଶୂନ୍ୟ।~~~
ନିସ୍ତବ୍ଧ ଆଉ ନିଶ୍ଚଳ ମୁଁ ବାକ୍ ଶୂନ୍ୟ।~~~
~~~ ଜଳଜଳ ଖାଲି ଚାହିଁଥାଏ ସିମେଣ୍ଟ ବସ୍ତାର ବନ୍ଧା ବୁଜୁଳୀକୁ, ତା'ର ଠନ୍ ଠନ୍ ଶବ୍ଦକୁ, ବୋଧେ କିଛି ବାସନ କୁସନ ଥାଏ ସେଥିରେ। କେତେବେଳେ ପୁଣି ନଜର୍ ପଡିଯାଏ କୁନି କୁନି ପିଲାଙ୍କ କଅଁଳ ଆଖିକୁ।
ମୁହଁ ଖୋଲି ପଚାରିଲି ପାଖରେ ଲାଗି ବସିଥିବା ଜଣେ ମଧ୍ୟମ ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ, ଆପଣ କେଉଁଠିକୁ ସବୁ ଯାଉଛନ୍ତି, କାହିଁକି ଯାଉଛନ୍ତି????~~~
ମୁହଁ ଖୋଲି ପଚାରିଲି ପାଖରେ ଲାଗି ବସିଥିବା ଜଣେ ମଧ୍ୟମ ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ, ଆପଣ କେଉଁଠିକୁ ସବୁ ଯାଉଛନ୍ତି, କାହିଁକି ଯାଉଛନ୍ତି????~~~
~~~ ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରି ଚାଲିଲି। ଉତ୍ତର ଆସିଲା, ବାବୁ ଆଜ୍ଞା ଆମେ ସଭେଁ ଇଟ୍ ଗଢ଼ି ଯାଉଁଛୁ, ତାମିଲନାଡୁ କେ!!!
ବୁଝିଗଲି ଯେ ସେମାନେ ଇଟା ଗଢିବା ପାଇଁ ସୁଦୂର ତାମିଲନାଡୁକୁ ସପରିବାର ଦାଦନ ଖଟି ବାହାରିଛନ୍ତି।
ମନ ବିଚଳିତ ଲାଗିଲା ଜାଣିଲି ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ମାତ୍ର ୧୫ ହଜାର ଟଙ୍କାରେ ନିଜକୁ ବିକ୍ରୀ କରିଦେଇଛନ୍ତି। ~~~
ବୁଝିଗଲି ଯେ ସେମାନେ ଇଟା ଗଢିବା ପାଇଁ ସୁଦୂର ତାମିଲନାଡୁକୁ ସପରିବାର ଦାଦନ ଖଟି ବାହାରିଛନ୍ତି।
ମନ ବିଚଳିତ ଲାଗିଲା ଜାଣିଲି ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ମାତ୍ର ୧୫ ହଜାର ଟଙ୍କାରେ ନିଜକୁ ବିକ୍ରୀ କରିଦେଇଛନ୍ତି। ~~~
~~~ ସର୍ଦ୍ଦାର ଅଗ୍ରିମ ଦେଇଦେଇଛି ପନ୍ଦର ହଜାର, ଆଉ ଏକା ସାଙ୍ଗରେ ଏତେ ଗୁଡାଏ ଟଙ୍କା ଦେଖି ଦାଦନ ଅଣ୍ଟା ଭିଡିଛି କୌଣସି ଏକ ଅନ୍ଧାର ଦୁନିଆକୁ। କୋଉଠିକୁ ଯିବ ସଠିକ ଜଣା ନାଇଁ, ଶବ ହେଇ ଫେରିବ କି ହାତ ପାପୁଲି କଟା ହୋଇ ଫେରିବ ଅବା ଫେରିବ କି ନାହିଁ ତାହା ବି ଜଣା ନାହିଁ।
ପଚାରି ବୁଝିଲି ଏମାନେ ପ୍ରାୟ ଭୂମିହୀନ।~~~
ପଚାରି ବୁଝିଲି ଏମାନେ ପ୍ରାୟ ଭୂମିହୀନ।~~~
~~~ ଅଥବା କାହାର ଖଣ୍ଡେ ପଟେ ଜମି ଥିଲେ ଥିବ। ସେଥିରେ ପୁଣି ଜଳ ସେଚନ ନାହିଁ କହିଲେ ଚଳେ। ନା ଅଛି କର୍ମ ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ନା ଅଛି କିଛି ସରକାରୀ ସହଯୋଗ। କଳ ନାହିଁ କି କାରଖାନା ନାହିଁ, ଜମି ନାହିଁ କି ଚାଷ ନାହିଁ, ଚାଷ ଥିଲେ ବିକ୍ରି ନାହିଁ, ପୁଣି SHG ପଇସା ସୁଝିବାର ଅଛି, ମଣିଷର କ'ଣ ଆଉ ବାଟ ଅଛି ଭିଟା ମାଟି ନଛାଡି???~~~
~~~ଟଙ୍କିଆ ଚାଉଳ କ'ଣ ସିଏ ପାଇନି, ନା କାଳିଆ ପଇସା ପାଇନି!! ସବୁ ତ ପାଇଛି ପୁଣି ଏଇ ସ୍କୁଲ ଯିବା ବୟସର ନିଜ ପିଲାଙ୍କୁ ଧରି ସାଙ୍ଗରେ କାହିଁକି ନେଇ ଯାଉଛି? କ'ଣ ହେବ ଏଇ କୁନି ପିଲାମାନଙ୍କର ଭବିଷ୍ୟତ!
କୌତୁହଳରେ ଜଣକୁ ପଚାରିଦେଲି, ତମ ଘରେ କଣ ତାଲା ପକେଇ ପଳେଇ ଆସିଛ? କହିଲା ଆମ ଘରେ କଣ ଅଛି ଯେ କିଏ ନେବ! ଯାହା ଥିଲା ତ ନେଇ ଆସିଛୁ!!
କୌତୁହଳରେ ଜଣକୁ ପଚାରିଦେଲି, ତମ ଘରେ କଣ ତାଲା ପକେଇ ପଳେଇ ଆସିଛ? କହିଲା ଆମ ଘରେ କଣ ଅଛି ଯେ କିଏ ନେବ! ଯାହା ଥିଲା ତ ନେଇ ଆସିଛୁ!!
~~~ହତବାକ୍ ମୁଁ!
ଆଉ ଆଜିର ଏହି ଦୁଇ ଝିଅଙ୍କ ମଲା ଖବର ଶୁଣି ଆଖି ମୋ ଛଳ ଛଳ।
ମନେ ପଡିଗଲା ସେ ଦିନର କଥାଟି, ତେଣୁ ଲେଖିଦେଲି। ଧନ୍ୟବାଦ। 😔🙏
ଆଉ ଆଜିର ଏହି ଦୁଇ ଝିଅଙ୍କ ମଲା ଖବର ଶୁଣି ଆଖି ମୋ ଛଳ ଛଳ।
ମନେ ପଡିଗଲା ସେ ଦିନର କଥାଟି, ତେଣୁ ଲେଖିଦେଲି। ଧନ୍ୟବାଦ। 😔🙏
