#ناصرالدین_شاه قاجار یکی از متفاوت‌ترین شاهان تاریخ ایران بود. او جدا از نحوه اداره ایران شاهی اهل کتاب‌خواندن بود و به زبان فرانسه و انگلیسی تا حدی مسلط بود. عکاسی می‌کرد و نقاشی می‌کشید و شعر می‌گفت. اما شاید یکی از عجیب‌ترین خصلت‌هایش علاقه‌اش به گربه‌ای بود به اسم #ببری_خان 
#ببری_خان گربه ماده‌ای بود که گویا روزی که #ناصرالدین_شاه سخت بیمار بوده و تب سختی داشت به بالای سر شاه آمده بود و بچه‌هایش را در همان اتاق گذاشته بود. فردای آن روز تب شاه قطع شد و او این اتفاق را به خاطر قدم ببری‌خان دانست و از آن زمان جایگاه ویژه‌ای به ببری داد.
#ببری_خان اتاق خاص و ندیمه‌خاصی داشت و زبیده‌خانم گروسی یا امین‌اقدس از او نگهداری می‌کرد. او وسیله‌ای برای نجات درباریان بود. زمانی که شاه از دست کسی غضب می‌کرد آن فرد ببری‌خان را واسطه می‌گرفت.
در خاطرات عین السلطان اطرافیان شاه محکومین به مرگ را با این گربه نجات داده و حتی اضافه حقوق هم برایشان می گرفته اند و بسیاری از مدیران لایق و توانمند را هم با عریضه های گردن او از کار بر کنار می کرده اند و شاه در این میان فقط نقش عاشق گربه را بازی می کرده است #ببری_خان
برخی از چهره‌های سیاسی درخواست‌هایشان را به دم #ببری_خان می‌بستند و او را به طرف شاه می‌انداختند. بهار هم گربه‌های نری می‌آوردند با این گربه جفت می‌کردند و بچه‌هایش را می‌بردند تا نظر شاه را جلب کنند.
در نهایت #ببری_خان در جاجرود بیمار شد و گفته می‌شود او را با کالسکه ی ۸ اسبه ی درباربه شهر بر می گرداند تا آب و هوای بهتر دربار باعث بهبودی اش شود اما گربه تلف می شود . بدن گربه ی مرده را در پارچه ای ابریشمی می پیچند و در باغ دفن می کنند
