महामयुरी ग्रंथात या लेणीचा उल्लेख "पितांगल्य" असा मिळतो तर टॉलेमी यांच्या ग्रंथात "पेट्रिगला" असा मिळतो सातवाहन यांच्या काळातील खोदलेल्या इ स पुर्व दुसऱ्या शतकातील पितळखोरा लेणी मराठवाड्यातील प्राचीन
लेणी समूह औरंगाबाद शहरापासून ७८ 1)
कन्नड पासून १७ अजिंठा पासुन ८० वेरूळ पासून ३७ तर चाळीसगाव पासून ३२ कि मी वर आहेत.
लेणीचे दोन गट करता येतात उजवीकडचा पहिला गट १ते ९ दुसरा डावीकडचा १० ते १३ , ११ नंबर हा स्तूप गॅलरी आहे जसे आपण भाजे लेणीत पाहतो तसा.
पितळखोरा लेणीचा शोध पहिल्यांदा १८५३ मध्ये जेम्स विल्सन यांनी 2)
तर पुढे जेम्स फर्ग्युसन आणि जेम्स बर्जेस यांनी या लेणीला भेट देऊन आपल्या The Cave Temple of India १८८० च्या ग्रंथात उल्लेख करतात, जेम्स फर्ग्युसन आणि बर्जेस यांनी काही ठराविक लेण्याचाच उल्लेख करू शकलेत कारण त्या नंतरच्या उत्खननातून नव्याने लेणी समूह उजेडात
3)
आल्या १९४१ मध्ये म गो दिक्षित यांनी, १९५८ साली तीन नंबरच्या लेणीतून चार नंबरच्या लेणीकडे जाणारा पायर्यांचा रस्ता व "संकरीन" हा यक्ष समोर आला.
महामयुरी या ग्रंथात "संकरीन" यक्षाचा उल्लेख मिळतो "संकरीन" यक्षाचा इथे वावर आहे व तो या लेणीत राहतो" असा तत्कालीन समज होता हा
4)
यक्ष आता दिल्लीच्या वस्तू संग्रहालयात आहे संकरीन यक्षाच्या हातावर दान लेख आहे
"कण्हदासेन हिरंणकारेन कता" म्हणजे कण्हदास नावाच्या सोनाराचे हे दान या यक्षा प्रमाणेच तीन नंबरच्या म्हणजे चैत्यगृहाच्या डाव्या बाजूला द्वारपालाचे शिल्प देखील सापडले आहे जे आज मुंबईच्या छत्रपती
5)
शिवाजी महाराज वस्तू संग्रहालयात ठेवले आहे मौर्य व शुंग काळातील डोक्यावर बांधणीचे असलेले विशिष्ट प्रकारचे पागोटे किंवा मुंडासे तसेच पेहेराव्यातील हसतमुख चेहर्याचा द्वारपाल आपले स्वागत करताना दिसतो विषेश म्हणजे या लेणीवर असेरीयन शिल्पकलेचा प्रभाव आपण स्पष्टपणे पाहू
6)
शकतो अजिंठा लेणी मधील काही लेण्या या लेणीच्या बरोबरीने खोदलेल्या आहेत.
इथे लक्ष वेधून घेते ती रांगेत उभे असलेल्या हत्तींची रांग तसेच हत्तींच्या आधी आपल्या मागच्या दोन पायांवर खिदळणार्या घोड्याचे शिल्प खूप कमी जणांनी पाहिले असणार तसेच हत्तीला धरून उभे असलेल्या
7)
माहुताचे भग्न अवशेष समोरील डेबरीज मध्ये असल्याने कोणाचाही दृष्टीपथास पडत नाही फक्त जिथे पूर्वी हा माहूत हत्तीला धरून उभा होता तिथे त्याच्या पायांचे अवशेष आढळून येतात ही लेणी आज जी आहे त्या पेक्षा चार पट वरून खाली खोदत आणली होती तिच्या समोरील फसाड आज जरी
8)
नामशेष झालेले असले तरी त्याचे अस्तित्वाच्या खुणा लेणीच्या वरच्या भागात आपण स्पष्टपणे पाहू शकतो.
१९५३ साली या लेणी राष्ट्रीय संरक्षित स्मारक म्हणून घोषित करण्यात आलेल्या आहेत. 9)
#सूरज_रतन_जगताप
मुक्त लेणी अभ्यासक
घणसोली ,नवी मुंबई
९३२०२१३४१४
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
डॉ . अल्बर्ट एलिस .
अमेरिकेतील नामांकित मानसोपचारतज्ञ . यांना मानसशास्त्रज्ञ सुद्धा म्हणता येईल . विवेकनिष्ठ मानसोपचार पद्धती (rational emotive behaviour thearapy ) हा त्यांचा मनाच्या जगातील सर्वात महत्वाचा शोध . अनेकांना मानसिक स्थैर्य मिळवून देणाऱ्या या पद्धतीचा शोध 1)
खरंतर त्यांनी स्वतःला स्थिरता मिळवून देण्यासाठी लावला होता . या शोधाची सुरुवात त्यांनी लहानपणीच केली होती . भावनेच्या आहारी न जाता , तर्कसंगत बुद्धी वापरून केलेला विचार मनाला स्थिर करतो हा त्यांचा अनुभव त्यांनी जगाला पटवून दिला . त्यासाठी अनेक उदाहरणे आणि दाखले दिले .
2)
आणि आयुष्याच्या उत्तरार्धात त्यांच्या कार्याची दखल घेणे सर्व जगाला भाग पडले . त्यांनी मांडलेले काही सिद्धांत सोप्या भाषेत पुढीलप्रमाणे आहेत .
१) माणसाच्या आयुष्यात घडणाऱ्या घटनांवर त्याच्या प्रतिक्रिया आणि कृती अवलंबून नसतात , तर त्या घटनांकडे तो कोणत्या दृष्टीकोनातून बघतो
3)
नुकतीच नाणेघाटला जाऊन आले होते.त्यासंदर्भात #मर्यादित वाचन केलं होतं.त्यातून हे कळालं की, हा नाणेघाट म्हणजे घाटांचा राजा.हा इसवीसनपूर्व काळात बांधला गेलाय.हे वाचूनच रोमांच उभे राहिले. काय ते कसब? अभियांत्रिकीमधला चमत्कारच.
सातवाहन सम्राज्ञी गौतमीपुत्र 1)
सातकर्णीची पत्नी नागणिका हिचा नाणेघाटातल्या लेणीतला तो प्रख्यात शिलालेख. पहिल्यांदा गेले तेव्हा वेड्यासारखी धावत गेले होते त्या भित्तीकडे. त्या पाषाणातल्या अक्षराईत हरवून गेले होते.मला न समजणाऱ्या ब्राम्ही भाषेतली ती अक्षरं पण विलक्षण प्रेमानं,कदाचित इतिहासाच्या फारसं न 2)
जपता आलेल्या वेडामूळे माझे हात त्या अक्षरांवरनं फिरत होते.नागणिका इथेच असेल का? माझ्या आसपास?माझी ही ओढ बघत असेल का?तिला छान वाटत असेल का आपला शिलालेख असा चिरंजीवी झालेला पाहून? तिचा चुडाभरला अमानवी हात माझ्यासोबतच तीही त्या अक्षरांवरनं फिरवत असेल का? धुक्यासारख्या तरल
3)
इथल्याच (पनवेल स्टॅंडजवळ) एका छोटेखानी हाॅटेलवाल्याने बाबासाहेबांना पाणी नाकारले त्यावेळी अस्वस्थ झालेले, गरीब मजूर असलेले सोनबा येलवे बाबासाहेबांसाठी पाणी आणायला गेले.
पाणी आणले, तोपर्यंत बाबासाहेब पुढील प्रवासाला निघूनही गेले होते. 1)
बाबासाहेब परत याच मार्गाने येतील तेव्हा त्यांना पाणी मिळायला हवे आणि ते मी देईन या इच्छाशक्तीने ते दरदिवशी पाणी घेऊन येत. परंतु बाबासाहेब परत त्या मार्गाने आले नाहीत.
...आणि वाट पाहून अखेर, इथेच सोनबा येलवेंचा मृत्यू झाला.
2)
त्यांच्या स्मृतिप्रीत्यर्थ पनवेल महानगरपालिकेने ही पाणपोई बांधली आहे. येणार्या-जाणार्यांना पाणी मिळावे या उदात्त हेतूने.
उशीरा का होईना, बाबासाहेबांच्या प्रेमाखातर त्याग करणारी व्यक्तिमत्त्वं उजेडात येत आहेत.
3)
मनुस्मृती दहन केल्यानंतर तत्कालीन काही ब्राह्मण्यग्रस्त वृत्तपत्रांनी टीकात्मक लेखन केले. त्यावर बाबासाहेबांनी बहिष्कृत भारत पत्रातून त्यांचा समाचार घेतला. वाचा !
- आनंद गायकवाड
आमच्या मित्रांचा दुसरा असा एक आक्षेप आहे की मनुस्मृती ही जुन्या काळी अंमलांत असलेल्या 1)
नियमांची एक जंत्री आहे. त्या जंत्रीतील नियम आज कोणास लागू नाहीत. मग असले जुने बाड जाळण्यात काय अर्थ आहे ? मनुस्मृती हे एक जुने बाड आहे असे आमच्या मित्राप्रमाणे आम्हासही म्हणता आले असते तर आम्हास मोठाच आनंद झाला असता. परंतु दुर्दैवाने आम्हांस तसे म्हणता येत नाही. आणि आमची
2)
खात्री आहे की, भावी स्वराज्याचा चंद्रोदय केव्हा होतो हे पाहण्याकरिता, आमच्या मित्रांचे डोळे आकाशाकडे लागले नसते तर आपल्या पायाखाली काय जळते आहे हे त्यांना निरखून पाहताच आले असते. मनुस्मृती हे एक जुने बाड आहे, ते राहिले तरी काही हरकत नाही असा युक्तिवाद करण्याऱ्या गृहस्थांना
3)
जमालगढी सध्याच्या पाकिस्तानातील खबैर पक्ख्तुन्ख्वामधील मरदानच्या कटलांग मरदान मिर्गापासून १३ किमी अंतरावर हे शहर आहे. जमालगढी येथे प्राचीन स्तूप व विहारांचे अवशेष सापडले आहेत.
जमालगढी येथील स्तूप व विहार १/५ शतकातील भरभराटीचे बौद्ध ठिकाण होते. 1)
जमालगढीचे स्थानीय नाव "जमालगढी कंदारत" किंवा "काफिरो कोटे" असे आहे. जमालगढीच्या भग्नावशेषांचा प्रथम शोध ब्रिटीश पुरात्ववेत्ता व गाढे अभ्यासक अलेक्झांडर कॅनिंगहॅम यांनी इसवी सन १८४८ मध्ये लावला.
कर्नल ल्युम्स्डेन यांनी जमालगढी येथे उत्खनन केले होते पण तेव्हा तेथे विशेष 2)
काही सापडले नाही. नंतर इसवी सन १८७१ मध्ये लेफ्टनंट क्राॅमटन यांनी पुन्हा येथे उत्खनन केले व अनेक बौद्धशिल्पे सापडली आहेत.
चित्र क्रमांक एक जमालगढी, मरदान, पाकिस्तान बौद्ध नगरीचे भग्नावशेष.
चित्र क्रमांक दोन १/३ शतकातील राणी महामायेचे स्वप्न शिल्प जमालगढी, मरदान,
3)
आम के पेड़ के नीचे ब्राह्मण तुलसीदास रामचरित्रमानस लिख रहे थे. अचानक पेड़ से आम तुलसीदास के सर पर गिरा. तुलसीदास बहुत खुश हुआ, उसने आम को ईश्वर का दिया हुआ उपहार समझकर खा लिया !
मुग़ल राज में गाय कट रही थी, मुग़ल समोसे में गाय का मांस भर भर कर खा रहे थे. 1)
लेकिन तुलसीदास को कोई आपत्ति नही थी, वह मग्न होकर आनंदित होकर, लगा लिखने "ढोल गंवार पशु नारी सकल ताड़ना के अधिकारी" !
किसान का बेटा इसाक न्यूटन सेब के पेड़ के नीचे विज्ञान की पढ़ाई कर रहा था. अचानक से एक सेब न्यूटन के सर पर गिर गया. न्यूटन ने सेब उठाया उसे ध्यान से
2)
देखने लगे मानो कभी सेब देखा ही नही. लेकिन न्यूटन सेब नही देख रहे थे वह सोच रहे आखिर सेब नीचे क्यों गिरा ?
सेब ऊपर क्यों नही गया... नीचे ही क्यों आया ?. ऊपर चांद है वह क्यों नही गिरता. धरती में जरूर कोई फ़ोर्स है. ताक़त है जो चीजों को अपनी ओर आकर्षित करती है !
3)