Η μεγαλύτερη κατάρα του σοσιαλισμού είναι η καταστροφη της δομημενης σκεψης και το whataboutism. Οι συντροφοι μετα τοσα χρόνια πλυσης εγκεφαλου δεν εχουν μαθει να συνθετουν και να εκφραζουν σκεψη. Εχουν μαθει να απαντουν στα επιχειρηματα με συναισθήματα ή με "ναι αλλα οι μαυροι"
Σε αυτες τις περιπτώσεις δεν μπορεις να κανεις κάτι. Εχουν βιδωμένο στο μυαλό τους ενα δόγμα και οτι αδιαμφισβήτητο γεγονος υπαρχει που το καταρρίπτει, διαλεκτικα γίνεται "φασιστικο" "ρατσιστικο" "ενοχλητικο" "ψευτικο". Δεν υπαρχει αντιλογος, αλλα χαρακτηρισμός.
Επισης πιστεύουν οτι ολοι σκέφτονται σαν αυτους. Οτι εκφραζουν μια αποψη αλλου, κεντρικά διαμορφωμένη, που δεν επιδέχεται καμιας αμφισβητησης γιατι ειναι απο το "κεντρο".Με τους συντροφους δεν εχει νοημα να συζητας σοβαρα.Προκειται για διαλεκτικα ακρωτηριασμενους.Μονο δουλεμα.
Σκισιμο μνημονιου εξοδος απο ευρω. Οσοι το φωναζαν μεχρι τον Ιουλιο του 2015 ξαφνικα εγιναν ευρωπαιστες μετα το δημοψηφισμα γιατι ετσι ειπε το Κομμα. Κανενα προβλημα στο μυαλο τους. Αφου το ειπε το Κομμα ετσι ειναι. Παντα αυτο λεγαμε. Οργουελ 1984.
