पोसन फेस्टिव्हल’ हा श्रीलंकन बौद्धांचा वार्षिक उत्सव; भारत आणि श्रीलंका संबंधाचा ऐतिहासिक दिवस
श्रीलंकेतील पोसन पोया या नावाने ओळखल्या जाणारा ‘पोसन फेस्टिव्हल’ हा इसवीसन पूर्व तिसऱ्या शतकात बौद्ध धर्माची ओळख झाली झाली म्हणून साजरा केला जातो. जूनमध्ये पौर्णिमेच्या दिवशी 1)
२००० वर्षांपासून ‘पोसन’ हा सण साजरा केला जातो. पोसन फेस्टिव्हलमध्ये मिहिंतले येथील खडकाचे शिखर महत्त्वपूर्ण भूमिका बजावते, कारण असे म्हटले जाते की, ते मिहिंताले येथे असलेल्या या ठिकाणी श्रीलंकेचा राजा देवानमपियातिस्सा भारतातून आलेल्या अर्हत महिंदाने बौद्ध
2)
धम्माची शिकवण सांगून बौद्ध धम्माची दीक्षा दिली होती.
त्यामुळे पोसन फेस्टिव्हल हा श्रीलंकन बौद्धांचा वार्षिक उत्सव आहे. पोसनच्या दिवशी बौद्ध लोक श्रीलंका देशाच्या प्राचीन राजधानी असलेल्या अनुराधापुरा येथे दाखल होतात कारण तिथेच अर्हत महिंदाने तत्कालीन शासक, राजा देवानमपिया
3)
तिसा आणि त्याचे राज्य बौद्ध धर्मात बदलले होते त्याद्वारे श्रीलंकेला थेरवादी बौद्ध धर्माचे मुख्य स्थान बनवून देणार्या कार्यक्रमांची मालिका सुरू केली.
हा सण म्हणजे श्रीलंकेतील वर्षातील सर्वात महत्वाची पोया (पौर्णिमा) होय. तसेच सर्वात महत्वाची दुसरी बौद्ध सुट्टी
4)
असते.बौद्धांसाठी, पोसनचा हा पवित्र दिवस वेसाक नंतर दुसर्या क्रमांकाचा आहे. संपूर्ण बेटावर पोसन साजरा केला जातो, ह्या उत्सवाचा सर्वात महत्वाचा समारंभ अनुराधापुरा आणि मिहिंतले येथे होतो. मिहिंतलेच्या डोंगरावर असलेला बौद्ध मठ हा धार्मिक उत्सवाचा केंद्रबिंदू आहे. कारण
5)
या ठिकाणी अर्हत महिंदा थेरोने श्रीलंकेचा राजा देवानमपिया तिसा याला बौद्ध धर्माचा उपदेश केला होता.
त्यासोबतच अनुराधपुरा मधील बौद्ध स्थळांच्या सभोवताल देखील हा उत्सव मोठ्या प्रमाणात साजरा केला जातो. श्रीलंकेला बुद्धमय करण्यासाठी अनुराधपुरा शहरातूनच सुरुवात झाली होती. पोसन
6)
सणाच्या दरम्यान ही दोन बौद्ध स्थळ हजारो यात्रेकरूंना आकर्षित करतात. येथे येणारे यात्रेकरू पांढरी वस्त्रे परिधान करूनच येतात आणि आध्यात्मिक ठिकाणी पूजा करतात. ह्यासोबतच अनुराधापुरा आणि मिहिंतले शहरा बाहेरील बौद्ध लोक हा सण कथा, संगीत, नृत्य, विनामूल्य भोजन आणि चहा देऊन
7)
तसेच कागदी कंदील टांगून हा सण साजरा करतात. श्रीलंकेच्या काही भागांत ह्या सण-उत्सवा दरम्यान मांस आणि अल्कोहोलची विक्री करण्यास मनाई आहे.
पोसन फेस्टिव्हल
देशाच्या विविध भागात मिहिंदू पेरहेरस म्हणून ओळखल्या जाणार्या या कार्यक्रमाच्या स्मरणार्थ मिरवणुका आयोजित केल्या
8)
जातात. ईसापूर्व तिसर्या शतकात पोसन फेस्टिव्हलमध्ये श्रीलंकेचे बौद्ध धर्मात रूपांतर होण्याचे स्मरण केले जाते . देशभरात प्रकाश आणि मिरवणुका निघतात, पण महोत्सव पाहण्याची उत्तम जागा मिहिंतले येथे आहे. या प्राचीन शहरातच श्रीलंकेच्या राजाला भारताचा सम्राट अशोकाचा मुलगा अर्हत
9)
महा महिंदा यांनी बौद्ध धर्मात बदलले.
पोसन फेस्टिव्हलमध्ये श्रीलंकेच्या कानाकोपऱ्यात बौद्ध धर्माभिमानी गाणी गायली जातात, तर ५५० जातक कथा किंवा भगवान बुद्धांच्या ५५० पूर्वीच्या जीवनातील कथांवरील रंगीबेरंगी चित्रण केलेल्या पोसन पंडाल देशातील प्रत्येक शहरात बऱ्यापैकी दिसतात.
10)
मिहिंताले येथे असलेल्या या ठिकाणी श्रीलंकेचा राजा देवानमपियातिस्सा भारतातून आलेल्या अर्हत महिंदा यांची भेट झाली होती.
राजा देवानमपिया तिसा आणि अर्हत महिंदा यांची भेट
राजा देवानमपिया तिसा एकदा हरणांची शिकार करीत असताना अर्हत महिंदा त्याला एका खोबणीत दिसला त्या दोघांनीही
11)
भेट झाली. अर्हत महिंदाच्या भेटीने आणि बुद्धांच्या विचाराने प्रभावित होत राजाने बौद्ध धम्माची दीक्षा घेऊन बौद्ध धम्माला राज्य धर्म घोषित केले. मिहिंतले शहराच्या वर एका खडकाचे शिखर आहे जिथे
12)
अंबास्थले दागोबा नावाचे एक बौद्ध मठ आहे. त्यावर जाण्यास 1840 पायऱ्या आहेत. याच ठिकाणी अर्हत महिंदा आणि राजाची भेट झाली असल्याचे सांगितले जाते. 13)
डॉ . अल्बर्ट एलिस .
अमेरिकेतील नामांकित मानसोपचारतज्ञ . यांना मानसशास्त्रज्ञ सुद्धा म्हणता येईल . विवेकनिष्ठ मानसोपचार पद्धती (rational emotive behaviour thearapy ) हा त्यांचा मनाच्या जगातील सर्वात महत्वाचा शोध . अनेकांना मानसिक स्थैर्य मिळवून देणाऱ्या या पद्धतीचा शोध 1)
खरंतर त्यांनी स्वतःला स्थिरता मिळवून देण्यासाठी लावला होता . या शोधाची सुरुवात त्यांनी लहानपणीच केली होती . भावनेच्या आहारी न जाता , तर्कसंगत बुद्धी वापरून केलेला विचार मनाला स्थिर करतो हा त्यांचा अनुभव त्यांनी जगाला पटवून दिला . त्यासाठी अनेक उदाहरणे आणि दाखले दिले .
2)
आणि आयुष्याच्या उत्तरार्धात त्यांच्या कार्याची दखल घेणे सर्व जगाला भाग पडले . त्यांनी मांडलेले काही सिद्धांत सोप्या भाषेत पुढीलप्रमाणे आहेत .
१) माणसाच्या आयुष्यात घडणाऱ्या घटनांवर त्याच्या प्रतिक्रिया आणि कृती अवलंबून नसतात , तर त्या घटनांकडे तो कोणत्या दृष्टीकोनातून बघतो
3)
नुकतीच नाणेघाटला जाऊन आले होते.त्यासंदर्भात #मर्यादित वाचन केलं होतं.त्यातून हे कळालं की, हा नाणेघाट म्हणजे घाटांचा राजा.हा इसवीसनपूर्व काळात बांधला गेलाय.हे वाचूनच रोमांच उभे राहिले. काय ते कसब? अभियांत्रिकीमधला चमत्कारच.
सातवाहन सम्राज्ञी गौतमीपुत्र 1)
सातकर्णीची पत्नी नागणिका हिचा नाणेघाटातल्या लेणीतला तो प्रख्यात शिलालेख. पहिल्यांदा गेले तेव्हा वेड्यासारखी धावत गेले होते त्या भित्तीकडे. त्या पाषाणातल्या अक्षराईत हरवून गेले होते.मला न समजणाऱ्या ब्राम्ही भाषेतली ती अक्षरं पण विलक्षण प्रेमानं,कदाचित इतिहासाच्या फारसं न 2)
जपता आलेल्या वेडामूळे माझे हात त्या अक्षरांवरनं फिरत होते.नागणिका इथेच असेल का? माझ्या आसपास?माझी ही ओढ बघत असेल का?तिला छान वाटत असेल का आपला शिलालेख असा चिरंजीवी झालेला पाहून? तिचा चुडाभरला अमानवी हात माझ्यासोबतच तीही त्या अक्षरांवरनं फिरवत असेल का? धुक्यासारख्या तरल
3)
इथल्याच (पनवेल स्टॅंडजवळ) एका छोटेखानी हाॅटेलवाल्याने बाबासाहेबांना पाणी नाकारले त्यावेळी अस्वस्थ झालेले, गरीब मजूर असलेले सोनबा येलवे बाबासाहेबांसाठी पाणी आणायला गेले.
पाणी आणले, तोपर्यंत बाबासाहेब पुढील प्रवासाला निघूनही गेले होते. 1)
बाबासाहेब परत याच मार्गाने येतील तेव्हा त्यांना पाणी मिळायला हवे आणि ते मी देईन या इच्छाशक्तीने ते दरदिवशी पाणी घेऊन येत. परंतु बाबासाहेब परत त्या मार्गाने आले नाहीत.
...आणि वाट पाहून अखेर, इथेच सोनबा येलवेंचा मृत्यू झाला.
2)
त्यांच्या स्मृतिप्रीत्यर्थ पनवेल महानगरपालिकेने ही पाणपोई बांधली आहे. येणार्या-जाणार्यांना पाणी मिळावे या उदात्त हेतूने.
उशीरा का होईना, बाबासाहेबांच्या प्रेमाखातर त्याग करणारी व्यक्तिमत्त्वं उजेडात येत आहेत.
3)
मनुस्मृती दहन केल्यानंतर तत्कालीन काही ब्राह्मण्यग्रस्त वृत्तपत्रांनी टीकात्मक लेखन केले. त्यावर बाबासाहेबांनी बहिष्कृत भारत पत्रातून त्यांचा समाचार घेतला. वाचा !
- आनंद गायकवाड
आमच्या मित्रांचा दुसरा असा एक आक्षेप आहे की मनुस्मृती ही जुन्या काळी अंमलांत असलेल्या 1)
नियमांची एक जंत्री आहे. त्या जंत्रीतील नियम आज कोणास लागू नाहीत. मग असले जुने बाड जाळण्यात काय अर्थ आहे ? मनुस्मृती हे एक जुने बाड आहे असे आमच्या मित्राप्रमाणे आम्हासही म्हणता आले असते तर आम्हास मोठाच आनंद झाला असता. परंतु दुर्दैवाने आम्हांस तसे म्हणता येत नाही. आणि आमची
2)
खात्री आहे की, भावी स्वराज्याचा चंद्रोदय केव्हा होतो हे पाहण्याकरिता, आमच्या मित्रांचे डोळे आकाशाकडे लागले नसते तर आपल्या पायाखाली काय जळते आहे हे त्यांना निरखून पाहताच आले असते. मनुस्मृती हे एक जुने बाड आहे, ते राहिले तरी काही हरकत नाही असा युक्तिवाद करण्याऱ्या गृहस्थांना
3)
जमालगढी सध्याच्या पाकिस्तानातील खबैर पक्ख्तुन्ख्वामधील मरदानच्या कटलांग मरदान मिर्गापासून १३ किमी अंतरावर हे शहर आहे. जमालगढी येथे प्राचीन स्तूप व विहारांचे अवशेष सापडले आहेत.
जमालगढी येथील स्तूप व विहार १/५ शतकातील भरभराटीचे बौद्ध ठिकाण होते. 1)
जमालगढीचे स्थानीय नाव "जमालगढी कंदारत" किंवा "काफिरो कोटे" असे आहे. जमालगढीच्या भग्नावशेषांचा प्रथम शोध ब्रिटीश पुरात्ववेत्ता व गाढे अभ्यासक अलेक्झांडर कॅनिंगहॅम यांनी इसवी सन १८४८ मध्ये लावला.
कर्नल ल्युम्स्डेन यांनी जमालगढी येथे उत्खनन केले होते पण तेव्हा तेथे विशेष 2)
काही सापडले नाही. नंतर इसवी सन १८७१ मध्ये लेफ्टनंट क्राॅमटन यांनी पुन्हा येथे उत्खनन केले व अनेक बौद्धशिल्पे सापडली आहेत.
चित्र क्रमांक एक जमालगढी, मरदान, पाकिस्तान बौद्ध नगरीचे भग्नावशेष.
चित्र क्रमांक दोन १/३ शतकातील राणी महामायेचे स्वप्न शिल्प जमालगढी, मरदान,
3)
आम के पेड़ के नीचे ब्राह्मण तुलसीदास रामचरित्रमानस लिख रहे थे. अचानक पेड़ से आम तुलसीदास के सर पर गिरा. तुलसीदास बहुत खुश हुआ, उसने आम को ईश्वर का दिया हुआ उपहार समझकर खा लिया !
मुग़ल राज में गाय कट रही थी, मुग़ल समोसे में गाय का मांस भर भर कर खा रहे थे. 1)
लेकिन तुलसीदास को कोई आपत्ति नही थी, वह मग्न होकर आनंदित होकर, लगा लिखने "ढोल गंवार पशु नारी सकल ताड़ना के अधिकारी" !
किसान का बेटा इसाक न्यूटन सेब के पेड़ के नीचे विज्ञान की पढ़ाई कर रहा था. अचानक से एक सेब न्यूटन के सर पर गिर गया. न्यूटन ने सेब उठाया उसे ध्यान से
2)
देखने लगे मानो कभी सेब देखा ही नही. लेकिन न्यूटन सेब नही देख रहे थे वह सोच रहे आखिर सेब नीचे क्यों गिरा ?
सेब ऊपर क्यों नही गया... नीचे ही क्यों आया ?. ऊपर चांद है वह क्यों नही गिरता. धरती में जरूर कोई फ़ोर्स है. ताक़त है जो चीजों को अपनी ओर आकर्षित करती है !
3)