Co conto do que está a pasara en Belarús (tema do que non teño nin idea), lembreime dunha teoría que tiña un excelente xornalista portugués, o André Cunha, sobre a influencia dos medios na guerra en Bosnia e Hercegovina.
André conta que os iugoslavos eran conscientes de que os medios de comunicación estaban censurados. Había unha censura a nivel da república federada e outro a nivel da federación.
Se aparecía unha nova de interese local en Bosnia significaba que pasara a censura a nivel da república. Se esa nova chega os medios estatais, pasara tamén a censura a nivel federal. A censura a nivel federal axudaba entre outras cousas a evitar "desafectos" entre repúblicas.
Alén diso, toda nova procedente do estranxeiro pasaba pola censura federal antes de que apareces nos medios de comunicación. Nada sorprendente.
As primeiras eleccións libres a nivel republicano tiveron como consecuencia case inmediata a desaparición das leis de censura. Foron ademais normas legais amplamente comentadas nos medios. Isto, obxectivamente falando, era bo... pero tiña un problema.
A poboación asociaba "falta de censura" a "veracidade informativa" e consecuentemente deixaron de aplicar calquera filtro crítico coa información recibida. Ao non haber censura, a información tiña que ser veraz por necesidade.
O problema foi, segundo contaba André, que as novas falsas nos medios de comunicación aumentoron de xeito inminente, sempre cunha finalidade política, e que a xente as creu sen dubidar... xa que eran "medios libres". Servíu de catalizador para a guerra en Bosnia.
Deste tema fala tamén (sobre o nesgo nos medios e o seu efecto nas persoas) o Dr. Biró na mellor obra sobre as consecuencias psiquicas dos procesos de democratización postsocialista (e post-bélicos) que lin: Homo Postcomunisticus. Descatalogado e só en serbio. 
O Dr. Biró describe un caso (era psiquiatra clínico en Serbia) dun ex-combatente que o único pesadelo que tiña consistía na imaxe de ver como alimentaban no zoo de Saraievo os leóns con bebés serbios. Era unha nova que oira nos medios e que o motivara a se alistar.
O Dr. Biró indica que probou todo tipo de opcións para que se dese de conta que a nova era falsa, entre outras cousas indicar que no había leóns no zoo de Saraievo e que a prensa bosníaca informar dalgo semellante sobre o zoo de Belgrado. Nada.
O paciente chegoulle a recoñecer que incluso sabendo que era falso, era incapaz de eliminar esa imaxe da cabeza (segundo Biró porque así suprimía cousas que si viu) e que sentía que esa imaxe era unha sorte de conto de medo infantil... creada por medios comunicación.
