Thread by @seyhanavsar

Herkese iyi akşamlar
Şu an bu satırları Prof. Dr. Murat Dilmener Acil Durum Hastanesi’nden yazıyorum. Tedavi sürecimizi çok merak eden olmuş, kendimi iyi hissetmediğim için yazamadım. Aslına bakarsanız yazmakta istemedim.

Ancak bu gece yaşadıklarım ve hissettiklerim yazmamın zorunlu olduğunu anımsattı bana. Bildiğiniz gibi eşimde bende kovid tedavisine evde devam ediyorduk. Şükürler olsun eşimin durumu daha iyi. Bende ise ilaçlarımı almama rağmen göğsümde bir baskı, öksürük ve solunum sıkıntısı

yaşanmaya başlandı. Başlarda hastaneye gitmeyi istemedim evde atlatabileceğimi düşündüm ancak bugün öksürük nefes almamı daha da zorlaştırınca hastaneye geldik. Polikliniklerin önü kovid testi yaptırmak isteyen temaslı hasta olmayan ve hasta olan yüzlerce insan vardı.

Açıkçası benim kovid pozitif olduğumu duyunca sosyal mesafe kuralını ihlal edenler bile aramıza en az 3 metre mesafe koydu. Doktor muayenesinin ardından yatışım yapıldı. Hastaneye girdiğim andan itibaren gencecik sağlık çalışanları benimle oldukça ilgilendi. Buraya kadar her şey

daha doğrusu hastalığım dışında her şey yolundaydı. Ancak hastane odasına yattıktan sonra duyduğum sesler beni oldukça üzdü. İnsanlar gecenin bu saati hastalıktan inliyorlar. Aralarında bağıranlarda var inleyerek ağlayanda...

Bunu neden özellikle yazıyorum. Bir çoğumuz koronavirüs mutasyona uğradı. Kışın olduğu kadar ağır geçirmiyor yakalananlar diyoruz. Böyle düşününce de saldım çayıra mevlam kayıra mantığı ile hareket ediyoruz. Bugün burda acı çeken insanların seslerini inanın 1 dakika bile

dinleme şansınız olsaydı, asla önlemi ve tedbiri elden bırakmazdınız. Son bir şey daha eklemek istiyorum. Kontrollerimi yapan sağlık çalışanları henüz 24-25 yaşında gencecik insanlar. Bizler iyi olalım diye bu ağır trajedinin içerisindeler. Onlar için dahi olsa

koronavirüse karşı korunmak boynumuzun borcu...