Thread by @erode_kathir

வட மாநில தொழிலாளிகள்

சேலம் கோவை தேசிய நெடுஞ்சாலையில் 5 கிமீ தொலைவிற்குள் சாலையோர பேக்கரிகளில் ஆறு பேருந்துகளைப் பார்த்தேன். அத்தனையும் அழுக்கடைந்த தனியார் சொகுசு பேருந்துகள். பேருந்தின் வெளியே பனியனும், ட்ரவுசருமாக நாட்கணக்கில் பயணத்ததில் அழுக்கடைந்த வட மாநிலத்தினர். 1/7

மார்ச் ஏப்ரல் மாதங்களில் ரயில்களிலும் பேருந்துகளிலும், கால்நடையாகவும் சொந்த ஊர்களுக்குத் திரும்பிய தொழிலாளிகள் போன வேகத்தில், தாம் தொடர்பில் இருந்த நிறுவன முதலாளிகளை, மேலாளர்களை அழைத்திருக்கின்றார்கள். 2/7

“இங்கே சோத்துக்கே வழியில்ல, எப்படியாச்சும் என்னைத் திருப்பி கூப்பிட்டுக்குங்க. பஸ் அனுப்புங்க, பஸ்ல வர்ற காசு கழியும்வரை சம்பளம் இல்லாம சோறு மட்டும் போடுங்க” என்று அழைப்பதாக நண்பர் சொன்னார். இது ஆட்களுக்கும்-நிறுவனங்களுக்கும் தகுந்த மாதிரி பல விதங்களில் அமையலாம்.
3/7

மார்ச்-ஏப்ரல்-மே மாதங்களில் பல நிறுவனங்கள் முடிந்தவரை தம் தொழிலாளர்களை இங்கேயே வைத்து சமாளித்துவிடலாம் என போராடியபோதும், அவர்கள் உணர்ச்சி வேகத்தில் அடித்துப் பிடித்துப் புறப்பட்டார்கள். ஆட்கள் இல்லாமல் கட்டுமான நிறுவனங்கள் உள்ளிட்ட பல்வேறு தொழில்கள் முடங்கிப் போனது.
4/7

ஏப்ரல் மே மாதங்களில் இங்கிருந்து பல்வேறு வட மாநிலங்களுக்கு ஆட்களைக் கொண்டு சென்று இறக்கிவிட்டு வெறும் பேருந்துகள் திரும்பிக் கொண்டிருந்தன. ஆகஸ்ட் மாதம் முழுக்க வெறும் பேருந்துகள் வரிசையாகச் சென்று அங்கிருந்து ஆட்களைத் தருவித்துக் கொண்டிருக்கின்றன. 5/7

தற்போது ஒருமுறை சென்று வர சுமார் ஒன்னரை லட்சம் வரை கட்டணம் வசூலிக்கப்படுவதாகவும் கூறுகின்றனர். தற்போதைய டீசல் விலையில், மாதக்கணக்கில் சும்மா நின்ற நிலையில் பேருந்துகளுக்கு பெரிதாக ஒன்றும் மிஞ்சாது. 6/7

ஒரிசா, மேற்கு வங்கம், பீகார், உத்ரகாண்ட், ஜார்கண்ட் என தமிழகப் பேருந்துகள் சாதாரணமாக புகுந்து புழங்கி வருகின்றன. எதிர்காலத்தில் இந்தப் போக்குவரத்து வழக்கமான ஒன்றாகவும் மாறலாம் எனத் தோன்றுகிறது.

எத்தனை இக்கட்டுகள், நெருக்கடிகள் வந்தாலும், எல்லோரும் வாழ்ந்துதானே ஆகவேண்டும். 7/7