یه دولت چه جوری می‌تونه از بازار سهام حمایت کنه؟ حداقل به دو شکل: اولی شکل درست قضیه است: «ریسک‌های بنیادی» اقتصاد را کم کنه تا «صرفه ریسکی» که به جریان‌‌های نقدی اعمال می‌شه کم‌تر بشه و قیمت دارایی‌ها تقویت بشه. مثلا دخالت دولت در قیمت‌گذاری‌ها (از ارز تا انرژی)، سیاستهای //
صادراتی، سیاستهای نامعلوم بانک مرکزی، روابط خارجی متلاطم و ... همه‌شون به قول معروف یک عدم اطمینان نایتی (Knightian Uncertainty) یا ابهام در بازار ایجاد می‌کنه که نرخ تنزیل جریان نقدی را بیش‌تر می‌کنه. یک دولت هر قدر بتونه از این نوع عدم اطمینان‌های اضافه کم کنه به قیمت //
بنیادی سهام کمک کرده و باعث تقویت می‌شه.
نوع دیگه حمایت که مستقیم به کمک «سهام‌داران فعلی» بیاد و سعی کنه تابع تقاضای خرید دارایی را تقویت کنه. شبیه کاری که ترامپ هم این چند ماهه با بازار سهام آمریکا کرده. در این‌جا به جای تقویت «بخش حقیقی»، از طریق «سیاست پولی» سعی می‌شه که //
نوع دیگه حمایت که مستقیم به کمک «سهام‌داران فعلی» بیاد و سعی کنه تابع تقاضای خرید دارایی را تقویت کنه. شبیه کاری که ترامپ هم این چند ماهه با بازار سهام آمریکا کرده. در این‌جا به جای تقویت «بخش حقیقی»، از طریق «سیاست پولی» سعی می‌شه که //
«نرخ تنزیل بدون بهره» بیاد پایین و قیمت دارایی‌ها بره بالا. مثلا بانک مرکزی سیاست پولی انبساطی در پیش می‌گیره که خیلی معلوم نیست به درد بخش حقیقی اقتصاد بخوره -خصوصا در زمان شوک عرضه- ولی خب به کار صاحبان سهام می‌آید! این‌جا است که «نجات بازار سهام» غیرمستقیم می‌تونه باعث //
تشدید تورم بشه! یعنی وقتی به هر دلیلی قیمت سهام سقوط کنه (مثل الان) و دولتی که به اشتباه خودش را «بیمه‌گر» بازار نشان داده بود، تحت فشارهای سیاسی بخواهد از طریق «کاهش نرخ‌های بهره» یا انبساط وام‌ها برای «خرید حمایتی سهام» و امثال آن «تنفس مصنوعی» به بازار بدهد. چرا تنفس مصنوعی؟//
قبلا گفتم: چون این کارها تاثیر جدی روی بخش حقیقی اقتصاد ندارد و صرفا با تقویت چشم‌انداز تورم در آینده، «قیمت‌های اسمی» دارایی‌ها را امروز بالا می‌بره. یعنی همان «بازی جمع صفر» که بارها گفته‌ایم: حفظ ثروت صاحبان دارایی ریسکی از جیب کسانی که چنین دارایی ندارند (فقرا).//
بحث را فعلا تکرار و خلاصه کنیم: یک مطالبه می‌تونه این باشه که دولت عمدتا «بخش حقیقی» اقتصاد را تقویت کنه (بهبود جریان نقدی یا نرخ رشد در فرمول گوردون) یا «صرفه ریسک‌های اضافه اقتصاد» را بیاره پایین (مخرج کسر). در این حالت رشد بازار سهام و منافع بقیه جامعه با هم «هم‌سو» می‌شه. //
یک حالت دیگه اینه که از طریق «سیاست پولی انبساطی» صرفا «نرخ بهره اسمی» را پایین بیاره. در این حالت منافع صاحبان دارایی در بازار سهام و منافع بقیه جامعه در مقابل هم قرار می‌گیره (بازی جمع صفر).
به نظرم درستش اینه که مطالبه جمعی همه بره سمت مورد اول به جای «بازی جمع صفر» دوم.
به نظرم درستش اینه که مطالبه جمعی همه بره سمت مورد اول به جای «بازی جمع صفر» دوم.
