Bir şehre, hele de İstanbul'a küsülür mü? Atatürk küsmüştü. İstanbul'a ilk kez 13 Mart 1899'da gelen Atatürk, Harbiye Mektebi'nde okurken, yani tam beş yıl İstanbul'u "çok sevmişti". Öyle ki Zeuve Alman Birahanesi'nde ilk birasını içmiş,
2/11 İngiliz Can Paşa'nın lokantasında yemek yemiş, Taksim Bahçesi'nde müzik dinlemiş, Adalar'da çamların altında sabahlamış, Alemdar mesiresinde rakısını yudumlamış, Mercan'daki Altın Makas Terzihanesi'nde ilk kurmay subay elbisesini diktirmişti.
3/11 1905'te Şam'daki 5. Ordu'ya stajyer olarak atanmasıyla ilk kez İstanbul'dan ayrılan; 1909, 1910, 1912, 1913, 1915, 1917, 1918'de yedi kez İstanbul'a gelip uzunlu kısalı kalan Atatürk 16 Mayıs 1919'da Bandırma Vapuru ile dokuzuncu kez ayrılışından sonra İstanbul'u ilk kez
4/11 Ankara'nın resmen başkent ilan edilmesinden (13 Ekim 1923) bir yıl sonra 12 Eylül 1924 günü, Mudanya'dan hareketle Boğaz'dan geçen Hamidiye Zırhlısı'nın güvertesinden bakmış ancak karaya inmeden Karadeniz'e geçmişti. Bir çatanayla zırhlıya ulaşıp Atatürk'ün huzuruna çıkmaya
5/11 çalışan İstanbul Şehremini (vali-belediye başkanı) Ali Haydar (Yuluğ) Bey'i kabul etmemesi hem heyette hem şehirde şok etkisi yaratmış, Atatürk'ün İstanbul'a küskün olduğuna büsbütün inanılmıştı. Bunun üzerine kimi vatandaşlar Ankara'ya protesto telgraflar çekmişlerdi.
6/11 Hilafetin ilgasının arifesinde 5 Şubat 1924'te İzmir'de topladığı İstanbullu gazetecilerin davetini de; 22 Eylül 1925'te 500 kadar İstanbullunun Kınalıada Vapuru ile Armutlu'ya gelip Ertuğrul Yatı'nda dinlenen zatına bağlılıklarını bildirip şehre davetlerini de;
7/11 31 Mayıs 1926'da Bursa'da iken İstanbul'dan gelen heyetin davetini de karşılıklıksız Atatürk'e kendilerini affettirmekten ümidi kesen İstanbullular 3 Ekim 1926'da Sarayburnu'nda açılan Atatürk Heykeli için Şehremini Emin (Erkul) Bey'e çekilen telgrafla yeniden ümitlendiler.
8/11 Telgrafta "Heykeliniz, minnet ve şükran hisleriyle çalkalanan İstanbul çocuklarına mutaf-ı mukaddes oldu" deniyordu.Nihayet 1 Temmuz 1927'deki ziyaret yıllar süren küskünlüğe nokta kondu. Bu ziyaretin hazırlıkları aylar önce başlamış, kent baştan başa temizlenmiş, süslenmiş,
9/11 "Büyük Gazi","Büyük Münci","Halaskar Gazi" pankartlarıyla bezenmişti.O gün,neredeyse tüm halk ayaktaydı. Ertuğrul Yatı'ya Boğaz'a girmesi beklenen Atatürk'ü karşılamak için tüm sahiller tıklım tıklım dolmuş, Şirket-i Hayriye vapurları, takalar insan hevenkleriyle örülmüştü.
10/11 Atatürk Dolmabahçe rıhtımına çıktıktan sonra şehirde şenlikler sürerken Atatürk bazen otomobille, bazen tramvayla, bazen yaya şehri dolaşmış,Tokatlıyan Hanı'nda Karabet Efendi ile kahve içmiş,Lebon Pastanesi'nde dondurma yemiş,Göksu ve Çırçır mesirelerini ziyaret etmiş;
11/11 Taksim Bahçesi'ne,Taksim gazinolarına gitmiş, Moda Deniz Kulübü'nde yelken yarışları izlemiş, balolara katılmıştı.Bu ziyaret küllenen aşkını canlandıracak,30 Eylül 1927'de İstanbul'dan ayrıldıktan sonra şehre 23 kez daha gelecek, aylarca kalacak, hayatı burada sonlanacaktı.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Ahmet Yaşar Ocak'ın Osmanlı Toplumunda Zındıklar ve Mülhidler (Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 1999) kitabının sonundaki "Bölüm XII: Türklerin Mezhepleri ve Bu Zamandaki Sapkın Cemaatleri"inden ateistlerle ilgili kısmı sizlerle paylaşmak istedim.
2/25 Bölümün yazarı 1667-1678 arasında İngiliz Yakındoğu Şirketi İzmir şubesi müdürü olarak görev yapan Sir Paul Rycaut (İng. okunuşu Rayko; Fr. Ricaut, okunuşu Riko). Aktaracağım bölüm Rycaut'nun The Present State of the Ottoman Empire (Londra, 1668) adlı eserinde yer alıyor.
3/25 Hayatının önemli bir bölümünü "Türkler" ve Osmanlı Devleti konularına ayıran ve bu konuda ülkesinde otorite kabul edilen Rycaut’nun Osmanlı ateistleriyle ilgili gözlemleri şöyle: "Niyetimiz burada Türkler arasındaki muhtelif mezhepleri anlatmak olmakla birlikte,
18 MART 1915 ÇANAKKALE DENİZ SAVAŞI'NIN KAHRAMANI NUSRAT (NUSRET) MAYIN GEMİSİNİN HAMASETTEN ARINDIRILMIŞ GERÇEK HİKAYESİ (Yetkin İşçen'den nakil.)
Dönemin Osmanlı Donanması, Almanlarla yapılan Askeri Yardım Anlaşması gereğince tüm varlığıyla Alman denizcilere bırakılmıştı. +
Bu nedenle, tüm gemilere birer Alman deniz subayı atanmış, Türk denizcileri de onların emrine verilmişti. Nusrat isimli 1911 yapımı mayın gemisine de Yarbay Reeder atanmış, Türk gemi komutanı Tophaneli Hakkı Efendi de onun emrine verilmişti. +
Gemide görev alan mayın uzmanı, çarkçı, ve teknik personel de yine Alman'dı. Türk personel bu kişilerin emrinde görev yapıyorlardı. Aynı dönemde, yine askeri yardım anlaşması gereği, İstanbul ve Çanakkale Boğazları Komutanlığı'na da Alman Amirali von Usedom ve Amiral Merten +
AMERİKAN BÜYÜKELÇİSİ HENRY MORGENTHAU'NUN 18 MART 1915 BOĞAZ SAVAŞI İLE İLGİLİ RAPORU
(En ilginç bölümü sonu. AH)
"18 Mart günü, Birleşik Donanma en büyük saldırısını gerçekleştirdi. Bu saldırının Müttefikler için feci bir şekilde sonuçlandığını tüm dünya biliyor. +
Sonuç, Bouvet, Ocean ve Irresistable’ın batması; onlar gibi dört geminin daha yara alması oldu. 18 Mart savaşına 16 gemi katılmıştı, yedisi geçici veya kısmen hizmet dışı kaldı. Kuşku yok ki, Almanlar ve Türkler bu zaferlerine çok sevindiler. +
Polis güçleri her yerde geziyor ve ev sahiplerine kendilerine söylenen sayıda bayrak asmaları konusunda uyarı yapıyordu. Türk halkı hemen her çeşit konuda o kadar hevessizdi ki, böyle emirler olmasa kimsenin evini bayrakla süsleyeceği yoktu. Aslında ne Almanlar ne de +
VARAN 1
Mimar Turhan Altıner, 14 Ağustos 2005 tarihli Milliyet gazetesindeki köşesinde şöyle yazmıştı: "1969 yılında İller Bankası İmar Planlama Dairesi'nde genç bir mimar olarak çalışmaya başlamıştım. +
2/25
"O zamanlar nüfusu 2 bini geçen herhangi bir yerleşme belediye örgütü kurabiliyor ve nüfus başına İller Bankası'ndan para alabiliyordu. Yalnız her yeni belediyenin imar planının olması şarttı. Halbuki imar planları o kadar ilkel seviyede yapılıyordu ki...+
3/25
"Yerleşimin mevcut dokusu hiçbir zaman dikkate alınmıyordu çünkü bunun için oldukça ciddi bir uğraşa, sağlıklı haritalara, anketlere, arazi çalışmalarına gerek vardı. Üstelik ne mevcut imar yasası ne de planlar halkın gerçek içsel ihtiyaçlarına cevap verebiliyordu.+
Komünist Manifesto ilk olarak 21 Şubat 1848'de Londra'da Almanca Manifest der Kommunistischen Partei adıyla 23 sayfalık koyu yeşil bir broşür olarak basıldı. 39 sayfalık İngilizce çevirisini Helen MacFarlane 1850'de yaptı.
2/21 Manifesto şöyle başlıyordu:
"Avrupa’da bir heyula kol geziyor –komünizm heyulası. Yaşlı Avrupa’nın bütün devletleri, Papası ve Çarı, Metternich’i ve Guizot’su, Fransız Radikalleri ve Alman hafiyeleri bu heyulaya karşı kutsal bir sürgün avında el ele vermişlerdir. +
3/21 "İktidardaki hasımları tarafından komünistlikle suçlanmamış tek bir muhalefet partisi gösterebilir misiniz? Bu komünizm karalamasını gerici hasımlarına olduğu kadar kendinden daha ileri muhaliflere de gerisin geri fırlatmamış tek bir muhalefet partisi gösterebilir misiniz?+
1/22 OSMANLI'DA MÜSLÜMAN TEBAANIN ASKERLİKLE İMTİHANI
Sabah paylaştığım "Osmanlı döneminde gayrimüslimler askerlik yapmazdı" yalanının (bkz. ) ayna yansıması olarak "Osmanlı döneminde bütün Müslümanların istisnasız askerlik yaptığı" yalanına gelirsek:
2/22 Batılılaşma hamleleri kapsamında, 3 Kasım 1839’da ilan edilen Gülhane Hattı-ı Hümayunu ile yapılan düzenlemelerden devletin temel beklentisi giderek artan asker ihtiyacını karşılamaksa, ikincil beklentisi, imparatorluğu oluşturan farklı etnik köken, dil ve dine sahip tebaayı
3/22 vatandaş olarak eğitip onlara ortak bir kimlik kazandırmaktı. Nitekim fermandaki “Vatanın muhafazası için halkın askerlik yapmasının bir hizmet borcu olduğu” vurgusu bu amaca işaret ediyordu. Fakat fermanda sözü edilen düzenlemelerin ilk adımı ancak 4 yıl sonra atılabildi.