This is really a very interesting and challenging book on the faith (and the loss thereof) of millennials. Required reading for pastors and youth leaders.
For example, I was struck by the strong relationship between faith struggles and mental health problems among millennials. This might be a largely overlooked issue in churches
‘What causes faith to flourish during emerging adulthood?’, asks Perrin. Answers: 1/ Experience of the existence & benevolence of God, 2/ An understanding of Christianity as cognitively coherent, 3/ A supportive, encouraging faith community, and 4/ A sense of vocation or vision.
Hier nog wat inzichten uit dit bijzonder boeiende boek
Zelf herkende ik heel veel in dit boek, als ik kijk naar de ca. 15 jaar die we in Amsterdam nu optrekken met gelovigen, twijfelaars, ooit-gelovigen en zoekers uit deze leeftijdsgroep. Lezen!
En mocht je zelf tot de groep millennials behoren en geboeid (en gefrustreerd) zijn door je geloofsreis: dit boek is volgens mij heel verhelderend en een prima spiegel. Ook goed breekijzer om gesprekken op gang te brengen in de kerk.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Ik krijg het niet bij elkaar. 1. Moeten we van Israël verwachten dat het de moordende en verkrachtende griezels v Hamas als buren blijft houden? 2. Mag de vernietiging van Hamas nagestreefd worden met zoveel burgerslachtoffers en met tactieken v uithongering etc.? >>
Of ik het bij elkaar krijg, zal dit conflict verder ook niet beïnvloeden, maar het lijkt erop dat het voor zoveel mensen hier allemaal heel eenvoudig is. En dat begrijp ik niet. Mij lijkt het een duivels dilemma, een verlammend moreel vraagstuk.
Moreel komen we hier terecht in het vraagstuk van de rechtvaardige oorlog, maar dan in een moderne tijd met enorm zware wapens met oneindig veel meer dodelijk potentieel dan zwaarden en musketten.
'Zionisten niet welkom'. Het lijkt erop dat actievoeren voor sommigen een vorm van zingeving is (het geeft een emotional high, groepsgevoel, verbondenheid), die je niet moet verstoren door het politieke gesprek met (mogelijk) andersdenkenden.
Net zomin als Israëli's ooit vrede zullen hebben zonder serieus het gesprek aan te gaan met Palestijnen en hun pijn, zo zullen Palestijnen en hun voorvechters nooit iets bereiken zonder serieus te luisteren naar Israëli's en hun zorgen en angsten.
Actievoeren is een politieke daad, daad van burgerschap. Maar dat kan het alleen zijn wanneer het ook politiek overleg en politieke samenwerking als oogmerk heeft. Het is daarom onvermijdelijk dat men het gesprek zoekt met ideologische tegenstanders. Anders wordt het destructief.
Nog even over dat vaagchristelijke jargon van Vlaardingerbroek ('de toren van Babel moet vernietigd worden'). Zij bedoelt daarmee de EU. En zij vervolgt met 'we moeten onze wapenrusting aantrekken'. Daarmee verwijst zij naar twee Bijbelteksten: Genesis 11 en Efeziërs 6. >>
De toren van Babel gaat over het verhaal van de spraakverwarring: om Gods doel dat de mensheid 'de aarde zal vervullen' te bereiken, moeten zij niet samenklonteren, maar zich verspreiden. Vandaar de spraakverwarring. Nergens wordt in dit verhaal gesproken van 'vernietigen'. >>
In de christelijke traditie is de toren van Babel wel losjes gebruikt als aanduiding van megalomane projecten die menselijke kracht en samenwerking verheerlijken. Vlaardingerbroek gebruikt dit zo voor de EU. En roept op die toren te vernietigen. Zie de referentie naar Ef. 6. >>
Een vraag die zich opdringt: waarom zou iemand die gedoopt wil worden dit in vredesnaam doen in een event waar niemand hem/haar kent, waar hij/zij niet mee verbonden is, en waar hij/zij nooit meer terugkomt?
Nieuw is het fenomeen overigens niet. De 'industrialisering' van bekering (compleet met 'het is een opdracht') vinden we al in de 19e eeuw (screenshot uit m'n boek Vrede op aarde, H1). Maar we weten inmiddels ook een paar dingen. Namelijk... >>
1. Het overgrote deel van mensen die in zo'n event een 'zondaarsgebed' baden (inmiddels blijkbaar geüpgraded tot de doop) zat een jaar later nergens in een kerk. 2. Kerkgroeigedreven snelle 'bekeringen' leidden eigenlijk nooit tot rechtvaardiger samenlevingen (zie Chris Wright).>
Laten we zeggen dat we minstens deze bronnen v eigenwaarde hebben: 1. nationaliteit. 2. groep/gemeenschap, 3. baan/opleiding. Drie ontwikkelingen zijn dan te begrijpen: 1. Naarmate mensen meer eigenwaarde ontlenen aan hun baan/opleiding, doen zij dat minder uit de andere bronnen>
> 2. Naarmate mensen meer eigenwaarde ontlenen aan opleiding/baan, zullen zij hieraan vaker uitdrukking geven door minachtend te doen over natie en gemeenschap (traditie, familie enz.) als bronnen van eigenwaarde. >>
> 3. Naarmate mensen minder opleiding en minder goede banen hebben, zullen zij meer eigenwaarde ontlenen aan nationaliteit en gemeenschap (traditie, familie enz.). En dit verklaart vervolgens waarom hoger- en lageropgeleiden zo typisch botsen als het gaat om nationalisme e.d. >
Intussen op de westelijke Jordaanoever: het kolonistengespuis gaat ongehinderd tekeer. Al honderd moorden sinds 7 oktober @nrc nrc.nl/nieuws/2023/10…
Het zijn verkillende berichten.
Een eventuele tweestatenoplossing wordt door deze landroof effectief om zeep geholpen. Verder is het een boodschap aan Gaza: verwacht niks goeds van Israël als jullie het verzet staken. Doffe ellende.