1/9 Unfounded charges of violations and inflammatory rhetoric do not advance peace. Instead, we should pursue strict adherence to all articles of the U.S.-Taliban Agreement and U.S.-Afghanistan Joint Declaration and not neglect the commitment to gradually reduce violence.
2/9 Continued high levels of violence can threaten the peace process and the agreement and the core understanding that there is no military solution. Violence today remains distressingly high in spite of the recent reaffirmation of the need for substantial reduction.
3/9 Taliban attacks in Helmand, including on the provincial capital; Taliban attacks against Afghan security forces; & Taliban complaints of ANSF operations and coalition strikes led to a recent meeting in Doha.
4/9 All sides agreed to decrease attacks and strikes and reduce violence and casualties. Although violence in Helmand has decreased, violence overall in the country remains high.
5/9 Our expectation has been and remains that violence comes down and stays down.
6/9 It was a focus of the Agreement we signed, further highlighted in connection with the releases of the last batch of prisoners and reaffirmed again in the most recent commitment all sides made to adhere to all aspects of the deal.
7/9 Violence has stalked Afghans for far too long. It has robbed far too many Afghans of their loved ones. The tragedy in Ghor today is the most recent example.
8/9 The belief that says violence must escalate to win concessions at the negotiating table is very risky. Such an approach can undermine the peace process and repeats past miscalculations by Afghan leaders.
9/9 We must adhere to the letter and spirit of what was negotiated and the recent understanding. They provide a path to minimizing Afghan loss of life and protecting an historic opportunity for peace which must not be missed.
۱/۹ – د تخطیو بې بنسټه تورونه او پارونکي څرګندونې سولې ته پرمختیا نه ورکوي. پرځاې یې باید موږ په جدي توګه د متحدوایالتونو-طالبانو توافقلیک او د متحدوایالتونو-افغانستان ګډې اعلامیې د ټولو موادو متابعت وکړو، او د تدریجي اورکم لپاره ژمنې له پامه ونه غورځوو.
۲/۹ – د تاوتریخوالي لوړه کچه کولاې شي چې د سولې بهیر، توافقلیک او دغه اساسي پوهاوی وګواښوي چې پوځي حل شتون نلري. د پام وړ اورکم د اړتیا لپاره د وروستي بیا-تائید سربیره، په افغانستان کې تاوتریخوالی په بوږنونکې کچې لوړ پاتې شوی.
۳/۹ – د لښکرګاه په ګډون په هلمند کې د طالبانو د بریدونو، د افغان امنیتي ځواکونو په ضد د طالبانو د بریدونو، او د افغانستان د امنیتي او دفاعي ځواکونو د عملیاتو او ائتلافي ځواکونو د بریدونو په هکله د طالبانو د شکایتونو په لړ کې په دوحه کې وروستۍ غونډه وشوه.
۴/۹ – ټولو خواوو توافق وکړ چې بریدونه او بمبارۍ به لږوي او تاوتریخوالی او مرګ-ژوبله به کموي. که څه هم په هلمند کې تاوتریخوالی لږ شوی، خو په عمومي توګه په هیواد کې تاوتریخوالی ډیر دی.
۵/۹ – زموږ تمه وه او اوس هم دا ده چې تاوتریخوالی، کم کیږي او کم پاتي کیږي.
۶/۹ – زموږ لخوا لاسلیک شوي توافقلیک کې پر دې تمرکز شوی و، او د بندیانو د وروستیو ډلو د خلاصون په تړاو ورباندې نور ټینګار هم وشو، او پدې وروستیو کې یو وار یې بیا هم تایید وشو چې ټولې غاړې د معاملې ټولو ابعادو ته ژمن دي.
۷/۹ – تاوتریخوالي له ډیرې مودې راهیسې افغانان کړولي دي او له ډیرو افغانانو څخه یې د هغوي عزیزان اخیستي دي. د غور نننۍ غمیزه یې وروستۍ بیلګه ده.
۸/۹ – دا باور چې د مذاکراتو په میز کې د امتیاز ګټلو لپاره باید تاوتریخوالی ډیر شي، ډیر خطرناکه دی. دغه ډول چلند کولاې شي چې د سولې بهیر زیانمن کړي او د افغان مشرانو پخواني ناسم محاسبات بیا تکرار کړي.
۹/۹ – موږ باید د مذاکره شوو مندرجاتو او د وروستي پوهاوي ټکو او محتوا ته ژمن پاتي شو، ځکه دا د افغان-وژنې لږولو او د سولې د تاریخي فرصت د ساتلو لار ده او باید له لاسه ونوځي.
۱/۹ – اتهامات بی بُنیاد در مورد تخطی ها و بیانات تحریک کننده، سبب پیشرفت صلح نمیشود. به جای آن، ما باید بدنبال پیروی جدی از تمام مواد توافقنامه ایالات متحده – طالبان و اعلامیه مشترک ایالات متحده – افغانستان باشیم، و تعهد برای کاهش تدریجی خشونت را نادیده نگیریم.
۲/۹ – تداوم میزان بلند خشونت میتواند روند صلح و توافقنامه و این درک بُنیادی را تهدید کند که راه حل نظامی وجود ندارد. باوجود آن که اخیراً بر ضرورت کاهش خشونت مجدداً تاکید شد، امروز میزان خشونت در افغانستان اندوهبار است.
۳/۹ – حملات طالبان بر هلمند و مرکز ولایت، حملات طالبان بر ضد نیروهای امنیتی افغان، و همچنان شکایت های طالبان از عملیات نیروهای امنیتی و دفاعی افغان و حملات نیروهای ائتلاف سبب ملاقات اخیر در دوحه شد.
۴/۹ – تمام جوانب بر کاهش حملات و بمباری ها و کاهش خشونت و تلفات، توافق ورزیدند. با آن که خشونت ها در هلمند کاهش یافته، میزان خشونت به صورت عمومی در کشور بلند است.
۵/۹ – توقع ما این بود و همین است که خشونت کاهش بیابد و همچنان کم بماند.
۶/۹ – این در محراق توافقنامهٔ بود که ما آنرا امضا نمودیم، و در ارتباط با رهایی گروه های اخیر زندانیان بر آن بیشتر تاکید شد و به تازه گی تمام جوانب بر آن مجدداً تعهد ورزیدند که از تمام ابعاد این معامله پیروی شود.
۷/۹ – خشونت از دیر زمانی افغان ها را عذاب داده و از شمار زیادی افغانها عزیزانشان را گرفته است. تراژیدی غور، آخرین نمونهٔ آنست.
۸/۹ – این باور که برای بُردن امتیاز در میز مذاکرات باید خشونت را شدت بخشید، بسیار خطرناک است. این گونه یک روش میتواند که روند صلح را آسیب رسانیده و سبب تکرار محاسبات نادرست گذشتهٔ رهبران افغان شود.
۹/۹ – ما باید به حرف و محتوای آنچه که بر آن مذاکره شد و اخیراً بر آن تفاهم شد، پابند بمانیم، چون راه برای کاهش تلفات افغانها و نگهداشت یک فرصت تاریخی صلح را میسر میسازد، که نباید از دست برود.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
