Thread by @johnonlyleft

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ
Χρόνοι εφτά
μες το σκοτάδι βουτηγμένοι
και μυρωδιά φοβέρας
να γιομίζει τον αέρα.
Όμως ο ανθός
άλλο σκοτάδι δεν βαστούσε
κι χύθηκε μ’ ορμή σαν την άνοιξη
εκείνο το Νοέμβρη να φέρει το φως.
Μα το σκοτάδι ζοφερό
πάλευε να κρατηθεί
και να μποδίσει το φώς

να λούσει την πλάση.
Σίδερο καυτό ξερνούσε και φωτιά
σφαλώντας μάτια
και κοκκινίζοντας την άνοιξη.
Όμως ο σπόρος του φωτός έπεσε
στην κουρασμένη απ’ την μπότα γης
και το σκοτάδι κατέρρευσε
αφήνοντας πίσω τα συντρίμμια
μιας μαύρης προδοσίας.
Χρόνοι πολλοί περάσαν

από κείνο το Νοέμβρη
που μοσχοβολούσε άνοιξη,
κι άνθρωποι βγαλμένοι
μέσα από ‘κείνη τη ζοφερή άβυσσο
θέλουνε να σπείρουνε τη λήθη.
Βαθιά όμως ριζωμένη
μέσα στην καρδιά του τόπου τούτου
η λευτεριά.
Κι η ασυμβίβαστη ψυχή του
φωνή μεγάλη θα βγάλει ξανά,
που θα γκρεμίσει συθέμελα

ξανά το ζόφο της αβύσσου,
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ
ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ
ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ…