ماجرای انتشارِ مجدد مجله #کتاب_امروز نیم قرن پس از تولد، یک نمونهی کامل از آن چیزی است که این روزها بر اهل مطبوعات میرود؛ ماجرایی که نه فقط به دلیل #حذف نام سردبیر و دبیر تحریریه، که به دلایل گوناگون شایسته توجه از سوی روزنامهنگاران است.
این #رشتو، نیم نگاهی است به این مسئله/۱
یک تیم حرفهای، محتوایی در خورِ موسسه #فرانکلین_سابق و نویسندگان و مترجمانش تدارک دید؛ موسسهای که این روزها با نام انتشارات #علمی_فرهنگی، مثلا ادامه دهنده راهِ آن است. در دقیقه ۹۰، به دلایلی، مدیران انتشارات تصمیم به قطع همکاری با تحریریه مجله خودشان میگیرند! تا اینجایش قبول/۲
موضوع مهم این است که همین شماره نخست که با تلاش و کوشش جدیِ تحریریه #کتاب_امروز منتشر شده بود، نه با نامِ سردبیر و دبیر تحریریه اصلی، که با تعدادی نامِ مجعول اما معتبر، روی پیشخوان آمد. یعنی یک #مجموعه_دولتی به خودش حق داد که به راحتی چند نام را حذف کند و واقعیت را تحریف کند/۳
جالب اینجاست که این مجله آبرومند، در هر حال به نام آنها هم تمام میشد اما امروز و با اتفاقی که رقم زدند، چیزی که عایدشان شده،تنها یک چیز است: #بیاعتباری. نه تنها بسیاری از آن نامهای معتبر ارتباطشان با این مجله را تکذیب کردند، که مدیران انتشارات هم سکوتی عجیب را آغاز کردهاند/۴
حذف نام سردبیر و دبیر تحریریه و آوردنِ چند نامِ مطرح به شناسنامه یک مجله، از منظر #حقوق_حرفهای مضموم و محکوم است. این موضوع وقتی مهم میشود که این بیآبرویی در جایی رقم خورده که بانیِ آن #همایون_صنعتی_زاده بزرگ، بیش از سایرین بر رعایت حقوق مولف و مترجم تاکید داشت/۵
حسرت اصلی وقتی است که یک لوگو معتبر و یک نشریه با اصالت که نام بلند #کریم_امامی را با خود یدک میکشد، اینگونه ارزان حراج میشود و حیثیتش بر باد میرود. آدمها میآیند و میروند، آنچه باقی میماند، اسمها و عملکردهایی است که قرار است #فرهنگ_ساز باشند و اینگونه #فرهنگ_سوز میشوند/۶
این یادداشت درباره یک سوءتفاهم بزرگ است:سوءتفاهمی به نام مرگ حتمی روزنامهنگاری مکتوب در ایران و ضرورت حرکت همهجانبه به جهان دیجیتال و آنلاین.پرسش این است:چه فرقی است میان #شهروند و #شرق و #همشهری با #ایسنا و #ایلنا و #مهر؟/۱
حتما شما هم با مشکلات و دغدغههای روزنامههای ایران آشنایید و خبرهای تلخ و نگرانکننده درباره #آینده_روزنامهها را میدانید.از احتمال تعطیلی برخی روزنامهها تا کم کردن صفحات و #تیراژ و به تبع آن کاستن از هیات #تحریریهها،مسئله مشترک این روزهای روزنامهنگاری مکتوب در ایران است/۲
تا اینجا را باید در یک طرف گذاشت و راهکار برخیها در ضرورت کوچ روزنامهنگاری مکتوب به فضای #آنلاین را در طرف دیگر.گویی تمامی مشکلات روزنامهنگاری در حوزه مکتوب است و با کوچ تنها بازماندگان روزنامهنگاری مکتوب به جهان آنلاین،رسانههای ایران به دوران اوج و شکوه خود باز میگردند!/۳