Ένα θρεντ για να ρίξουμε μια ματιά και πίσω από τη μεγάλη εικόνα, της εισβολής στο Καπιτώλιο.
Ο Τραμπ είναι με έναν τρόπο και η "βιτρίνα" των όσων είδαμε να συμβαίνουν στις ΗΠΑ. Οι ρίζες, η ουσία, το... νήμα της ακροδεξιάς ρητορικής του, οδηγούν στον Στίβ Μπάνον. Τον πρώην
σύμβουλο-γκουρού του Τραπ, διευθυντή του ακροδεξιού, συνομωσιολογικού ιστότοπου Breitbart, ο οποίος έκανε "δουλίτσες" και στην Ευρώπη. Δημιούργησε "Το Κίνημα", μια πρωτοβουλία στήριξης αυτού που ο Τύπος... κομψά χαρακτήριζει ακόμη "ευρωσκεπτικιστική ακροδεξιά". Αυτό που
δεν είναι τίποτε άλλο όμως από πολιτικές ομάδες ή κόμματα με φασιστική-νεοναζιστική ιδεολογική βάση, οι οποίες επιχειρούν επικοινωνιακά να... "απο-μπρουταλοποιηθούν" (επίτρεψέ μου τον όρο) και να επανασυστηθούν στα κατά τόπους εκλογικά σώματα ως "σοβαρές Χρυσές Αυγές". Κύριος
στόχος τους βέβαια δεν ήταν άλλος από το να εκμεταλλευτούν πολιτικά (όπως συνέβη ξανά στο παρελθόν από ομοϊδεάτες τους) τη συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια ετών. Να εκμεταλλευτούν πιο συγκεκριμένα τις συνθήκες που διαμόρφωσε η "θυγατέρα" της οικονομικής κρίσης και "εγγονή" των
νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επί χρόνια ασκούσαν δεξιές κυβερνήσεις, ή οι μεταλλάξεις σοσιαλδημοκρατικών κυβερνητικών σχημάτων. Πολιτικές που γονάτιζαν οικονομικά λαούς - αν δεν τους "τέλειωναν" χρεοκωπόντας τους και οδηγώντας τους στις αγκάλες των διάφορων δανειστών-τοκογλύφων.
Με τις συνθήκες "ιδανικές" λοιπόν η ακροδεξιά, νεοφασιστική λουμπεναρία (σε όλες τις εκδοχές της), επιχείρησε να αποκτήσει λόγο κοινοβουλευτικό σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Βλέποντας.. μπροστά, ο Μπάνον ήδη από το 2018 είχε εκκινήσει επαφές και συνομιλίες με αυτά τα πολιτικά
σχήματα, σε κάθε γωνιά της Ευρώπης - ή τουλάχιστον στις κομβικότερες γωνιές της. Εκεί που... μύριζε "αίμα". Η βεντάλια των επαφών περιλαμβάνει εκείνη την εποχή λοιπόν τον Φάρατζ (τον άνθρωπο που άνοιξε ουσιαστικά το δρόμο για το Brexit), την Λεπέν, τον Σαλβίνι, τον Ορμπάν,
στελέχη του Vox στην Ισπανία, δυνάμεις της εθνικιστικής ακροδεξιάς στην Πολωνία κ.α. Αν και ο πρωταρχικός του στόχος, η δημιουργία δηλαδή μιας πανίσχυρης ευρωομάδας δεν πραγματώθηκε στις τελευταίες ευρωεκλογές (για διάφορους λόγους), η ουσία είναι πως ο σπόρος του νεοφασισμού
τελικά βρήκε εύφορο έδαφος. Την ίδια ώρα, αξίζει να σημειωθεί πως από τις εξελίξεις αυτές, δεν εξαιρέθηκε η Ελλάδα. Πληροφορίες λένε μάλιστα πως άνθρωποι του Μπάνον κατά το ίδιο χρονικό διάστημα είχαν επαφές και με ανθρώπους στη χώρα (σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη), "με ανθρώπους του
ακροδεξιού χώρου υπό την ευρύτερη έννοιά του", όπως σημείωναν χαρακτηριστικά. Παρεμπιπτόντως, το 2019 ο Στιβ Μπάνον συμμετείχε ως καλεσμένος στο Athens Democracy Forum (ανάμεσα στους ομιλητές ήταν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης), όπου είχε τη δυνατότητα να αναπτύξει τις απόψεις
του. Κλείνοντας, να καταγράψω ακόμη 2 ενδιαφέρουσες "πτυχές" της πορείας του Μπάνον:
- "Το Κίνημά" του, λάμβανε μεγάλες χρηματοδοτήσεις, ενώ στο παρελθόν με την "big data" εταιρία Cambridge Analytica διαδραμάτισαν κομβικό ρόλο στην επικράτηση του Brexit. Κυρίως όμως προ το 2016
και πριν αναλάβει χρέη συμβούλου του Τραμπ, ο Μπάνον ήταν υπεύθυνος σε πρόγραμμα της εταιρίας, η οποία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην εκλογή του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου στην προεδρία των ΗΠΑ.
- Πριν από περίπου 5 μήνες ο Μπάνον, πιάστηκε με τη... γίδα στην πλάτη, καθώς
συνελήφθη μέσα στο ιδιωτικό του γιότ, από τις Αρχές των ΗΠΑ. Είχε προηγηθεί η καταδίκη του για την εξαπάτηση εκατοντάδων χιλιάδων δωρητών κατά την online εκστρατεία συγκέντρωσης πόρων από την κυβέρνηση Τραμπ στο πλαίσιο της καμπάνιας "Χτίζουμε το Τείχος" (συνορα με το Μεξικό)
Συγκεκριμένα ο Μπάνον, μέσω ΜΚΟ που είχε υπό τον έλεγχό του κατάφερε να κρατήσει για τα... "προσωπικά έξοδά του", από τον συνολικό "κουμπαρά" των 25.000.000 δολαρίων που συγκεντρώθηκαν μέσω crowdfunding, ένα ποσό της τάξης άνω του1.000.000 δολαρίων...
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Αν ανατριχιάζεις διαβάζοντας το, κάτι καλό υπάρχει μέσα σου
[Το κλείσιμο της αγόρευσης του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Θανάση Καμπαγιάννη στη δίκη της Χ.Α.] Το αλίευσα από FB, By Gianna Papapavlou
«Θέλω να επισημάνω ότι ήταν πολύ σημαντική η προσέλευση των μαρτύρων. Σε όλες τις
υποθέσεις. Ειδικά στη δική μας περίπτωση, η προσέλευση των Αιγύπτιων αλιεργατών, ανθρώπων που είναι ξένοι, σε μια ξένη χώρα, που δεν ήρθαν εδώ για φασαρίες, ούτε για να κάνουν πολιτικό αγώνα. Ήρθαν για το μεροκάματο. Ήταν σημαντικό ότι βρήκαν το θάρρος, αφύλαχτοι, επώνυμοι, να
να σταθούν και να δείξουν.
(...) Πιο σημαντικές θεωρώ ότι ήταν οι δύο φοιτήτριες, η Δήμητρα Ζώρζου και η Παρασκευή Καραγιαννίδου. Δυο νέες κοπέλες που βρέθηκαν τυχαία σ' ένα παγκάκι να λένε τα δικά τους και κατέληξαν να γίνουν αυτόπτες μάρτυρες της σημαντικότερης πολιτικής
Εμείς, στα παιδιά μας έχουμε να μιλήσουμε για Άρη, για Γλέζο, για Μπελογιάννη, για Λαμπράκη. Εμείς στα παιδια μας μιλάμε για την Αντίσταση και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Και για τις εξορίες κ για τα βασανιστήρια στα μακρονήσια. Τους μιλάμε για τους πραγματικούς πατριώτες αγωνιστές που έδωσαν
το αίμα κ τη ζωή τους για την Λευτεριά της Ελλάδας. Τα παιδιά μας ρωτάνε κ τους μιλάμε για τον αντιδικτατορικό κ για την Εξέγερση της Νομικής κ του Πολυτεχνείου. Στα παιδιά μας μιλάμε για τους Ποιητές, για τη Μουσική κ την αξία του να μη καταντήσεις «ο άνθρωπος του ενός βιβλίου».
Στα παιδιά μας οφείλουμε απλώς να δείξουμε το δρόμο. Να τους εξηγήσουμε τί είναι ο φασισμός, οι δωσίλογοι κ τα στερνά τους, οι απόγονοί τους, που κ σήμερα ξερνούν μίσος κ στάζουν ρατσισμό. Να τους εξηγήσουμε τί σημαίνει καταστολή κ πως ο Φύσσας δεν «σκοτώθηκε για τη μπάλα», αλλά
Ο Ερντογάν άρχισε να διαπιστώνει πως η εισβολή του στη Συρία (με την οποία ήθελε να τελειώνει με τους Κουρδους) δεν του βγαίνει. Παράλληλα άρχισε να μετρά νεκρούς στρατιώτες τους οποίους αρχικά πούλαγε επικοινωνιακά στο εσωτερικό ως «μάρτυρες».
Ακόμη κ εκεί όμως, στην Τουρκία, ο σανός έχει τα όριά του. Οι νεκροι αυξάνονταν, η κοινή γνώμη κλώτσαγε (δημοσκοπήσεις έδειχναν δυσαρέσκεια για Συρία κ οικονομία κ ήττα για το AKP σε ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές) κ ο Πούτιν δεν τον διευκόλυνε στη Συρία.
Ήρθε λοιπον η ώρα της εργαλειοποίησης του προσφυγικού. Πιέζοντας την ΕΕ (παρεμπιπτόντως κ την Ελλαδα η οποία του είναι αλλού εμπόδιο / βλεπε Λιβύη, Ν/Α Μεσόγειο) ελπίζει πως θα βρει συμμάχους πρόθυμους να πιέσουν για χατήρι του τον Πούτιν για το θεμα της Συρίας. Οι Ευρωπαίοι