Tweet

Emrah Ece

21 Jan, 22 tweets, 4 min read

APTAL SARI KAAN (ALTAY MASALI)
Başlıktan anlaşılacağı gibi bugün size akılsız bir yöneticinin hikâyesini anlatacağım. :)
#bozkırhikayeleri #perşembehikayeleri #FolkloreThursday #FolktaleThursday

Bir zamanlar başı görklü, suyu tatlı yüce Altay'da Sarı Kaan adlı bir hükümdar yaşardı. Koyunları geniş vadileri doldurur, altınları yüksek tepeler gibi yığılırdı. Kaan zenginliği ne kadar çok ise aklı da o kadar az olan budala bir adamdı.

Öyle ki acı ile tatlıyı birbirinden ayıramaz, yiyeceği şeyi hizmetkârlarına “Bu acı mı yoksa tatlı mı?” diye sorardı. Sonra da kendisinin acı dediği şeye tatlı, tatlı dediğine acı diyenlerin başını kestirirdi.

Kaan öyle aptal adamdı ki ak ile karayı birbirinden ayırt edemez, kırmızıya sarı, yeşile mavi derdi. Renklerin adını yanlış bildiğini söyleyip “Bu ak değil karadır,” diyen olursa onun da vay haline! Kellesi bir kargının ucunda ak otağın önüne dikiliverirdi.

Günlerden bir gün Kaan’a büyük kızının doğum yaptığı haberi geldi. Sarı Kaan yanındaki hizmetçilerden birine “Git bak bakalım, torunum oğlan mı, yoksa kız mı?” dedi.

Hizmetçi aldığı emri yerine getirmek üzere Kaan’ın yanından ayrılırken “Bence torununuz kız oldu,” diye ağzından kaçırıverdi. Kaan güldü ve “Hah! Sen nereden bileceksin ki? Git bak bakalım kız mı erkek mi, bence erkek çıkacak!” dedi.

Hizmetçi, Sarı Kaan’ın kızının doğum yaptığı keçe yurda varıp ebelerle konuştuğunda ak pürçekli Umay Ana’nın Kaan’a ay gibi parlak yüzlü bir kız torun verdiğini öğrendi. Hizmetçi dönüş yolunda pek tedirgindi.

“Kaan'a oğlan oldu diye yalan söylesem öğrenince başımı kestirir, kız olduğunu söylesem hemen oracıkta kestirir,” diye düşünüp dururken sonunda Kaan’ın ak otağına vardı. Otağın içine girip Sarı Kaan’ın karşısında diz vurduktan sonra cesaretini toplayıp Kaan’ın yüzüne baktı.

Kaan gülüyor ve pek mutlu görünüyordu. “Söyle bakalım!” dedi, “Torunum kız mı yoksa oğlan mı?”

Hizmetçi bir süre sessiz kalarak bekledi, bu sırada boncuk boncuk terliyor, alnından akan ter yanaklarından süzülüp göğsünü ıslatıyordu. Sonunda sessizliğini bozdu ve “Siz kazandınız Kaan’ım, torununuz kız olmuş,” dedi.

Kaan’ın gülen yüzü birden asıldı, ak otağın içinde öyle soğuk bir hava esti ki kış mevsiminde Altay’ın eteklerinde esen rüzgârlar sanki toplanıp şu küçücük keçe yurdun içine dolmuş gibiydi.

Hizmetçiye bin asır gibi gelen o kısacık sessizlikten sonra Kaan gürledi: “Sen, koskoca Sarı Kaan ile alay mı ediyorsun!” Hizmetçinin korktuğu başına geldi. Kaan öfkesini tutamayarak “Cellatlar! Cellatları çağırın! Şu düzenbaz ve saygısız adamın kellesini kargı ucuna taksınlar!”

Biraz sonra zavallı hizmetçi başının uçurulacağı araba tekerleğinin önünde elleri ve ayakları bağlanmış halde dikiliyordu. Kaan da hizmetçinin öldüğünü görmek için oradaydı. Cellat, Kaan’dan işaret beklerken aniden garip bir şey oldu.

Bir bıldırcın otların arasından havalanarak Kaan’ın başına konuverdi. Kuştan rahatsız olan Kaan cellatlarına seslendi: “Bırakın hizmetçiyi de başıma konan şu kuşu gebertin önce! Burada ne insanların ne de hayvanların Kaan’a saygısı kalmamış, başıma konmak da ne demek!”

Cellatlar uğraşıp da bıldırcını yakalayamayınca elleri bağlı hizmetçi Kaan’a seslendi: “Ulu bozkır tanrısı Sarı Kaan! Yalvarırım beni bırakın da şu kuşu sizin için yakalayayım!”

Kaan cellatlara hizmetçinin çözülmesini emredince serbest kalan adam elleri ile bıldırcını yakalamaya çalıştı fakat tüm çabası boşunaydı. Küçük kuş Kaan’ın börkü üzerinde bir oraya bir buraya sıçrıyor ve kendini bir türlü yakalatmıyordu.

Sonunda Kaan’ın sabrı tükendi ve “Bırak ellerinle uğraşmayı, kuşu kaçıracaksın!” diye bağırdı. Cellatlara dönüp “Çabuk demircinin çekicini getirin!” diye emir verdi.

Çekiç gelince onu hizmetçinin eline vererek “Ben hareketsiz duracağım, sen de şu tokmakla kafamdaki bıldırcını eziver. Aman kaçırma haa!” dedi.

Hizmetçi çekici Kaan’ın elinden aldı ve havaya kaldırdı. Demircinin örsteki demire vurduğu kadar sert şekilde kuşun üzerine indirdi fakat kuş daha çekiç havadayken uçup gitti.