Ik ben nog net een jongere. 25, volgende maand wordt ik 26. Wat ik meemaak: Living hell. Letterlijk. Risicogroep, geen zicht op vaccinatie en al bijna een jaar in isolatie. Ik ga er mentaal aan onderdoor, maar wie ziet mij?
Niemand ziet mij. De politiek niet. De gezondheidsraad niet. De mensen die me zien, de huisarts bijvoorbeeld, mogen niks voor me doen. Want zo zit dat, ze mogen alleen doen wat het @rivm ze opdraagt.
Ik ben chronisch ziek. heb oa weinig energie. Al bijna een jaar doe ik het
Huishouden zelf. Hulp in de huishouding is een te groot besmettingsgevaar. Mijn mantelzorger werkt in de supermarkt. Ik leef in een tikkende tijdbom. Vandaag of morgen gaat het mis. Ik wil nog niet dood.
Een eenvoudig verhaal van een jongere in deze tijd @gertjansegers
Wat zou het toch rot zijn, als ik, die nog 60 jaar leven zeker voor de boeg kan hebben, dood moet vanwege deze crisis?
Ben al meerdere malen ernstig suicidaal geweest toen corona dichtbij kwam, met een oma die getest moest (die ik niet eesn gezien had) wat er gebeurt als
Mijn mantelzorger (ja die uit de supermarkt) besmet zou zijn durf ik niet eens aan te denken..... #VergeetOnsNietHugo
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Ik schrijf u deze brief vanuit mijn isolatie. Geen isolatie omdat ik COVID19 heb, nee godzijdank dat niet. Mijn isolatie duurt al een jaar. Kunt u zich dat voorstellen? 12 maanden. 365 dagen. And counting, want we zijn nog lang niet klaar
met COVID19.
Mentaal gaat het hier niet goed. Ik woon alleen, ben heel erg bang van COVID19 in samenspraak met mijn kwetsbare lijf. Ik isoleer mezelf op advies van mijn artsen. Met mijn longen, die van een verkoudheidje al een longsontsteking maken, moet ik COVID niet
willen meemaken, is het idee. Ik ben psychisch ook ernstig kwetsbaar en door de hele angstige situatie rondom COVID heb ik nu last van suicidale gedachten.
Ik hield mij vast aan het vaccinatieschema, wat u gedeeld heeft. Nog geen week geleden kreeg ik van uw ministerie, te horen
Als je kind klaagt over onverklaarbare pijn
Noem het dan geen aansteller.
Luister naar je kind.
Geloof mij, jarenlang met extreme pijn rondlopen en toegesnauwd krijgen je maakt onze vakanties kapot met je gezeik doet iets met je als kind. Geeft wel een deukje zeg maar
En ja, zelfs artsen zeiden dat ik me aanstelde.
Ik zie nog zo die neuroloog in het Sophia. Kijk je moet begrijpen, sommige mensen zijn gewoon wat gevoeliger dan anderen...
terwijl ik net een botoperatie had ondergaan en de morfine weg deed want 0 pijn.
Maar alsnog was mijn reguliere pijn aanstellerij. Dat is blijkbaar het standaard woord als artsen je niet geloven.
Mijn school was ook op de hoogte van mijn aantsellerij. Overal waar ik pijn had kreeg ik op mijn kop.
Ik heb vaak zat gedacht laat me flauwvallen ofzo dan
Omdat ik trots ben op hoe ik mijn corona angst omzet in kennis, volgt hier een nerd appreciation draadje, gewoon, omdat ik trots op mezelf ben en dat mag ik delen. Hier begon het mee, toen ik nog in de instelling woonde:
Nummertje 2 was bewust gekozen, ik was bang voor weer instellingsregels
Dit is ook een strategische geweest, hoopte hulp met mijn angst hierin te vinden, wat ik ook gedeeltelijk deed